«Αξιολόγηση» των μελών του εν όψει του 19ου Συνεδρίου προωθεί το

«Με απόφαση Συνεδρίου, το Κόμμα μπορεί να κάνει ανακαταγραφή των μελών του. Ο χρόνος και η διαδικασία καθορίζονται από την Κ.Ε.» περιλαμβάνεται στο κείμενο θέσεων που δημοσιεύτηκε στο Ριζοσπάστη, την π. Κυριακή. (Φωτ. Αρχείου από την προεκλογική συγκέντρωση Πάτρας.

Ναι" στη "λαϊκή συμμαχία", αλλά "όχι" στη συμμαχία με άλλες πολιτικές δυνάμεις

“ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΑΠΟ ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΣΙΔΗΡΟ, υπήρξαν φάσεις που αδικαιολόγητα αποφασίσαμε την αυτοδιάλυσή μας και τη διάχυσή μας στην ΕΔΑ. Δύο ακόμα φορές βρεθήκαμε στο κατώφλι της πιο μεγάλης ήττας για ένα Κ.Κ., να γλιστρήσουμε στον δρόμο του οπορτουνισμού. Με απώλειες το αποφύγαμε. Αν είχαμε γλιστρήσει το 1968 ή και το 1991, το κόστος για το εργατικό λαϊκό κίνημα θα ήταν τεράστιο”.

Αυτά είπε μεταξύ άλλων η γενική γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, μιλώντας για τις θέσεις του κόμματος ενόψει του 19ου συνεδρίου (οι οποίες δημοσιεύτηκαν στον κυριακάτικο "Ριζοσπάστη"), σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη για τα 94 χρόνια του ΚΚΕ το περασμένο Σάββατο. Η παραπάνω φράση αποτυπώνει το πνεύμα που διατρέχει το κείμενο των θέσεων, ένα κείμενο 96 σελίδων, το οποίο αποτιμά τη δράση του κόμματος, θέτει τους βασικούς πολιτικούς στόχους και προτείνει κάποιες κρίσιμες καταστατικές αλλαγές, οι οποίες ήδη πυροδότησαν συζητήσεις.

Ο βασικός στόχος του κειμένου είναι να ζυμώσει τα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ για δύο συναφή θέματα: Την “ορθή” απόφαση που πήρε το κόμμα για τη μη συμμετοχή σε κυβέρνηση της Αριστεράς, όπως προτάθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ στη δεύτερη προεκλογική περίοδο και να ζυμώσει το ενδεχόμενο της μη εισόδου στη Βουλή σε περίπτωση εκλογικής αναμέτρησης. “Η άρνηση συμμετοχής του Κόμματος σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης της κρίσης αποτελεί σημαντική παρακαταθήκη για το εργατικό και λαϊκό κίνημα” επισημαίνεται στην παράγραφο με τίτλο “Η πορεία της εκλογικής δύναμης του Κόμματος”. “Οι κοινοβουλευτικές αυταπάτες, αλλά και η παραίτηση από τη χρησιμοποίηση της μάχης των εκλογών” επισημαίνονται ως σημαντικοί κίνδυνοι.

Το όχημα με το οποίο το ΚΚΕ θα φτάσει στον κομμουνισμό είναι η Λαϊκή Συμμαχία, η οποία “έχει μια ορισμένη μορφή διαμόρφωσης με τη δράση σε κοινό πλαίσιο των ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΜΑΣ, ΟΓΕ, δεν αποτελεί συμμαχία πολιτικών κομμάτων”.

Ο εσωκομματικός εχθρός

“Οι κοινοβουλευτικές αυταπάτες και η προσμονή φιλολαϊκής διεξόδου από μια αστική διακυβέρνηση παραμένουν κυρίαρχες στη μεγάλη πλειοψηφία του λαού, ισχυρές ακόμα και σ' ένα μέρος των ψηφοφόρων του Κόμματος” τονίζουν οι θέσεις του κόμματος, στοιχείο που αναδεικνύει πως η γραμμή για “επαναστατική καθαρότητα” δεν έχει περάσει απόλυτα. Προς τούτο, στο κεφάλαιο για το καταστατικό του κόμματος υπάρχει και η εξής διάταξη: “Με Απόφαση Συνεδρίου, το Κόμμα μπορεί να κάνει ανακαταγραφή των μελών του. Ο χρόνος και η διαδικασία καθορίζονται από την Κ.Ε.”. Δεν είναι λίγοι όσοι ισχυρίζονται πως η διάταξη αυτή θα οδηγήσει σε εκκαθάριση του κόμματος από τα “αντικομματικά στοιχεία”.

Ο εσωτερικός εχθρός, δηλαδή όσοι διαφωνούν με τη στρατηγική της “λαϊκής εξουσίας” και καλούν το κόμμα να παραμείνει στη στρατηγική που είχε εκπονηθεί από το 15ο συνέδριο του ΚΚΕ, η οποία συμπυκνωνόταν υπό τον τίτλο “Αντι-ιμπεριαλιστικό Αντι-μονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο”, εμφανίζεται και στο κεφάλαιο για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης του κόμματος: “Ιδιαίτερη καθυστέρηση με ευθύνη της Κ.Ε. σημειώνεται στον τομέα της προπαγάνδας όλων των μέσων και μορφών. Καθυστέρησε η αξιοποίηση του διαδικτύου, αλλά και το μέτωπο αντιμετώπισής του ως ιδεολογικού μέσου του ταξικού αντίπαλου και μέσου φραξιονισμού”.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το ΚΚΕ υπονοεί ιστοσελίδες και ιστολόγια μελών του κόμματος, τα οποία δημοσιεύουν κείμενα που αντιτίθενται στη στρατηγική της ηγεσίας του ΚΚΕ, προτάσσοντας την αναγκαιότητα της συγκρότησης του Μετώπου για την ανατροπή των Μνημονίων, η οποία θα λειτουργήσει ως μεταβατικό στάδιο προς τον σοσιαλισμό.

Σφίγγει ο κομματικός έλεγχος της ΚΝΕ

Στις θέσεις για την ΚΝΕ επισημαίνεται μεταξύ άλλων πως “η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας είναι η οργάνωση της νεολαίας του ΚΚΕ” και πως “απαιτούνται ορισμένες αλλαγές που βελτιώνουν και κάνουν ουσιαστική τη συνεργασία των οργάνων του Κόμματος και της ΚΝΕ, ώστε να δουλεύουν από κοινού στο εργατικό κίνημα και στους συμμάχους τους”.

(Πηγή: Σίμος Χ., www.avgi.gr)