«Δεν θα ησυχάσουμε ποτέ» από τον πατρινό συγγραφέα Β. Χριστόπουλο στις προθήκες των βιβλιοπωλείων

Συμβάντα που διαδραματίζονται το 2013 στην φανταστική πόλη Εσπερία, περιλαμβάνει το νέο πόνημα του συγγραφέα.

Πρόκειται για ένα πολιτικό - υπαρξιακό μυθιστόρημα, ένα ελληνικό αντι-ρομάν νουάρ  στη σκληρή περίοδο  της χρεοκοπίας και  της προσφυγιάς

Ο  πατρινός συγγραφέας Βασίλειος Χριστόπουλος, μετά το επιτυχημένο Κι εσύ Έλληνας, ρε;  (Κέδρος, 2005)  κυκλοφορεί το νέο του  μυθιστόρημα με τίτλο  Δεν θα ησυχάσουμε ποτέ (Κέδρος,  2012).  Πρόκειται για  ένα  πολιτικό-υπαρξιακό μυθιστόρημα στη σκληρή εποχή της ελληνικής χρεοκοπίας, της προσφυγιάς  και των οικονομικών μεταναστών.

Διαδραματίζεται στο  2013, στην πόλη Εσπερία, μια φανταστική πόλη - λιμάνι  της Δυτικής Ελλάδας.  Το μυθιστόρημα ξεκινά με  μια πυρκαγιά. Το  υπερκατάστημα  παιχνιδιών   Ciaobambini  τυλίγεται στις φλόγες. Μια  μητέρα με το  παιδί της  και   μια νεαρή υπάλληλος απανθρακώνονται.  Οι αρχές δείχνουν για εμπρηστές  τους πρόσφυγες του παρακείμενου καταυλισμού.

Κεντρικός χαρακτήρας του μυθιστορήματος είναι  ο  Λαοκράτης Κούκης, ένας  συνταξιούχος τοπογράφος,  που  μόλις έχει αρχίσει να δημοσιογραφεί  ερασιτεχνικά στην Ημερησία του  παλιού του συντρόφου Στέλιου Χαϊκάλη. Η μαχόμενη δημοσιογραφία  για τον παλιό αριστερό Κούκη αποτελεί ένα όνειρο  ζωής,  προκειμένου  μετά τη συνταξιοδότησή του  να ζήσει μια ζωή με νόημα στην υπηρεσία της δικαιοσύνης.

Κατά προτροπή του Χαϊκάλη  ερευνά την έλλειψη πυροπροστασίας του κτιρίου, και  καταγγέλλει  πυροσβεστική και πολεοδομία ως ηθικούς αυτουργούς της τραγωδίας. 

Διαφθορά  διοίκησης,  επιχειρηματικά συμφέροντα, μαφία λιμανιού, ρατσιστικές και τρομοκρατικές οργανώσεις, ιδεολογικές αντιπαραθέσεις και μια  πρώτη δολοφονία, του διοικητή της πυροσβεστικής.   Μετανάστες  συλλαμβάνονται  ως  ύποπτοι για τη δολοφονία.  Μια  οργάνωση, η Πέντε Δέλτα (που στην προκήρυξή της καταφέρεται κατά της  Δυναστείας Διαπλοκής  και Διαφθοράς της  Δημόσιας  Διοίκησης),   χαιρετίζει τη  δολοφονία,  χωρίς να αναλαμβάνει την ευθύνη. Το κουβάρι της  Εσπερίας είναι πολύ μπερδεμένο.

Όταν ο Λαοκράτης ανακαλύπτει ότι ο Χαϊκάλης βρίσκεται σε μυστική συμφωνία με την  ασφαλιστική NIS Group, που επιδιώκει την μη καταβολή ασφαλίστρων, κλονίζεται.

Παρά τον κλονισμό του συνεχίζει την  έρευνά  του. Καταλήγει  ότι τα εγκληματικά κέντρα  ετοιμάζουν και  μια δεύτερη δολοφονία.

Ανήσυχος πηγαίνει  στην αστυνομία να καταθέσει τα στοιχεία του, και  εκεί αντιμετωπίζει  ένταλμα του εισαγγελέα  που τον κατηγορεί ως  ηθικό αυτουργό στην απαξίωση του δημοσίου και στη δολοφονία του διοικητή της πυροσβεστικής.

Αντί να ξεμπλέξει το μπερδεμένο κουβάρι της Εσπερίας,  μπλέκει ο ίδιος. Τα νήματά του  τον τραβούν στην παράνοια και σε μια απαισιόδοξη   αντίληψη της πραγματικότητας.

Αλλά ο  Λαοκράτης δεν θα  μπορούσε να μην εκπληρώσει  το προσωπικό του όραμα. Ακόμη κι όταν συνειδητοποιεί  τι  κρύβεται πίσω από αυτήν την βαθιά του ανάγκη.

«Είναι  ματαιότητα να προσπαθείς να  αποφύγεις την ανάγκη σου να ζήσεις μια ζωή στην υπηρεσία της δικαιοσύνης, μια ζωή προσφοράς...  Για μένα προσωπικά  και πιθανόν για μερικούς από εσάς που από την εφηβεία μας γαλουχηθήκαμε με τις ιδέες της αριστεράς,  η μόνη λύση που έχουμε είναι να προσπαθήσουμε να  εκπληρώσουμε αυτήν την ανάγκη μας, όποιο και αν είναι το τίμημα.  Γιατί αλλιώς δεν θα ησυχάσουμε ποτέ».

Ένα πολιτικό - υπαρξιακό μυθιστόρημα, ένα ελληνικό αντι - ρομάν νουάρ  στη σκληρή περίοδο  της χρεοκοπίας και  της προσφυγιάς, που  αναδεικνύει  τα προβλήματα αλλά και τις χρόνιες  παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας: τη διαφθορά, την αναξιοκρατία, το έλλειμμα δημοκρατίας, τη δεινή θέση όσων δεν εντάσσονται στο κάθε φορά κυρίαρχο σύστημα εξουσίας.

Ταυτόχρονα ένα  μυθιστόρημα για τη  μνήμη και το ασυνείδητο, γι αυτά που σφραγίζουν τις επιλογές  στη ζωή ενός άντρα·  για τα ιδανικά και το νόημα του κάθε αγώνα.