Για την Τοπική Αυτοδιοίκηση - Ο ρόλος της στην σημερινή πολιτική συγκυρία

Γράφει ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΤΟΥΧΑΣ

Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Πατρέων

Επικεφαλής της «Ανυπότακτης Πολιτείας»

Έχουμε και άλλες φορές επιχειρήσει, να παρουσιάσουμε την συνολική εικόνα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ( Τ.Α.), να περιγράψουμε την διαχρονική της πορεία, να καθορίσουμε τους αναγκαίους στόχους της, να προσεγγίσουμε την πολιτική της, αυτή την πολιτική, που είναι απαραίτητη για να είναι, για να γίνει, όργανο εξυπηρέτησης της κοινωνίας, των χειμαζόμενων στρωμάτων της, των δημοτών της. Η σημερινή αναφορά μας, θα

προσπαθήσει να περιγράψει τον ρόλο της Τ.Α. στην τρέχουσα πολιτική συγκυρία.

Βεβαίως οφείλουμε να διευκρινίσουμε εξαρχής, ότι η προσέγγιση μας, γίνεται με τους παρακάτω απαραίτητους όρους:

Πρώτος όρος. Στην χώρα μας κυριαρχεί στο διάστημα αυτό, η πιο καταστροφική, αντιλαϊκή πολιτική. Αποδιαρθρώνεται η παραγωγική βάση της χώρας, εκποιείται ο εθνικός μας πλούτος, καταπατώνται με τον πιο βάναυσο τρόπο συνταγματικά, δημοκρατικά, εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, οι νέοι μας γίνονται γυρολόγοι στις ξένες αγορές εργασίας, ολόκληρες γενιές καταδικάζονται στην δυστυχία και την ανασφάλεια για τα επόμενα τριάντα τουλάχιστον χρόνια.

Η πολιτική αυτή πρέπει να ανατραπεί!

Η Τ.Α., οφείλει να πρωτοστατήσει σε αυτήν την ανατροπή! Πρέπει να γίνει σύμμαχος του λαού, αντίπαλος αυτής της πολιτικής, στυλοβάτης του λαϊκού και του πολιτικού κινήματος της ανατροπής.

Δεύτερος όρος. Η Τ.Α., πρέπει να σταθεί, στις σημερινές συνθήκες, στο πλευρό όλων των αναξιοπαθούντων δημοτών. Οργανώνοντας όλες τις μορφές αλληλεγγύης με ταχύτητα και ευελιξία, κυρίως διεκδικώντας αποτελεσματικά πόρους και δυνατότητες. Καθορίζοντας τα δικά της τιμολόγια με την μέγιστη ευαισθησία για τους κοινωνικά αδύναμους.

Δεν λέμε ότι όλοι οι Δήμαρχοι αδιαφορούν ή στερούνται κοινωνικής ευαισθησίας. Όμως το σημερινό πολιτικό προσωπικό της Τ.Α., στην συντριπτική πλειοψηφία του έχει εκτεθεί, σαν συνοδοιπόρος της Τρόικας και των μνημονίων. Αυτή η συντριπτική πλειοψηφία, που στηρίζει και στηρίζεται από τα κόμματα εξουσίας, όχι μόνο  αποδέχτηκε αδιαμαρτύρητα το σύνολο της Κυβερνητικής πολιτικής, δεν αντέδρασε όμως ούτε στην άγρια επίθεση που δέχτηκε η ίδια η Αυτοδιοίκηση. Με το πετσόκομμα των εσόδων της σχεδόν κατά 70%, με τις απολύσεις απολύτως αναγκαίου προσωπικού, με την κατάργηση κάθε πολιτικής της αυτοτέλειας. Όχι μόνο αρνήθηκαν να κινητοποιηθούν και να αντιδράσουν, αλλά «έπνιξαν» και κάθε δυνατότητα επί μέρους αντιδράσεων, είτε Δημοτικών Συμβουλίων είτε των εργαζομένων.

Αναφερόμαστε σε αυτό, επειδή εκτιμούμε, ότι η συντονισμένη, πανελλαδική, δια των κεντρικών της οργάνων, αντίδραση της Αυτοδιοίκησης, μπορούσε να ανατρέψει την επίθεση αυτή, να δώσει δύναμη και ανάσες στο λαϊκό κίνημα, να βάλλει φρένο στην γενικότερη επίθεση.

Αυτό το πολιτικό προσωπικό που συγκροτεί την πλειοψηφία των κεντρικών οργάνων και την πλειοψηφία των Περιφερειαρχών, Δημάρχων και των Συμβουλίων τους, πρέπει να φύγει! Είναι συνένοχο, είναι μέρος του προβλήματος!

Τρίτος όρος. Ελπίζουμε, με την αγωνιστική πορεία του λαϊκού κινήματος, με την συνειδητοποίηση ευρύτατων λαϊκών στρωμάτων, να μπει τέλος στην σημερινή καταστροφική πορεία, να αρχίσει με τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Αριστεράς, η πορεία της ανόρθωσης. Πορεία δύσκολη και επίπονη, που θα απαιτήσει πολιτική οξυδέρκεια, καθαρούς και σαφείς πολιτικούς στόχους, ετοιμότητα για διαρκείς συγκρούσεις με όλο το πλέγμα της εξάρτησης, (δανειστές, τράπεζες, χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, την ντόπια ολιγαρχία, πρωτίστως με τα ιμπεριαλιστικά διευθυντήρια της Ε.Ε., του Δ.Ν.Τ. και της Γερμανικής ηγεσίας), ασυμβίβαστη και μαχητική στάση, συμπαράταξη των εργατικών και κοινωνικών οργανώσεων, πολιτική ενότητα των Αριστερών δυνάμεων, συστράτευση της προοδευτικής διανόησης, διαρκή κινητοποίηση του λαού.

Στην πορεία αυτή, νευραλγικός και κρίσιμος μπορεί να αποδειχτεί ο ρόλος της Τ.Α.

 Όχι μιας Αυτοδιοίκησης συμβιβασμένης και υποτακτικής, αλλά λαϊκών πολιτικών οργάνων, που με την πολιτική τους αυτοτέλεια, με τις διεκδικήσεις και τα αιτήματα τους, με την άμεση συμμετοχή του λαού, θα αγωνίζονται, θα συνδιαμορφώνουν πολιτικό πρόγραμμα αλλαγών και ρήξεων, θα μάχονται τους ίδιους σημερινούς αντιπάλους, θα στηρίζουν, επειδή θα είναι και δική τους πολιτική, την δημοκρατία, τα κοινωνικά δικαιώματα, τον δημόσιο πλούτο, τον κοινωνικό χαρακτήρα των δημόσιων αγαθών, την ποιότητα ζωής των δημοτών τους, τον ανθρώπινο χαρακτήρα των πόλεων τους, θα παρέχουν υπηρεσίες στους πολίτες επειδή είναι δικαίωμα τους, δεν θα «πουλάνε», αυτές τις υπηρεσίες, ενίοτε πολύ ακριβά, θα διατηρούν τον δημόσιο και κοινωφελή χαρακτήρα των δημοτικών δραστηριοτήτων.

Βεβαίως, με βάση τα παραπάνω, προκύπτει αβίαστα το ερώτημα: Ποιος θα τα κάνει όλα αυτά;

Η απάντηση μπορεί να γίνει εύκολη, σαφής, μονοσήμαντη. Ας δούμε πρώτα αυτούς που δεν μπορούν να τα κάνουν:

Δεν μπορούν, αυτοί που βρίσκονται σήμερα στην ηγεσία της Τ.Α. Δημοτικής και Περιφερειακής. Που δοκιμάστηκαν ασκώντας την τοπική εξουσία, μετατρέποντας την άλλοτε σταδιακά, στα τελευταία χρόνια πολύ γρήγορα, σε μακρύ χέρι του Κράτους, σε φοροεισπράκτορα και πράκτορα των πάσης φύσης ιδιωτικών συμφερόντων. Αυτοί που αγνόησαν τους δημότες, προωθώντας μαζί με τις Κυβερνήσεις τους αντιλαϊκούς εκσυγχρονισμούς. Που είναι επίλεκτα στελέχη των κομμάτων που κυβερνούν, που ταυτίζουν τις δικές τους καριέρες με την συνολική τους προσήλωση στην κυρίαρχη πολιτική. Όλοι αυτοί, ούτε θέλουν ούτε μπορούν να κάνουν προοδευτικές αλλαγές.

Δεν μπορούν, ούτε όσοι από αυτούς, και είναι πολλοί, που στις παρούσες συνθήκες, πουλάνε δήθεν ανεξαρτησία και υπεκομματικότητα. Είναι εξαρτημένοι από το παρελθόν τους, από τα συμφέροντα που υπηρέτησαν και τους ανέδειξαν, από την πολιτική τους διαδρομή και δράση, που δεν τολμούν να αρνηθούν και να καταδικάσουν.

Δεν μπορούν, οι κάθε απόχρωσης, ικανοί ή λιγότερο ικανοί, διαχειριστές. Έχουν όλοι δοκιμαστεί και απέτυχαν! Ακόμα και η καλύτερη και η άριστη διαχείριση, δεν είναι σήμερα σε θέση να αλλάξει το παραμικρό.

 Αντίθετα, πρέπει να τονιστούν και να δυναμώσουν τα πολιτικά χαρακτηριστικά της Τ.Α., χαρακτηριστικά που άλλωστε τα έχει σαν συστατικά της συγκρότησης της. Είναι το μόνο όργανο, που εκλέγεται με πανελλαδική καθολική ψηφοφορία, όπως το Κοινοβούλιο, που διαθέτει την μέγιστη δυνατή δημοκρατική νομιμοποίηση. 

Ας τιθασεύσουν λοιπόν τις φιλοδοξίες τους, οι κάθε λογής τεχνοκράτες, επιχειρηματίες, νοικοκυραίοι, ευυπόληπτοι, νέοι, επιτυχημένοι και οι όποιοι άλλοι. Αυτά τα προσόντα τους δεν επαρκούν! Τα προβάλλουν μόνο σαν προεκλογική βιτρίνα! 

Οι μάχες που έρχονται, θα είναι κατεξοχήν πολιτικές. Αλλά και όλοι οι αντίπαλοι, το Κράτος, το πολιτικό σύστημα εξουσίας, οι ξένοι επιτηρητές, πολιτικά όπλα θα χρησιμοποιήσουν. Και διαθέτουν ανεξάντλητα.

Ποιος λοιπόν μπορεί;

Αναμφισβήτητα, μπορεί η Αριστερά. Γιατί είναι η μόνη που το θέλει. Γιατί είναι η μόνη που πιστεύει στις δυνατότητες της Τ.Α., η μόνη που μπορεί, στο κοινοβουλευτικό, και όχι μόνο, επίπεδο, να παλέψει για τον μετασχηματισμό της σε λαϊκό θεσμό. Γιατί έχει ιστορική παράδοση πρωτοπόρας δράσης, ιδιαίτερα στις πρωτοβάθμιες αυτοδιοικητικές μονάδες. Γιατί σε δύσκολες περιόδους της ιστορίας μας, η Τ.Α., ήταν για την Αριστερά το αποκούμπι της. Γιατί, η κοινωνική δράση της Αυτοδιοίκησης, η επίλυση λαϊκών προβλημάτων, ταιριάζει στην ιδεολογία και στις πολιτικές αρχές της Αριστεράς. Γιατί, η αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών στα όργανα της Τ.Α., είναι ευνοϊκός, θα λέγαμε καθοριστικός, παράγοντας των γενικότερων αλλαγών που απαιτούνται. Γιατί τέλος, δικαιούται να είναι σε αυτούς τους θεσμούς ο πρωταγωνιστής, που θα καθορίζει τις εξελίξεις.

Υπάρχουν προϋποθέσεις για αυτό;

Αναμφισβήτητα ναι!

Να μην προσπαθήσει να την χειραγωγήσει. Να θεωρεί και να ενθαρρύνει την συμμετοχή του λαού και των φορέων του, όχι μόνο ως χρήσιμη, αλλά ως αναγκαία διεργασία για την ορθότητα των προσανατολισμών της.

Να θεωρήσουν, όλες οι πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς, την Αυτοδιοίκηση ως έναν χώρο παραγωγής μαζικής πολιτικής δράσης, δημιουργίας κινήματος και αγώνων. Αναγκαία συνθήκη για αυτό, αλλά και προϋπόθεση νίκης, είναι η οικοδόμηση της πιο πλατιάς, αγωνιστικής, μαχητικής αριστερής και δημοκρατικής ενότητας.

Γνωρίζουμε και τις δυσκολίες και τα εμπόδια. Γνωρίζουμε όμως ότι, αν αναθέσουμε σε οποιαδήποτε δύναμη, της κοινοβουλευτικής ή της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, να συντάξει το αναγκαίο πρόγραμμα για την λειτουργία, την δράση και τις αλλαγές που απαιτούνται στην Τ.Α., τότε το πρόγραμμα αυτό θα είναι στον κύριο κορμό του, κοινά αποδεκτό.

Ας τολμήσουμε!

 

Ας ξεπεράσουμε χρόνιες αγκυλώσεις, τεχνητές πολώσεις, άγονες αντιπαραθέσεις. Το πρόγραμμα για μία Αυτοδιοίκηση στη υπηρεσία του λαού και των πολιτών, στο κάτω κάτω, δεν περιλαμβάνει τις διαφορές που ίσως εύλογα θα βρει κανείς στα συνολικά προγράμματα- επιδιώξεις των πολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς.

Όσοι συναποτελούμε την «Ανυπότακτη Πολιτεία», θα αναλάβουμε την ευθύνη που μας αναλογεί. 

Πάτρα 2/9/2013