ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ

Απόστολος Βανταράκης.

Του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΒΑΝΤΑΡΑΚΗ

      Ανεξάρτητου Δημοτικού

        Συμβούλου Πατρέων

Η πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ για την ίδρυση μιας ανεξάρτητης, πολυσυλλεκτικής δημοτικής παράταξης εκδηλώνεται σε μια περίοδο που η κοινωνία μας βιώνει τις συνέπειες αφενός μιας ακραίας οικονομικής κρίσης,αφετέρου της εφαρμογής του νέου αυτοδιοικητικού πλαισίου, του «Καλλικράτη». Επιπλέον, οι δημότες της Πάτρας υφίστανται τις συνέπειες από  την αποτυχία ενός «υποτιθέμενου» ανεξάρτητου δημοτικού σχήματος το οποίο εμπιστεύτηκαν, προσπαθώντας να ξεφύγουν από τα δεσμά των κομματικών μηχανισμών που χρόνια έλεγχαν την πόλη μας.

Σε αυτές τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, η ίδρυση και η λειτουργία μιας αυτοδιοικητικής παράταξης μπορεί να παίξει ουσιαστικό ρόλο και να βγάλει τους συνδημότες από το αδιέξοδο αρκεί να πληροί τις βασικές δημοκρατικές προϋποθέσεις (αποφεύγοντας τα λάθη προηγούμενων), να αποτελεί ένα «μαξιλάρι» αλληλεγγύης και στήριξης των πολιτών,να συγκρούεται για να πετύχει τους στόχους τηςκαι να εμπνέει τους πολίτες προκειμένου να την εμπιστευτούν. Μια παράταξη, δηλαδή, που θα είναι φιλικός,προς τον πολίτη, πόλος.

Εξ ορισμού, η τοπική αυτοδιοίκηση,λόγω του προσωποκεντρικού χαρακτήρα που έχει, αποτελεί τον πιο κοντινό προς τον πολίτη θεσμό, για αυτό θα πρέπει πρώτα από όλα, κατά τη γνώμη μου, να είναι «υγιής» και πραγματικά ανεξάρτητη αυτοδιοίκηση. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπεινα υιοθετεί και να εφαρμόζει διαφανείς, ακηδεμόνευτες από κομματικούς μηχανισμούς και πρόσωπα διαδικασίες,να έχει σαφή πολιτικό προσανατολισμό με ξεκάθαρες, «στέρεες» θέσεις σε όλα τα ζητήματα της πόλης. Αυτές οι θέσεις θα πρέπει να απαντούν σε όλα τα ερωτήματα των πολιτών.

Εξάλλου, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες τα οποία είναι πρακτικά, καθημερινά και άμεσα, απαιτούν συγκεκριμένες απαντήσεις και προτάσεις που θα μπορούν να υλοποιηθούν με χρονοδιάγραμμα και οικονομική αποτίμηση. Μόνο με τέτοιες προτάσεις - απαντήσεις ο δημότηςεμπιστεύεται την παράταξη που του ζητάει την ψήφο του.

Μια τέτοια αυτοδιοικητική πρόταση θα πρέπει να ενημερώσει για το όραμά της και για την κατεύθυνση που θέλει να έχει η πόλη για τα επόμενα τουλάχιστον δέκα χρόνια με ολιστικό και όχι αποσπασματικό σχεδιασμό. Θα πρέπει να απαντάει με άλλα λόγια στο κυρίαρχο ερώτημα «Τι πόλη θέλουμε;».

Ο χαρακτήρας της κοινωνικής πολιτικής, ο αναπτυξιακός χαρακτήρας της πόλης, η διαχείριση του νερού και των σκουπιδιών, το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης μας, η αξιοποίηση της δημοτικής περιουσίας, ο ρόλος της Πάτρας στους πόλους καινοτομίας,είναι βασικοί τομείς που η διαχείριση τους πρέπει να εντάσσεται στα πλαίσια των γενικότερων οραμάτων και προσανατολισμού.

Επιπλέον, η αυτοδιοικητική πρόταση θα πρέπει να δώσει άμεσα υλοποιήσιμες απαντήσεις σε θέματα καθημερινότητας όπως οι κοινόχρηστοι χώροι, το κυκλοφοριακό, η ποιότητα υπηρεσιών από το Δήμο προς τον πολίτη, η προσβασιμότητα των ΑΜΕΑ στις δομές του Δήμου, η στήριξη των τοπικών επιχειρήσεων και προϊόντων κ.α.

Φυσικά, για να μπορέσει μια νέα δημοτική πρόταση να δώσει πιστευτές και αξιόπιστες απαντήσεις σε όλα αυτά τα ζητήματα και να πετύχει την υλοποίησή τους, θα πρέπει να έχει την ενεργή στήριξη των δημοτών με συμμετοχικότητα και παρέμβαση. Για να συμβεί κάτι τέτοιο, μια παράταξη δεν μπορεί να περιχαρακωθεί στα στενά κομματικά της όρια αλλά είναι αναγκαίο να απλώσει το χέρι σε ενεργούς πολίτεςκαι φορείς έτσι ώστε, μέσω συγκλίσεων και συνθέσεων να επιτευχθεί η ευρύτερη συναίνεση που απαιτείται.

Η αυτοδιοίκηση,αντίθετααπό ότι έχουμε -δυστυχώς- βιώσει τα τελευταία χρόνια, πάντα προσφέρεται για ευρύτερες συμπορεύσεις και συναινέσεις. Ένα τέτοιο εγχείρημα για να πετύχει θα πρέπει να στηρίζεται πάνω από όλα στην ειλικρινή προσέγγιση των θεμάτων χωρίς παρωπίδες και φοβικά σύνδρομα.

Η επίκληση δημοκρατικών διαδικασιών για λήψη αποφάσεων που στην πραγματικότητα όμως, έχουν προαποφασιστεί, ο μονολιθισμός της πολιτικής σκέψης, οι αδιαφανείς διαδικασίες επιλογής προσώπων και θέσεων, η «αυτοκρατορική» διάθεση προσέγγισης των θεμάτων, οι αποκλεισμοί, οι μυστικοσύμβουλοιή οι σύμβουλοι που επιλέγονται χωρίς αξιοκρατικά κριτήριαείναι παραδείγματα προς αποφυγή.

Επιπλέον, η στήριξη σε ανθρώπους των οποίων οι δηλώσεις δεν συνάδουν με τις πράξεις τους θα δημιουργήσει αμφιβολίες στους πολίτες για την ειλικρίνεια του εγχειρήματος.

Μια νέα δημοτική παράταξη πρέπει, πάνω από όλα, να αποδείξει στους δημότες ότι «δεν είμαστε όλοι ίδιοι» υιοθετώντας τη διαφάνεια και την αξιοκρατία και απομονώνοντας παραγοντίστικες ή παρεϊστικες τακτικές. Έτσι, θα αποκτήσει την «πραγματική»κοινωνική πλειοψηφία που χρειάζεται για να μπορέσει να υλοποιήσει τους στόχους της. Θα προσελκύσει τη κρίσιμη,όπως λέμε,μάζα δημοτών που απογοητευμένοι από τα στρεβλά του πολιτικού συστήματος έχουν αυτοπεριχαρακωθεί.

Τέλος, σε μια παράταξη με πλαίσιο αρχών,υπάρχει και το θέμα του αρχηγού, του επικεφαλής, του συντονιστή (όπως θα ήθελα να το λέω) που ακόμα και αν επιδιώκουμε ένα μη δημαρχοκεντρικό μοντέλο, έχει ιδιαίτερη σημασία και είναι άμεσης προτεραιότητας. Η επιλογή τουαρχηγού με πραγματικά ανοικτές διαδικασίες και χωρίς προαπαιτούμενες ταυτότητες είναι απαραίτητη προϋπόθεση.

Το πρόσωπο αυτό θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να έχει ιδιαίτερες ικανότητες συνεργασίας και αναζήτησης συμμαχιών,προκειμένου να κληθεί να λύσει όλα τα ζητήματα μιας πόλης που ταλαιπωρείται από την άσκηση καιροσκοπικών και ιδιοτελών πολιτικών. Είναι απαραίτητο να έχει «φρέσκες» απόψεις και ιδέες για μια πόλη που λόγω του χαρακτήρα της και της θέσης της, έχει τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης. Θα πρέπει να αφιερωθεί ολόψυχα στο έργο αυτό, να μην«κουβαλάει»τα βαρίδια παρελθόντων πράξεών του και βέβαια, να έχει συνέπεια λόγων και έργων.

Αν όλα αυτά ισχύσουν, είμαι βέβαιος ότι η παράταξη που θα τα πετύχει αυτά, θα έχει τη πραγματική στήριξη της πλειοψηφίας των δημοτών. Σε μια τέτοια δημοτική παράταξη που θα πληροί όλα τα προαναφερθέντα θα μπορούσα να είμαι μέλος της και να συνεργαστώ για το καλό της πόλης μας δηλαδή, την έξοδό της από το τέλμα και την επίτευξη της πολυπόθητης ανάπτυξης και ευημερίας των πολιτών.