Άκρα του τάφου

Έλα και συ Φώτη να ενισχύσεις την κυβέρνησή μου.

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΝΑΝΔΡΑΝΙΣΤΑΚΗ

  (Από την avgi.gr)

 Στην Ελλάδα υπάρχουν δύο άκρα που ασκούν βία απροκάλυπτη, βία ωμή, βία κατά των αδυνάτων. Το ένα άκρο είναι η Χρυσή Αυγή, που, ένεκα και του μεγέθους των στελεχών της, φαίνεται από μακριά και κολαούζο δεν θέλει. Το άλλο άκρο είναι οι Ζηλωτές του Μνημονίου, άκρο γραβατωμένο και φτιασιδωμένο, που τον θέλει τον κολαούζο του και μάλιστα με GPS.

Οι Ζηλωτές του Μνημονίου, πολιτικοί, εκδότες, καναλάρχες, δημοσιογράφοι, πανεπιστημιακοί, μια περιφερόμενη αγέλη κυνικών που βλέπουν να αυξάνεται η παιδική θνησιμότητα (έκθεση Unicef) και λένε αγέρωχοι: "συνεχίζουμε". Λιποθυμούν τα παιδιά στα σχολεία, συνεχίζουμε, αυξάνονται οι ψυχικές και σωματικές παθήσεις λόγω άγχους, συνεχίζουμε, συνωστίζονται στα εξωτερικά ιατρεία χιλιάδες που δεν έχουν να πληρώσουν γιατρό και φάρμακα, δεν πειράζει, συνεχίζουμε. Σέρνουν τα γερόντια την αξιοπρέπειά τους στα συσσίτια της Εκκλησίας και οι γονείς τη δική τους στα αγήματα του ΣΚΑΪ που μοιράζουν σχολικά είδη, μην ασχολείστε μ' αυτά, συνεχίζουμε. Φεύγουν οι άνεργοι στο εξωτερικό, συνεχίζουμε, πληθαίνουν οι άστεγοι στους δρόμους, συνεχίζουμε, εκατοντάδες χιλιάδες ετοιμάζονται να παγώσουν τον χειμώνα, αφήστε επιτέλους τους λαϊκισμούς, συνεχίζουμε, συνεχίζουμε, συνεχίζουμε, συνεχίζουμε.

Δεν το κάνουν από ανάγκη, για τη σωτηρία δήθεν της πατρίδας, το κάνουν από ιδεολογία και προσωπικό συμφέρον. "Το Μνημόνιο είναι ευκαιρία διά τον τόπο, είναι ευτυχία διά τον τόπο", έλεγε ο Πάγκαλος, "είναι ευκαιρία να ξεμπερδεύουμε με τις εργασιακές σχέσεις τύπου Σοβιέτ", λένε απροκάλυπτα οι επίγονοί του. Να ξεμπερδεύουμε με τον συνδικαλισμό, με το κράτος δικαίου, το κοινωνικό κράτος, τα δημόσια αγαθά, τη δημόσια περιουσία, τις δημόσιες υπηρεσίες, με τις περιβαλλοντικές μελέτες, με τα κινήματα, με την Αριστερά. Οι πιο τολμηροί, δηλαδή οι πιο ξετσίπωτοι, μιλούν για κατάσταση έκτακτης ανάγκης, για προσωρινή αναστολή άρθρων του Συντάγματος, ακόμη και για ηγέτες κινηματίες.

Εξωθώντας όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού στην ανέχεια και την απελπισία, οι Ζηλωτές ενισχύουν εκόντες άκοντες τη Χρυσή Αυγή κι η Χρυσή Αυγή, σπέρνοντας τρόμο στους δρόμους, δυναμώνει τους Ζηλωτές, εμφανίζοντάς τους ως τους εγγυητές του νόμου και της τάξης. Το ένα άκρο θρέφει το άλλο και τα δυο μαζί θρέφονται με αίμα αθώων, μόνο που οι μεν το πίνουν με το μπουρί της σόμπας και οι άλλοι με το καλαμάκι του μοχίτο.