Το νερό είναι δημόσιο αγαθό και όχι μέσο κέρδους

Στο στόχαστρο ιδιωτών.

Απόστολος Βανταράκης, Ήρα Κουρή

     Ανεξάρτητοι Δημοτικοί Σύμβουλοι

Σύμφωνα με τη μελέτη που πραγματοποιήθηκε από το τμήμα Υδραυλικής της Σχολής πολιτικών μηχανικών του Πανεπιστήμιου Πατρών, για το Φορέα Διαχείρισης των υδάτων του Φράγματος Πείρου-Παραπείρου προτείνεται η δημιουργία φορέα διαχείρισης μορφής ΑΕ, στην οποία την πλειοψηφία των μετοχών θα διαθέτει το Ελληνικό Δημόσιο και θα συμμετέχουν με το υπόλοιπο των μετοχών οι τρεις υδροδοτούμενοι Δήμοι (Πατρέων, Δυτ. Αχαίας και Ερυμάνθου). Η αρχική μελέτη δημιουργεί σημαντικά ερωτηματικά. 

Η σύσταση ενός τέτοιου φορέα δεν αποτελεί άραγε βήμα για την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης του νερού στην υδρολεκάνη του Πείρου; Γιατί ο φορέας αυτός δεν έχει σαν μετόχους μόνο τους Δήμους; Και πώς θα διασφαλιστεί (παρά τις προφορικές διαβεβαιώσεις του κου Αγγελάκα) ότι στο επόμενο στάδιο δεν θα περάσει στο ΤΑ.Ι.ΠΕ.Δ και στη συνέχεια στους ιδιώτες; Σας θυμίζουμε τα λιμάνια ή το Ελληνικό ή ακόμα και πρόσφατα τη ΕΥΔΑΠ και τη ΕΥΑΘ που είναι έτοιμες να πωληθούν σε ιδιώτες. 

Δεν χρειάζεται να προσπαθήσει πολύ κάποιος για να καταλάβει πόσα σημαντικά προβλήματα θα δημιουργήσει για τους δημότες των τριών Δήμων, η διαχείριση και αξιοποίηση του νερού της περιοχής από ένα τέτοιο φορέα που θα έχει ως μόνο γνώμονα το κέρδος. Η εμπειρία σε άλλες χώρες μέχρι σήμερα, δείχνει ότι όπου πραγματοποιήθηκε η ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης του νερού, οι συνέπειες αφενός μεν στο κόστος, αφετέρου στην ποιότητα του νερού υπήρξαν πολύ αρνητικές για τους δημότες. Ας θυμηθούμε την περίπτωση του Παρισιού που, πριν τρία χρόνια, λόγω των σημαντικών προβλημάτων που είχαν δημιουργηθεί από τους ιδιώτες από το 1985, ο Δήμος Παρισιού αποφάσισε και επαναδημοτικοποίησε τις υπηρεσίες ύδρευσης–αποχέτευσης. Επιπλέον, πριν μια εβδομάδα, κατά τη διάρκεια συνεδρίου στη Μ. Βρετανία, Γερμανός επιστήμονας με τεράστια εμπειρία στην ποιότητα πόσιμου νερού παραδέχτηκε τα σημαντικά προβλήματα που δημιούργησε στην ποιότητα του  η ιδιωτικοποίηση των εταιρειών ύδρευσης στη Γερμανία. Όταν του αναφέρθηκε η στάση των Γερμανών στη χώρα μας και οι απαιτήσεις τους για την ιδιωτικοποίηση των εταιρειών νερού, δεν το πίστευε. 

Εκτός από το θέμα της ποιότητας και του κόστους του νερού υπάρχει εξάλλου, σημαντικό θέμα ποσότητας του πόσιμου νερού λόγω της κλιματικής αλλαγής. Όπως αναφέρεται από όλους τους επιστήμονες  η διαχείριση του νερού θα αποτελεί ένα ιδιαίτερο σημαντικό θέμα για τις επόμενες γενιές.  

Πως είναι λοιπόν δυνατόν να θέλεις να ιδιωτικοποιήσεις το νερό, το κοινωνικό αυτό αγαθό, που είναι βασικό για την ύπαρξή μας; Και πώς μπορείς να πουλήσεις κάτι που σου παρέχει η ίδια η φύση της περιοχής που ζεις; Οι εταιρείες ύδρευσης, κατά τη γνώμη μας, το μόνο ρόλο που πρέπει να έχουν είναι, μέσω της πολιτικής τους, να διαχειρίζονται το νερό ως αγαθό. Κάθε εταιρεία ύδρευσης πρέπει να λειτουργεί ως κοινωνική εταιρεία και όχι ως κερδοσκοπική. Μια εταιρεία κοινωνικού χαρακτήρα στην οποία θα συμμετέχουν και οι τρείς δήμοι αναλογικά με τη χρήση του νερού που θα κάνουν και η οποία θα αναλάβει τη διαχείριση του φράγματος, πρέπει να είναι η δική μας απαντητική πρόταση. Στην εταιρεία αυτή μπορεί να συγχωνευθεί η ΔΕΥΑΠ δεδομένου ότι οι άλλοι δήμοι δεν διαθέτουν αντίστοιχη εταιρεία. Η νεοσύστατη επιχείρηση θα διαχειρίζεται το πόσιμο νερό σε επίπεδο λεκανών απορροής των ποταμών Πείρου και Γλαύκου και των υδατορευμάτων και χειμάρρων των συναρμόδιων Δήμων.

Με την κίνηση αυτή αφενός το νερό θα ελέγχεται από την τοπική αυτοδιοίκηση και η σύσταση και λειτουργία μιας τέτοιας επιχείρησης, θα μπορούσε να συμβάλλει στην ανάπτυξη των τριών δήμων μέσω ενός σχεδίου βιώσιμης ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης, στο τμήμα που αφορά την αξιοποίηση των υδάτινων πόρων με περιβαλλοντικά κριτήρια. 

Θα αναρωτηθούν όμως, κάποιοι αν είναι δυνατόν να είναι βιώσιμη μια εταιρεία με κοινωνικό χαρακτήρα; Κατά τη γνώμη μας, με ορθή διαχείριση και εκλογικευμένες δαπάνες (υπέρογκοι μισθοί, τεράστιες δαπάνες υλικών, εξυπηρέτηση εργολάβων) και με ενημέρωση των δημοτών για τη χρήση του νερού δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο.

Ήδη υπάρχει εν εξελίξει μια πανευρωπαϊκό κίνημα διαμαρτυρίας μέσω της διαδικασίας συλλογής υπογραφών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού, περισσότεροι από 850.000 Γερμανοί. Η συλλογή υπογραφών γίνεται εντός επίσημου ευρωπαϊκού θεσμικού πλαισίου. Μόλις συγκεντρωθεί ο ελάχιστος απαιτούμενος αριθμός υπογραφών από 7 χώρες, τότε δεσμεύεται η Κομισιόν να επανεξετάσει το ζήτημα.

Τι πρέπει να γίνει; Αν για παράδειγμα, το θαλάσσιο μέτωπο είναι σοβαρό θέμα για την Πάτρα, το θέμα του νερού είναι κυρίαρχο και αφορά τρεις Δήμους. Οι δήμοι, άμεσα πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να αγωνιστούν με οποιοδήποτε τρόπο  για να μην περάσει αυτός ο στόχος της ιδιωτικοποίησης.  Συμμέτοχοι σε αυτό τον αγώνα πρέπει να είναι όλοι οι τοπικοί κοινωνικοί και επιστημονικοί φορείς όλο το πολιτικό δυναμικό της περιοχής μας και βέβαια οι ίδιοι οι πολίτες. 

Για μια ακόμη φορά το ζητούμενο είναι να μπει η Δημοτική αρχή επικεφαλής ενός ουσιαστικού , δυναμικού και στοχευμένου αγώνα. Θα το πράξει;