Για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα

Λίγα λουλούδια στη μνήμη του δημοκράτη αντιφασίστα Παύλου.

1. Θεωρία των δύο άκρων - Η Χρυσή Αβγή ως εταίρος της ΝΔ
Η θεωρία των δύο άκρων αθωώνει τη Χρυσή Αβγή, κανονικοποιώντας την εγκληματική δράση της.

Την ώρα που ήταν ακόμα ζεστό το αίμα του Παύλου Φύσσα, ο πρωθυπουργικός σύμβουλος Χρύσανθος Λαζαρίδης επικαλέστηκε εκ νέου την άθλια και ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων, εξομοιώνοντας το ΣΥΡΙΖΑ με τη Χρυσή Αβγή. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε σήμερα και ο Ευάγγελος Βενιζέλος.

Το να ισχυρίζεται κανείς ότι η παράταξη του 30% του λαού είναι εκτός συνταγματικού τόξου ή ότι η Αριστερά καλλιεργεί την ένταση δεν αποτελεί μόνο προκλητική συκοφαντία, αλλά αποσκοπεί κυρίως στη de facto κανονικοποίηση της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής, δυσχεραίνοντας την αναγκαία πολιτική απομόνωσή της. Ο ναζισμός δεν μπορεί να συγκρίνεται με οποιοδήποτε άλλο ιστορικό πολιτικό ρεύμα γιατί παραμένει η μόνη "ιδεολογία" της οποίας ο σκληρός πυρήνας συνίσταται στην εξύμνηση του εγκλήματος και την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής. Η επίκληση της θεωρίας των δύο άκρων ακυρώνει στην ουσία την καταδίκη των ναζιστικών εγκλημάτων.

Οι καταδίκες της Χρυσής Αβγή από την κυβέρνηση ακυρώνονται επίσης όταν κεντρικά στελέχη της ΝΔ (όπως ο γραμματέας της Κυβέρνησης κ. Τ. Μπαλτάκος και ο βουλευτής κ. Β. Πολύδωρας) αντιμετωπίζουν τους ναζί ως δυνάμει πολιτικούς εταίρους.

2. Η στάση της αστυνομίας
Η αστυνομική ανοχή οδηγεί τη Χρυσή Αβγή στην αποθράσυνση.

Απαιτείται άμεση διερεύνηση της καταγγελίας ότι οι αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ βρίσκονταν στον τόπο του εγκλήματος πριν αυτό συντελεστεί. Τι προκύπτει από τις ηχογραφήσεις των κλήσεων από το Κέντρο Επιχειρήσεων της Αστυνομίας; Αν ισχύει η καταγγελία, γιατί οι αστυνομικοί δεν έκαναν κάποια κίνηση για να αποτρέψουν τη δολοφονία; Πέρα όμως από τη συγκεκριμένη καταγγελία, γιατί οι τέσσερις βαριά οπλισμένοι και καλά εκπαιδευμένοι αστυνομικοί συνέλαβαν μόνο το δολοφόνο και κανέναν άλλο από την ομάδα των χρυσαυγιτών;

Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήρθε ως κορύφωση του κύματος τρομοκρατικής βίας της Χρυσής Αβγή. Δεν είναι μόνο τα πρόσφατα περιστατικά της δολοφονικής επίθεσης εναντίον των μελών του ΚΚΕ στο Πέραμα καθώς και οι τραμπουκισμοί στον Μελιγαλά. Όπως καταγγέλλουν οι γιατροί του Τζανείου και άλλων νοσοκομείων, καθημερινά εισάγονται μετανάστες βαριά κακοποιημένοι από χρυσαυγίτες. Υπενθυμίζουμε ότι στις 17/1 είχε δολοφονηθεί στα Πετράλωνα ο Σαχ Τζακ Λουκμάν από μέλος της Χρυσής Αβγής. Επισημαίνουμε, τέλος, ότι στη χτεσινή διαδήλωση, άτομα με πολιτικά πίσω από τις γραμμές των ΜΑΤ πέταγαν πέτρες στους διαδηλωτές. Η αστυνομική ανοχή οδηγεί τη Χρυσή Αυγή στην αποθράσυνση.

3. Μνημόνιο και ακροδεξιά ατζέντα
Το Μνημόνιο ανοίγει το δρόμο στο φασισμό

Η ισχυροποίηση της Χρυσή Αβγής δεν θα ήταν ποτέ δυνατή χωρίς την καταστροφή που έχει επιφέρει το Μνημόνιο στην ελληνική κοινωνία. Μόνο μια κοινωνία σε κατάσταση σοκ κι έσχατης εξαθλίωσης, χωρίς σταθερά σημεία αναφοράς και με πλήρη απώλεια προσανατολισμού, θα μπορούσε να καταστήσει τη Χρυσή Αυγή κοινοβουλευτικό κόμμα. Όπως και στη δεκαετία του '30, οι ιθύνουσες ελίτ που λεηλατούν τον κοινωνικό πλούτο και φαλκιδεύουν τα δικαιώματα των πολλών, ανοίγουν το δρόμο στο φασισμό.

Η υιοθέτηση της ακροδεξιάς ατζέντας από την κυβέρνηση και τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ αποτελεί επιπλέον παράγοντα ενίσχυσης της Χρυσής Αβγής. Οι διαρκείς επιθέσεις εναντίον των λαϊκών κατακτήσεων της Μεταπολίτευσης, η απαξίωση της δημοκρατίας, η διαρκής προβολή της ανάγκη για οικοδόμηση αστυνομικού κράτους, η στοχοποίηση της Αριστεράς και των κοινωνικών αντιστάσεων, καθώς και η μετατροπή των μεταναστών σε αποδιοπομπαίους τράγους δημιούργησαν ένα πολιτικό ακροατήριο έτοιμο να ακούσει τα κηρύγματα μίσους των ναζί.

Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα καθιστά ακόμα πιο επιτακτική την πλατιά ενωτική αντιφασιστική δράση. Σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, στις γειτονιές, στα σχολεία και στους χώρους δουλειάς πρέπει να δώσουμε την πολιτική μάχη εναντίον των ναζί. Ο αγώνας εναντίον της Χρυσής Αβγής είναι αγώνας για τη δημοκρατία, είναι αγώνας για την υπεράσπιση της ανθρωπιάς και τους πολιτισμού. Η ριζική όμως αντιμετώπιση του ναζιστικού φαινομένου απαιτεί να δοθεί τέλος στην μνημονική εξαθλίωση. Η ελληνική κοινωνία πρέπει να ξαναβρεί την αξιοπρέπεια της, να αποκτήσει και πάλι ελπίδα. Αυτήν ακριβώς την ανάγκη εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ.