Σκέψεις με αφορμή δηλώσεις ανθρώπων της τέχνης

Βασίλης Τσιράκης

«Τους βαρούν με τα πολυβόλα [τους κομμουνάρους]. Όταν άκουσα τον χαρμόσυνο ήχο, αισθάνθηκα ανακούφιση», Εντμόντ ντε Γκονκούρ. «Βρώμικα κολάρα, σκούφοι φρυγικοί, εκτροφείς σαλιγκαριών, σωτήρες του λαού, ξεπεσμένοι, ανίκανοι, τεμπέληδες. Γιατί οι εργάτες ανακατεύονται με την πολιτική;», Αλφονς Ντοτέ. «Στην ανωριμότητα του εργάτη υπάρχει η ανάγκη μιας κυβέρνησης σοφών μανδαρίνων», έγραφε ο Φλομπέρ που χαρακτήριζε τους εργάτες κάφρους, ενώ ο Εμίλ Ζολά χαρακτήριζε ...

Οι «διαθέσιμοι» ή οι ναυαγοί της «Μέδουσας»

Γιώργος Μαργαρίτης

Ποιος ασήμαντος, δουλικός στους ισχυρούς, αγέρωχος στους αδύναμους, κυβερνήτης μάς φόρτωσε όλον τον ελληνικό λαό σε μια σχεδία και μας εγκατέλειψε στον ωκεανό χωρίς τρόφιμα και νερό; Ποιο ασήμαντο βρόμικο καθεστώς, υπερφίαλο χάρη σε ξένες εξουσίες και ξένες τράπεζες, ολότελα αδιάφορο για τα πάθη του λαού του μας γύρισε πίσω σε καιρούς κανιβάλων; Ποια άρχουσα τάξη που ενδιαφέρεται μόνο για τη δική της παρουσία και παραμονή στα σαλόνια του ευρωπαϊκού κεφαλαίου έκανε την τραγική ιστορία της «Μέδουσας» μέρος της δικής μας ζωής; Γιατί ηχεί επίκαιρα, άλλοτε αφιερωμένος στις διακοπές και τη σχόλη, ο στίχος «Και τότε ρίξανε τον κλήρο…/να δούνε ποιος, ποιος, ποιος θα φαγωθεί…»;

τακτοποιώντας τους βια-στές...

Χωρίς να χάσει ούτε στιγμή την ψυχραιμία του, παρ' όλο το λεκτικό λιντσάρισμα που επιχειρήθηκε απ' όλους σχεδόν τους καλεσμένους της εκπομπής πρωτοστατούντος του παρουσιαστή της, ο Γ. Κατρούγκαλος, Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, με εντελώς μειλίχιο τρόπο και τεκμηριωμένα επιχειρήματα έβαλε τα πράγματα στην θέση τους σχετικά με όλη αυτή την μπουρδολογία που ακούμε αυτές της μέρες για την βία.

Καταδικάζεται η βία απ’ όπου κι αν προέρχεται;

 Νίκος Μπογιόπουλος

«Κατεβαίνουνε, και ανάφτει του πολέμου αναλαμπή το τουφέκι ανάβει, αστράφτει, λάμπει, κόφτει το σπαθί....Παντού φόβος και τρομάρα και φωνές και στεναγμοί παντού κλάψα, παντού αντάρα, και παντού ξεψυχισμοί./ Σαν ποτάμι το αίμα εγίνη και κυλάει στη λαγκαδιά, και το αθώο χόρτο πίνει αίμα αντίς για τη δροσιά./ Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!». Αυτό προφανώς και δεν είναι ο «ύμνος στη βία». Είναι αποσπάσματα και στίχοι από τον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν». Και προέρχεται δια χειρός Διονυσίου Σολωμού. Οι κύριοι του «καταδικάζετε τη βία απ΄ όπου κι αν προέρχεται;» τι έχουν να πουν; Τον… καταδικάζουν τον Σολωμό; Τον… καταδικάζουν τον ελληνικό εθνικό ύμνο; Το «σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή» το καταδικάζουν;

Η κυβέρνηση στοχοποιεί Αριστερά και λαϊκό κίνημα

Απαγορεύεται στο λαό να μελαγχολεί για την ανεργία και τη φτώχεια. Απαγορεύεται να αγωνίζεται για το μισθό, το περιβάλλον, την παιδεία και την υγεία του. Επιτρέπεται μόνο να χαίρεται από το σαξές στόρι του Στουρνάρα. Όποιος παραβιάζει αυτά τα τρία διατάγματα που ανακήρυξε ο Σαμαράς με την ομιλία του στην Πολιτική Επιτροπή της ΝΔ, αναλαμβάνει δράση εναντίον του η ΕΥΠ.

(Πηγή:   αριστερό blog

Unsubscribe from this newsletter)