Η γέφυρα της Κλειτορίας: εικόνα από το μέλλον

Της ΜΑΡΙΑΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ

βουλευτού Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

Παρακολουθώ σχεδόν χωρίς έκπληξη τα όσα δεινά συνεχίζουν να βρίσκουν το Νομό μας. Αρκούν πια συνηθισμένες για την Αχαΐα καταρρακτώδεις βροχές για να αποκόψουν την Κλειτορία από τον μισό έξω κόσμο και αυτό θεωρείται από πολλούς αν όχι λογικό, σίγουρα πάντως αναμενόμενο.

Παρακολουθώ επίσης χωρίς έκπληξη και τις αντιδράσεις των εμπλεκόμενων (προτιμώ τη λέξη ''υπεύθυνων'') φορέων. Τα Υπουργεία τα οποία θα μπορούσαν και οφείλουν να δώσουν λύση ασχολούνται με την καταστολή απεργιών. Αναρωτιέμαι, Οι αχαιοί βουλευτές της συμπολίτευσης κάνουν ό,τι περνάει το χέρι τους προκειμένου να υπάρξει λύση; Αναρωτιέμαι, ο Περιφερειάρχης- τυπικά ανεξάρτητος από την κυβέρνηση- κινεί ουρανό και γη για να επιλυθεί το πρόβλημα; Την ίδια ώρα, πληροφορούμαι, ο Δήμαρχος Καλαβρύτων απαντά σε γονείς και μαθητές ότι παλιά τα παιδιά πήγαιναν στο σχολείο με τα πόδια ενώ οι αγρότες μετέφεραν τα αγαθά τους με γαϊδούρια και μουλάρια.

Τα παρακολουθώ όλα αυτά και σκέφτομαι ότι ακριβώς αυτή τη χώρα ονειρεύονται. Μια χώρα όπου οι εργαζόμενοι ''επιτάσσονται'' λες και είναι ζώα ή πράγματα (βλ. την πρόσφατη δήλωση Χατζηδάκη στο Μαξίμου). Μια χώρα όπου τα παιδιά της Κλειτορίας θα ξανακαβαλήσουν τα εναπομείναντα υποζύγια για να πάνε σχολείο, σαν παιδιά ενός κατώτερου θεού, εενώ άλλα, προνομιούχα παιδιά, έχουν πολύ άνετη πρόσβαση στη γνώση. Και αυτό λέγεται Δημοκρατία.

Και ύστερα, σκέφτομαι ότι είναι οι ίδιοι άνθρωποι που μιλούν για ''φως στο τούνελ'' και για ''την ανάπτυξη που φαίνεται στο ορίζοντα''. Με την απλή του λογική και με πεντάνοιχτα τα μάτια του , ο κάθε απλός άνθρωπος, ούτε φως βλέπει, ούτε τούνελ, το οποίο μάλλον επίσης κατέρρευσε από τις βροχές. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που το Φεβρουάριο θα ''φέρουν'' στην Αχαΐα τον αρμόδιο για τα έργα υποδομής Ευρωπαίο Επίτροπο για να πανηγυρίσουν για την επανεκκίνηση (;) της Ολυμπίας Οδού. Θα πανηγυρίσουν χωρίς να λένε ότι όχι μόνο οι πολίτες πληρώνουν καταχρηστικά διόδια για ένα έργο που δεν έχει γίνει αλλά ακόμα ότι αποζημίωσαν τους εργολάβους με τα χρήματα των φορολογουμένων λόγω υπερημερίας του Δημοσίου! Και εγώ σαν απλός άνθρωπος αναρωτιέμαι γιατί αντί για πανηγύρια δεν επιτάσσουν κατασκευαστικά υλικά των υπερήμερων εργολάβων για να ξαναφτιάξουν τις γέφυρες της Κλειτορίας και της Κ. Αχαΐας; (Ξέρω, ξέρω:λαϊκισμός!)

Στην Αχαΐα που ζητιανεύει για την ανακατασκευή ενός επαρχιακού γεφυριού, η ανάπτυξη δεν αφορά εμένα κι εσένα. Αφορά τα κοράκια και τους μεγαλοκαρχαρίες. Πως αλλιώς να εξηγηθεί η παθιασμένη αντίσταση της κυβέρνησης σε οποιαδήποτε σκέψη παραχώρησης του παραλιακού μετώπου της Πάτρας στους δημότες της; ''Τώρα πια το λιμάνι της Πάτρας μπήκε στο ΤΑΙΠΕΔ και θα πουληθεί'' λένε κάποιοι. Αυτοί οι κάποιοι, μαζί και η Δημοτική Αρχή που θα έπρεπε να κοιμάται σε σκηνές στο λιμάνι μέχρι να αποδοθεί στην πόλη, με τρομάζουν όσο και η κυβέρνηση.Πως να εξηγηθούν οι πολυετείς αντιρρήσεις για επέκταση του Προαστιακού της Πάτρας...σε όλα τα προάστιά της; Πως να εξηγήσει κανείς το ότι το τρένο θα φτάσει στην Πάτρα πιο αργά και από τον παλιό ''καρβουνιάρη'';

Και όσοι κακόβουλοι ή απλά σκεπτικοί μας καταλογίζουν ''υποσχεσιολογία'', τους απαντάμε:

Πρώτον ότι στην περίπτωση π.χ. της Κλειτορίας δεν υποσχόμαστε ότι ''θα φτιάξουμε ποτάμι'' αλλά ότι μια απλή γέφυρα το 2013 ώστε 50 παιδιά να έχουν πρόσβαση στο σχολείο ή οι πολίτες της Κλειτορίας στο κοντυνότερο νοσοκομείο της Τρίπολης, θα έπρεπε να είναι μια απαράβατη προτεραιότητα.

Δεύτερον, αυτή ακριβώς είναι η διαφορά μας: η αλλαγή προτεραιοτήτων. Πρώτα οι ανάγκες των ανθρώπων και μετά οι οφείλες (;) στους δανειστές και στις τράπεζες. Απλά πράγματα, ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη.

Και τρίτον: για μια κυβέρνηση της αριστεράς, η υπόσχεση της ανάπτυξης δεν έχει να κάνει με τα αδιαφανή σκλαβοπάζαρα ανασφάλιστων εργαζομένων των 500  που έχουν στήσει οι ΜΚΟ με τους Δήμους και τις Περιφέρειες. Δεν είναι ειλικρινείς όταν μιλούν για ανάπτυξη γιατί αυτή θα σήμαινε θέσεις εργασίας. Δεν θέλουν καταπολέμηση της ανεργίας γιατί αυτό θα δυσχέραινε την περαιτέρω μείωση των μισθών. ''Πάρε 300  και να'σαι ευχαριστημένος γιατί έξω περιμένουν 1.500.000 άνεργοι'', λένε στους νέους μας. Η υπόσχεση της ανάπτυξης από την πλευρά της Αριστεράς δεν είναι τα εκατομμύρια των κονδυλίων που κάνουν φτερά απλά επειδή στην κυβέρνηση δεν αρέσουν ορισμένα ΕΣΠΑ. Έτσι απλά. Και δεν της αρέσουν επειδή δεν αποδίδουν υπερκέρδη στους μεγαλοεργολάβους φίλους της. Εκτός κι αν η ανικανότητά τους να τα απορροφήσουν τους δικαολογεί. Η υπόσχεση της ανάπτυξης από την πλευρά των προοδευτικών, ριζοσπαστικών, αριστερών δυνάμεων έχει να κάνει με τις ανάγκες των πολλών γιατί ανάπτυξη για τους λίγους δεν είναι ανάπτυξη. Η ανάπτυξη για λίγους στην πλούσια ελληνική γλώσσα περιγράφεται μονολεκτικά με την λέξη ''εύνοια''. Ή όπως θα έλεγε ο κ. Νίκος Μπογιόπουλος, ''είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε!''

Πλέον, όταν ακούω ανάπτυξη, απάτη και ανθρώπινος πόνος μου μυρίζει, για να παραφράσω τον Ελύτη. Το γεφύρι της Κλειτορίας είναι δυστυχώς εικόνα από το μέλλον: η ξεφτίλα μιας χώρας παρασυρμένης από τα σκουπίδια, τα μπάζα και τα βρώμικα νερά. Οι φωτογραφίες του '50 σε λίγο δύσκολα θα ξεχωρίζουν από τις ψηφιακές εικόνες του 2013. Για να μην τα χάσουν λοιπόν οι αρχειακοί ερευνητές και οι ιστορικοί του μέλλοντος, ας κάνουμε σε αυτούς και στους εαυτούς μας τη χάρη να ξεφορτωθούμε γρήγορα το θράσος αυτής της κυβέρνησης.