Η τρόικα και οι πιστωτές φοβούνται τις εκλογές όπως ο διάβολος το λιβάνι. Και η κυβέρνηση Σαμαρά, με τη στήριξη και τη συμμετοχή μόνο του Βενιζέλου και με "επικαιροποιημένο πρόγραμμα", όπως προαναγγέλλουν, είναι "νέα κυβέρνηση". Για την ακρίβεια, νέα μνημονιακή κυβέρνηση. Στοιχειώδης δημοκρατική τάξη επιβάλλει ο Σαμαράς να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης. Το αποφεύγει επί του παρόντος. Φοβάται τη λαϊκή κατακραυγή, ακόμη κι αν με διάφορα κόλπα αποσπούσε κοινοβουλευτική πλειοψηφία.


Τα "παπαγαλάκια" της τρόικας διερωτώνται, δήθεν αφελώς, γιατί να γίνουν τώρα εκλογές, αφού, κατά τη γνώμη τους, θα προκύψουν τα ίδια αποτελέσματα με αυτά του Ιουνίου. Με την ίδια λογική δεν πρέπει να γίνουν εκλογές έως ότου διαισθανθούμε ή δημοσκοπικά επιβεβαιωθεί ότι πρόκειται να αλλάξουν τα αποτελέσματα!

Η χώρα πορεύεται μέσα σε συνθήκες πολιτικής κρίσης. Δεν υπάρχει πολιτική σταθερότητα. Χρειάζεται άλλο επιχείρημα απ' όσα συνέβησαν προχθές στο Μέγαρο Μαξίμου; Η οικονομική κρίση, η λιτότητα, η ανεργία, η κατάρρευση της αξιοπιστίας των κομμάτων του δικομματισμού, η ηθική απαξίωση της ασκούμενης πολιτικής, το "μαύρο" στην ενημέρωση, συνιστούν όψεις της βαθιάς κρίσης και αναδεικνύουν ως κεντρικό στόχο το αίτημα για δημοκρατία.

Λιτότητα και δημοκρατία είναι έννοιες ασυμβίβαστες και αντίπαλες. Ο οικονομικός φιλελευθερισμός έχει πάρει διαζύγιο από τον πολιτικό φιλελευθερισμό. Οι τροϊκανοί γνωρίζουν ότι όσα απεργάζονται προκαλούν κοινωνική καταστροφή, δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά από την κοινωνία σε συνθήκες δημοκρατίας και κοινοβουλευτικών λειτουργιών. Γι' αυτό αποφεύγουν τις εκλογές και καταφεύγουν ολοένα και περισσότερο στη σκληρή καταστολή, στην ιδεολογική κατασυκοφάντηση των κινημάτων και της Αριστεράς, σε κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα.

Από μόνες τους οι εκλογές δεν δίνουν λύση, αν και είναι προτιμότερες από τη διαιώνιση της αυταρχικής υποτροπής. Στην περίπτωση της χώρας μας, οι εκλογές πέρυσι τον Ιούνιο σηματοδότησαν την απαίτηση για δημοκρατική ανατροπή και συμπύκνωσαν τις λαϊκές παρεμβάσεις δύο ετών κατά του Μνημονίου. 

Οι επικείμενες εκλογές φαίνεται ότι μπορούν να ολοκληρώσουν τη λαϊκή πορεία για τη διακυβέρνηση της χώρας. Θα πρόκειται για εκλογές στον απόηχο όχι μόνο της λαϊκής απόγνωσης, αλλά της λαϊκής συνείδησης ότι υπάρχει ελπίδα.

(Από το κύριο άρθρο της εφημερίδας ΑΥΓΗ)