Είναι αλήθεια κρατικές οι τράπεζες;‏

Μέσα ή έξω από το φράχτη της ΕΕ; Θα σηκώσει το γάντι η αριστερά;

Παναγιώτης Μαυροειδής

 

Ο Σαμαράς, έθεσε το δίλημμα:«Οι πολίτες πρέπει να αποφασίσουν αν θέλουν ή αν δε θέλουν την Ευρώπη». Όταν λένε Ευρώπη, δεν εννοούν την ήπειρο, ή τη Γιουροβίζιον, αλλά την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και όταν αναρωτιούνται δήθεν δημοκρατικά αν οι πολίτες ‘’θέλουν ή δε θέλουν’’, εννοούν πως πρέπει να αποδεχτούν την ΕΕ ‘’θέλουν δε θέλουν’’.

 

Είναι αλήθεια κρατικές οι τράπεζες;

 

Το μόνο “δημόσιο” που υπάρχει στις Ελληνικές τράπεζες, είναι οι εγγυήσεις που κατέβαλε το Ελληνικό Δημόσιο στα πλαίσια της δανειακής σύμβασης προκειμένου αυτές να ανακεφαλαιοποιηθούν. Παρόλο που το Ελληνικό Δημόσιο δεν έχει καμία ισχύ στις αποφάσεις των τραπεζών και στις επενδυτικές τους επιλογές, είναι αυτό που θα κληθεί να πληρώσει τους τόκους της δανειακής σύμβασης στο μέλλον.Κανείς δεν μπορεί να διασφαλίσει το Ελληνικό Δημόσιο από μία επιπρόσθετη ζημιά σε περίπτωση που οι μετοχές των τραπεζών υποστούν κατακρήμνιση και το ΤΧΣ, το οποίο διαχειρίζεται εν λευκώ τις μετοχές με την κάλυψη του Ελληνικού Δημοσίου, τις πουλήσει σε διάφορες τράπεζες ή άλλους επενδυτές.

 

ΝΔ: Αχ και νάχαμε χρυσαυγιτισμό χωρίς ΧΑ!

 

σημειώσεις

Η ΝΔ θα ήθελε ένα χρυσαυγιτισμό χωρίς Χρυσή Αυγή. Απαγόρευση διαδηλώσεων, οι απεργίες παράνομες, ελεύθερες απολύσεις, λευκά κελιά ''υψίστης ασφαλείας'', μια ΥΕΝΕΔ με χακί, οι μετανάστες στο βυθό της θάλασσας, η ελληνική νεολαία στον αγύριστο της ξενιτιάς. Έλα όμως που  η φασιστική Χρυσή Αυγή διεκδικεί ανεξαρτησία, δικό της μαγαζί, δικά της τα κλεμμένα! Στη ΝΔ ενοχλούνται σφόδρα όχι από άποψη ουσίας, αλλά επειδή από αυτή τη μετάγγιση, κινδυνεύουν να χάσουν την κουτάλα της κυβερνητικής εξουσίας από το ΣΥΡΙΖΑ.  Θα δούμε πολλά σε αυτό το διαγωνισμό  χρυσαυγιτισμού μεταξύ ΝΔ, ΧΑ, Πολύδωρα, Νικολόπουλου και ποιος ξέρει και ποιων άλλων. Ούτε και μια προβοκάτσια ολκής με νεκρούς δεν μπορεί να αποκλείεται.

 

Ο ορισμός της τιμιότητας

 

Κίμων Ρηγόπουλος

Στη φόδρα αυτού που λένε οι άλλοι αρετή κρύβεται η ανάγκη σου
Φτηνό κρασί την έκανες και τραγούδι ντροπαλό
Για «Δραπετσώνες που πια δεν έχουμε ζωή», μην ξανακούσω
Της νοσταλγίας το ξεροκόμματο μην το καταδεχτείς...

 

Έχετε χρόνο για κάτι ωραίο; (Οι μέρες αφηγούνται - 12 Ιανουαρίου)

 

Eduardo Galeano

Σαν σήμερα το πρωί, το 2007, ένας βιολονίστας έδωσε κονσέρ­το σε έναν σταθμό του μετρό της Ουάσινγκτον. Χίλια εκατό άτομα πέρασαν από μπροστά του δίχως να δια­κόψουν το γρήγορο βάδισμα τους. Εφτά κοντοστάθηκαν για με­ρικά δευτερόλεπτα. Κανείς τους δεν χειροκρότησε. Μερικά παι­διά θέλησαν να σταματήσουν, αλλά οι μητέρες τους τα έσυραν βιαστικά.