Από τον ξεσηκωμό των Μεγαριτών ενάντια στη χούντα στην αυριανή επέτειο του Πολυτεχνείου

Εξώφυλλο από το σιντι που φιλοτέχνησε η ΕΔΙΑ 1940-1974 στην Αθήνα. Πρόκειται για την ταινία «Τα Μέγαρα»  των Γιώργου Τσεμπερόπουλου - Σάκη Μανιάτη. Την τράβηξαν κάτω από τη μύτη της Χωροφυλακής!

Του ΣΩΤΗΡΗ Γ. ΣΙΩΚΟΥ(*)

         (από www.avgi.gr)

Α) Για τα γεγονότα

Ένα χαρακτηριστικό κομμάτι, που αναρτήθηκε στις 22/4/2011 από Jaquou Utopie, δείχνει το κλίμα των ημερών.

«Μένει στο στόμα μας μια γεύση θανάτου βλέποντας τις απέραντες εκτάσεις με τα ελαιόδεντρα, μεγαλοπρεπή και επιβλητικά στην αρχή, ξεθαμμένα και ξεριζωμένα μετά, ριγμένα πάνω στη γη που τα έθρεψε αιώνες, βλέποντας τις μπουλντόζες να καταγράφουν αγροκτήματα, κτηνοτροφία, σοδειές, εκμηδενίζοντας το προϊόν τόσων αιώνων δουλειάς».

Από τη μια μέρα στην άλλη εκατοντάδες φιλήσυχοι αγρότες, που μέχρι τότε ταύτιζαν τα προβλήματά τους με τις καθημερινές δυσκολίες της καλλιέργειας, βρίσκονται ξαφνικά και βάναυσα απαλλοτριωμένοι από την ίδια τους τη ζωή. Η ταινία («Τα Μέγαρα» των Γιώργου Τσεμπερόπουλου - Σάκη Μανιάτη. Θα αναφερθώ παρακάτω) από την πλευρά της δίνει τον λόγο σε αυθεντικούς πρωταγωνιστές των γεγονότων, που συγκινούνται, θυμώνουν, διεκδικούν.

Οι εφημερίδες της εποχής δίνουν με τους τίτλους τους το κλίμα της εποχής. Για το θέμα του διυλιστηρίου - Ξεσηκωμός στα Μέγαρα - «Τούτη η γη είναι δική μας» φώναζαν 12.000 λαού - Ματαιώθηκαν οι απαλλοτριώσεις στα Μέγαρα. - Η γη της Πάχης απεδόθη χθες στους αγρότες.

Στα τέλη του 1968, οι πραξικοπηματίες διαπραγματεύονται με τον Αριστοτέλη Ωνάση το σχέδιο «Ω», δηλαδή την κατασκευή και εκμετάλλευση του τρίτου για τη χώρα συγκροτήματος διυλιστηρίων και άλλων μεγάλων βιομηχανικών μονάδων, στις περιοχές Πάχη (Βασιλικά) και Λακκα Καλογήρου των Μεγάρων. Το σχέδιο αφορά σε μια επένδυση ύψους 400-500 εκατ. δολαρίων. Στις 22 Ιανουαρίου και στις 13 Απριλίου 1970 η δικτατορική κυβέρνηση ανακοίνωσε θριαμβευτικά την υπογραφή των δύο συμβάσεων με τους μεγαλοεφοπλιστές Ωνάση και Νιάρχο, για τις βιομηχανίες πετρελαιοειδών και άλλες παράλληλες επενδύσεις.

Β) Το Πατριωτικό Αντιδικτατορικό Μέτωπο (ΠΑΜ) στην πρώτη γραμμή του αγώνα.

Βαρδής Βαρδινογιάννης.

Ο Βαρδής Βαρδινογιάννης (σημερινός πρόεδρος της Εταιρείας Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων 1940-1974 - ΕΔΙΑ) συνέταξε επίσης το κείμενο με τίτλο: «Ρουφήχτρες» των διυλιστηρίων και οι συμβάσεις Ωνάση - Νιάρχου, που κυκλοφόρησε παράνομα τον Οκτώβρη του 1970 ως έκδοση ΠΑΜ - Νέα Ελλάδα. Αυτή η ανάλυση - αγωνιστικό προσκλητήριο είναι συνέχεια των παραδόσεων της Αριστεράς (Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα - Ενεργειακή οικονομία και πολιτική κ.ά.) και τρομαχτικά επίκαιρη αφού σήμερα οι μνημονιακές - υπόδουλες κυβερνήσεις της χώρας συνεχίζουν την παράδοση της εξάρτησης υπέρ των ληστρικών προνομίων των πολυεθνικών.

Η εν λόγω μελέτη έχει τα κεφάλαια: Ο πρόδρομος Τομ Πάπας (φίλος του Ρ. Νίξον), που τότε ήταν το μεγαλύτερο βιομηχανικό συγκρότημα της χώρας. Ο μαύρος χρυσός, όπου αναφέρεται μεταξύ άλλων για το ενδιαφέρον των διεθνών μονοπωλίων για τις έρευνες ανεύρεσης πετρελαίων στη χώρα μας. Προσκήνιο και παρασκήνια και ο πόλεμος για τα πετρέλαια που άναψε μέσα στο 1968. Επικράτεια Ωνάση, όπου αναφέρονται άρθρα της Σύμβασης του τρίτου διυλιστηρίου, βάσει των οποίων ο ανάδοχος αποκτά δωρεάν ένα πραγματικό «κράτος εν κράτει» με δική του απαραβίαστη εδαφική έκταση και δικό του νομικό καθεστώς στην περιοχή της επαρχίας Μεγαρίδος, συμπεριλαμβανομένων των δύο νησίδων Πάχη και Ποιχάκι ως και της θαλάσσιας αβαθούς περιοχής.

Ο μεγαλοεφοπλιστής θα πάρει με βάση τη Σύμβαση 11.200 στρέμματα τουλάχιστον και θα δικαιούται να τα πουλήσει μετά τη λύση της Σύμβασης στις τρέχουσες τιμές! Επικράτεια Νιάρχου, στην περιοχή του διυλιστηρίου Ασπροπύργου στα πρότυπα της Σύμβασης Ωνάση. Νέα ληστρικά προνόμια, αναφέρεται τεκμηριωμένα ότι ποτέ άλλοτε στη νεοελληνική Ιστορία δεν υπήρξαν συμβάσεις του Δημοσίου με ιδιώτες, τόσο ταπεινωτικές και καταστροφικές, όπως, για παράδειγμα, ότι για την αμοιβή των εργατών στα δύο βιομηχανικά συγκροτήματα ορίζεται ότι θα ισχύουν μόνο τα κατώτερα όρια αποδοχών ανειδίκευτου εργάτη της εκάστοτε εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας. Αυτή θα είναι η μόνη δέσμευση για τους εργοδότες, για τους οποίους δεν θα 'χουν ισχύ οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις που καθορίζουν ευνοϊκότερη αμοιβή εργασίας για τους εργάτες.

Ποιο είναι το ισχύον καθεστώς;

Το 2012 όλοι οι όροι εργασίας, όπως είχαν ρυθμιστεί με ΣΣΕ και Δ.Α., οδηγούνται σε εξαφάνιση και η ρύθμισή τους επιστρέφει στον εργοδότη, ο οποίος με την ατομική σύμβαση θα επιβάλει τους όρους εργασίας που ο ίδιος επιθυμεί. Για να μην αναφερθούμε στις προτάσεις της Γερμανίας για τις ΕΟΖ στη Θράκη, διότι θα εκτραπώ όχι μόνον λεκτικά.

Η Ελλάδα δανείζει τους Ωνάση - Νιάρχο 50 εκ. δολάρια από την αποταμίευση του ελληνικού λαού, έναντι 98,5 εκ. δολαρίων που υποχρεούνται να καταθέσουν οι ίδιοι. Οι παράλληλες επενδύσεις. Οι επενδύσεις αυτές με βάση τη Σύμβαση αποτελούν αρνητική συμβολή στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας, με άμεσες, αλλά και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις. Το αλουμίνιο. Ηλεκτροπαραγωγή όπου με βάση τη σύμβαση, η ΔΕΗ παύει να έχει το μονοπώλιο της ηλεκτροπαραγωγής.

Η μεγάλη ρουφήχτρα. Ένα δώρο στον Νιάρχο. Πρόκληση και πρόσκληση. Αυτός είναι ο χαρακτηρισμός των δύο επαίσχυντων συμβάσεων, γι' αυτό και ο τίτλος είναι: Έγκλημα εθνικής προδοσίας, πιστή εικόνα του καθεστώτος της υποτέλειας στα μονοπώλια, ερήμην του λαού για ξεπούλημα του εθνικού πλούτου και της ασυδοσίας των σκανδάλων που εγκαθίδρυσε η ξενόδουλη και αντιλαϊκή χούντα.

Οι παρασκηνιακές συγκρούσεις που προαναφέραμε μεταξύ των ισχυρών οικονομικών παραγόντων της εποχής οδηγούν τελικά την ανάθεση του έργου στην εταιρεία ΣΤΡΑΝ Α.Ε. του επιχειρηματία και τραπεζίτη Στρατή Ανδρεάδη, το 1972. Η σχετική σύμβαση καταγγέλθηκε από την πλευρά του ελληνικού Δημοσίου το 1977.

Γ) «Τα Μέγαρα»

Ντοκιμαντέρ του 1973, που καταγράφει τον αγώνα των κατοίκων των Μεγάρων κατά της βίαιης απαλλοτρίωσης της γης τους προκειμένου να κατασκευαστεί στην περιοχή ένα συγκρότημα διυλιστηρίων. Σκηνοθεσία: Γιώργος Τσεμπερόπουλος - Σάκης Μανιάτης, όπως και το σενάριο. Φωτογραφία-Μοντάζ: Σάκης Μανιάτης. Η ταινία βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, συμμετείχε σε πολλά φεστιβάλ και διοργανώσεις του εξωτερικού, ενώ τιμήθηκε με το βραβείο Fipresci του Φεστιβάλ Βερολίνου. Συνδυάζοντας το ντοκιμαντέρ με το αρχειακό υλικό που προανέφερα θα έλεγα ότι τα "Μέγαρα" των Τσεμπερόπουλου - Μανιάτη αναδεικνύουν τη διαχρονική εγκληματικότητα των ελληνικών κυβερνήσεων πάνω στη γη και τους ανθρώπους που την καλλιεργούν. Αναδεικνύουν μια αγροτική περιοχή, όπου σαν γενικότερη εικόνα για τη χώρα μαζί με την αγροτική οικονομία, φαντάζουν σήμερα ωραία ερείπια. Τέλος, η ταινία με τις συνεντεύξεις παραπέμπει στις καλύτερες παρακαταθήκες του παγκόσμιου κιν/φου γιατί δίνεται η Τραγωδία με δωρικό, ρωμαλέο και μοναδικό τρόπο.

 Οι σημερινές αντιστοιχίες. Τα τανκς των αγορών, σήμερα, ολοκληρώνουν την καταστροφή ενάντια στη φύση και τους ανθρώπους.

______________ 

(*) Ο Σωτήρης Σιώκος είναι μέλος του Δ.Σ. της

Εταιρείας Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων 1940-1974