Άμεσα ορατός ο κίνδυνος της ιδιωτικοποίηση του Φράγματος του Πείρου Παραπείρου

Φωτογραφία αρχείου.

Προτείνεται η δημιουργία από την Τ.Α. φορέα διαχείρισης μορφής ΑΕ, στην οποία την πλειοψηφία των μετοχών θα διαθέτει το Ελληνικό Δημόσιο

       

        

          Του ΝΙΚΟΥ ΚΟΝΤΟΕ

Π. Προέδρου του ΤΕΕ Δυτ. Ελλάδος

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι οποίες είναι μάλλον αξιόπιστες, η μελέτη, που είχε ανατεθεί στον τμήμα Υδραυλικής της σχολής  πολιτικών μηχανικών του Πανεπιστήμιου Πατρών,  για τον Φορέα Διαχείρισης των υδάτων του Φράγματος Πείρου- Παραπείρου έχει ολοκληρωθεί. Βρίσκεται ήδη  στα χέρια της πολιτικής ηγεσίας του αρμόδιου Υπουργείου και του Γ.Γ της Αποκεντρωμένης Διοίκησης κ Αγγελάκα.

Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι με την μελέτη προτείνεται η δημιουργία φορέα διαχείρισης μορφής ΑΕ, στην οποία την πλειοψηφία  των μετοχών θα διαθέτει το Ελληνικό  Δημόσιο και θα συμμετέχουν  με το υπόλοιπο των μετοχών οι τρεις υδροδοτούμενοι Δήμοι (Πατρέων, Δυτ. Αχαίας και Ερυμάνθου.)

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, ανεξάρτητα από τις προθέσεις των συντακτών της μελέτης οι οποίοι απλά έκαναν την δουλειά τους σε τεχνοκρατικό επίπεδο, επειδή το πολιτικό περιβάλλον είναι δεδομένο, μάλλον το πρώτο βήμα για την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης του νερού στην υδρολεκάνη του Πείρου βρίσκεται ήδη σε πλήρη εξέλιξη. Το επόμενο βήμα θα είναι  να επιληφθεί το ΤΑ.Ι.ΠΕ.Δ. κατά τα πρότυπα της ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, για την πώληση του φορέα σε ιδιώτες.

Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κανείς ιδιαίτερα για το πόσο βλαπτική για τους δημότες  των τριών Δήμων  θα είναι μια τέτοια εξέλιξη. Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι, όπου πραγματοποιήθηκε  η ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης του νερού, οι συνέπειες στην τιμή πώλησης και μερικές φορές και στην  ποιότητα του υπήρξαν εξαιρετικά δυσμενείς.

Από αυτή την άποψη  είναι χρήσιμο να μελετήσουν οι αρμόδιοι την  περίπτωση του Παρισιού που, πριν τρία χρόνια, προ των αδιεξόδων που είχε επιφέρει η παραχώρηση σε ιδιώτες της διαχείρισης του νερού από  το 1985  η δημοτική αρχή  αποφάσισε και επαδημοτικοποίησε τις υπηρεσίες ύδρευσης –αποχέτευσης.

Αλλά και στο θεωρητικό επίπεδο, ακόμη  και οι θιασώτες του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, δεν μπορούν  να δικαιολογήσουν  με ισχυρά επιχειρήματα την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης-αποχέτευσης. Απουσιάζει  αυτό που συνήθως επικαλούνται ως  βασικό επιχείρημα  την δημιουργία δηλαδή συνθηκών υγειούς ανταγωνισμού. Οι  επιχειρήσεις   ύδρευσης –αποχέτευσης  από την φύση τους  είναι μονοπωλιακού χαρακτήρα.

Το νερό, το βασικό αυτό αγαθό, όχι μόνο για την ποιότητα αλλά για την ιδία την ύπαρξη της ζωής μας, δεν πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο κερδοσκοπίας ιδιωτικών  συμφερόντων. Μπορεί και πρέπει να «αφεθεί» στις δυνάμεις τις αυτοδιοίκησης  για να αποτελέσει όχι μόνο εργαλείο κοινωνικής πολιτικής και ανακούφισης, μέσα απ αυτήν, των ασθενέστερων οικονομικά δημοτών αλλά  και σημαντικό παράγοντα για την οικονομική ανάπτυξη  και την παραγωγική ανασυγκρότηση της ευρύτερης περιοχής.

Εν όψει των διαφαινόμενων εξελίξεων , ως συμβολή στο διάλογο που θα  πρέπει να διεξαχθεί πρό της λήψης αποφάσεων, προτείνω και δημόσια όσα είχα εισηγηθεί στους κ Δημάρχους των τριών συναρμόδιων Δήμων (Πάτρας, Δυτ. Αχαίας, Ερυμάνθου) την περίοδο που η Δημοτική αρχή της Πάτρας με είχε τιμήσει και μου είχε εμπιστευτεί την θέση του προέδρου της ΔΕΥΑΠ. Η πρόταση έχει συνοπτικά ως εξής:

• Η διαχείριση του φράγματος παραχωρείται, μετά από διεκδίκηση εκ μέρους τους προφανώς, στις δυνάμεις της τοπικής αυτοδιοίκησης των τριών ως άνω εξυπηρετούμενων από το φράγμα  Δήμων, ενδεχομένως και με συμμετοχή της περιφερειακής Αυτοδιοίκησης. Σύμμαχοι και συμμέτοχοι σε αυτή την διεκδίκηση μπορεί να είναι οι ίδιοι οι  πολίτες, οι τοπικοί κοινωνικοί και επιστημονικοί φορείς και ένα ευρύ φάσμα του πολιτικού προσωπικού της περιοχής μας που, κατά την εκτίμηση μου, υπερβαίνει τις διαμορφωμένες αντιθέσεις της πολιτικής συγκυρίας.
• Με συνεργασία των τριών Δήμων, δημιουργείται  νέα διαδημοτική επιχείρηση ύδρευσης αποχέτευσης ,κοινωφελούς χαρακτήρα, με βασικό κορμό την ΔΕΥΑΠ που διαθέτει την απαιτούμενη εμπειρία και τεχνογνωσία και ενσωμάτωση του  προσωπικού των δύο άλλων  Δήμων που σήμερα εργάζεται στις σχετικές δραστηριότητες.
• Η επιχείρηση διαχειρίζεται, σε πρώτη φάση, το πόσιμο νερό σε επίπεδο λεκανών απορροής των ποταμών Πείρου και Γλαύκου και των υδατορευμάτων και χειμάρρων των συναρμόδιων Δήμων. Σε δεύτερη φάση  στην επιχείρηση θα μπορούσε να ανατεθεί η διαχείριση της άρδευσης που σημειωτέον αποτελεί το 80% της συνολικής κατανάλωσης και άλλες δραστηριότητες που σχετίζονται με την αξιοποίηση των υδάτινων πόρων.

Τα νομοτεχνικά προβλήματα μιας τέτοιας λύσης είναι απολύτως επιλύσιμα στα πλαίσια της υφιστάμενης νομοθεσίας.

Τα πλεονεκτήματα από μια τέτοια επιλογή  είναι κατά την γνώμη μου σημαντικά με κυριώτερα τα ακόλουθα:

α) Η μεγάλη αυτή, κοινωνικά ελεγχόμενη από την αυτοδιοίκηση, επιχείρηση θα μπορούσε να συμβάλλει   αποφασιστικά στην υλοποίηση  ενός,  στρατηγικού χαρακτήρα , σχεδίου βιώσιμης ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης, στο τμήμα  που αφορά την αξιοποίηση των υδάτινων πόρων. Το αντικείμενο της δεν θα περιοριζόταν μόνο στην ύδρευση αλλά θα μπορούσε να εκτείνεται  σε ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων που σχετίζεται με το υδάτινο δυναμικό της περιοχής. Ως παράδειγμα αναφέρω τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ,την ανασυγκρότηση της πρωτογενούς παραγωγής κ.λ.π. Να σημειωθεί εδώ ότι, παρά την κλιματική αλλαγή,

το υδάτινοι πόροι στη Δυτική Ελλάδα  είναι ακόμη επαρκείς και σε πολύ μεγάλο βαθμό αναξιοποίητοι.

β)  Με την μεγέθυνση της επιχείρησης θα  επιτυγχάνονταν οικονομίες κλίμακας στο λειτουργικό κόστος και στις λοιπές δαπάνες της επιχείρησης που θα έδιναν την δυνατότητα ταχύτερης επέκτασης και βελτίωσης των δικτύων ,βελτίωσης των παρερχομένων υπηρεσιών  και  διαμόρφωσης οικονομικότερου για τους καταναλωτές τιμολογίου, και

γ) Θα συντελούσε στην καλλιέργεια και εμπέδωση πνεύματος συνεργασίας  και από κοινού αντιμετώπισης και επίλυσης των προβλημάτων, αρμοδιότητας της αυτοδιοίκησης, μεταξύ  των τριών ομόρων Δήμων και πέραν της διαχείρισης του νερού. Τα τελευταία χρόνια  όλοι έχουμε παρατηρήσει πως τοπικιστικού χαρακτήρα δευτερεύουσες αντιθέσεις έχουν δυσχεράνει ,καθυστερήσει η και ματαιώσει ορισμένες φορές  την επίλυση σημαντικών προβλημάτων που απασχολούν την τοπική μας κοινωνία.