Βιάζονται να ορμήσουν για πλιάτσικο και προχωρούν σε ιδιωτικοποιήσεις

Σκηνές που θα θυμίζουν το κραχ του '29 θα δούμε και στην Ελλάδα σύντομα

Θα χαθούν πολύτιμα εργαλεία για άσκηση κοινωνικής πολιτικής !

Όπως ακούσαμε από τον  Αντ. Σαμαρά στη Βουλή, κατά τις προγραμματικές δηλώσεις του, αλλά και νωρίτερα από δηλώσεις στελεχών και  των τριών συγκυβερνώντων κομμάτων, ότι η κυβέρνηση προτίθεται να επιταχύνει την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Σύμφωνα με την κυβερνητική επιχειρηματολογία, υποτίθεται ότι η επιλογή αυτή αφενός θα προσδώσει αξιοπιστία στην κυβέρνηση ώστε να επιτύχει ευνοϊκότερους όρους κατά την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου (η οποία μεταφέρεται για πολύ αργότερα) και αφετέρου οι ιδιωτικοποιήσεις θα βοηθήσουν στην ανάταξη της ελληνικής οικονομίας καθώς θα προσελκύσουν μεγάλες επενδύσεις που θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας κλπ. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος, συνεχίζει η κυβερνητική επιχειρηματολογία, για τον οποίο το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων δεν συνιστά ξεπούλημα αλλά αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας,  που μπορεί να αποτελέσει κρίσιμο αναπτυξιακό εργαλείο.

Σε σχέση με αυτά, πρέπει να επισημάνουμε τα εξής:   

1. Δεν πρόκειται για αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας αλλά για εκποίηση και ξεπούλημα διότι αυτό ακριβώς σημαίνει ιδιωτικοποίηση: το ελληνικό δημόσιο πουλάει και ιδιώτες επενδυτές αγοράζουν, με στόχο μελλοντικά κέρδη. Αυτό το ξεπούλημα λαμβάνει μάλιστα χαρακτηριστικά πλιάτσικου αφού η παρατεταμένη και βαθειά ύφεση των τελευταίων χρόνων  και η έλλειψη οποιασδήποτε προοπτική ανάκαμψης έχουν εκμηδενίσει τις τιμές.

2. Οι ιδιωτικοποιήσεις στερούν το ελληνικό δημόσιο από πολύτιμα αναπτυξιακά εργαλεία διότι αφενός εκποιούνται δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί όπως η ΔΕΗ και παλαιότερα ο ΟΤΕ, που το αντικείμενό τους είναι στρατηγικής σημασίας για κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια  και αφετέρου το κεφαλαιώδες ζήτημα της παραγωγικής ανασυγκρότησης, είτε σε εθνικό είτε σε τοπικό επίπεδο, ανατίθενται στις δυνάμεις της αγοράς οι οποίες, όπως απέδειξε ακόμη μια φορά το διεθνές παράδειγμα της καταστροφής που προκάλεσε η δράση των ιδιωτικών τραπεζών, αποδεδειγμένα αδυνατούν να διαδραματίσουν τέτοιον ρόλο.

Μόνο μια φανατικά δογματική καθήλωση στον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό αδυνατεί να βγάλει συμπεράσματα και αξιώνει ως διέξοδο από την κρίση τη συνέχιση της ίδιας καταστροφικής πολιτικής που την δημιούργησε.  Ο φανατισμός αυτός γίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνος σήμερα όπου οι δυσάρεστες εμπειρίες ιδιωτικοποιήσεων σε τομείς όπως πχ το νερό και η ενέργεια έχουν ήδη οδηγήσει σε αποφάσεις για την ακύρωσή τους ακόμη και σε χώρες του σκληρού πυρήνα της ευρωζώνης (Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία).

3. Οι ιδιωτικοποιήσεις στερούν το ελληνικό δημόσιο από πολύτιμα δημόσια έσοδα, που επιπλέον είναι διαχρονικά, χάριν μιας πρόσκαιρης αντιμετώπισης του (ούτως ή άλλως μη βιώσιμου) δημόσιου χρέους. Για παράδειγμα, σχεδιάζεται το ξεπούλημα του ΟΠΑΠ που είναι μια υπερκερδοφόρος επιχείρηση, πράγμα που σημαίνει σκανδαλώδεις απώλειες μεσο-μακροπρόθεσμα για το δημόσιο ταμείο (αλλά και απώλεια της δυνατότητας για υπεύθυνη πολιτική στον κοινωνικά ευαίσθητο τομέα των τυχερών παιχνιδιών).

4. Με τις ιδιωτικοποιήσεις χάνονται πολύτιμα εργαλεία κοινωνικής πολιτικής και κυρίως δυσχεραίνει μέχρι εξαφανίσεων η δυνατότητα πρόσβασης όσων έχουν ανάγκη στις συναφείς υπηρεσίες και αγαθά. Για παράδειγμα, η ύπαρξη μιας δημόσιας επιχείρησης ηλεκτρικού, μεταξύ άλλων, διασφαλίζει την πρόσβαση στην ηλεκτρική ενέργεια για μεγάλες κοινωνικές ομάδες που σε διαφορετική περίπτωση θα αδυνατούσαν να πληρώσουν, πράγμα που θα μετέτρεπε την φτώχεια τους σε απάνθρωπη, πλήρη εξαθλίωση. Ας αναλογιστεί κανείς τι πρόκειται να συμβεί αν δυσχεράνει η πρόσβαση όχι μόνο στην ηλεκτρική ενέργεια, αλλά και τις τηλεπικοινωνίες, το νερό, τα μαζικά μέσα μεταφοράς κ.λπ. Επομένως, με τις ιδιωτικοποιήσεις δεν σταματά η κατεδάφιση κοινωνικών δικαιωμάτων που επιφέρουν οι μνημονιακές παρεμβάσεις (περικοπή μισθών και συντάξεων, διάλυση του κοινωνικού κράτους, αποδιάρθρωση εργασιακών σχέσεων κλπ) αλλά ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει: η κατεδάφιση αυτή ολοκληρώνεται.

5. Οι ιδιωτικοποιήσεις υποβαθμίζουν την ποιότητα των αντίστοιχων υπηρεσιών και αγαθών αφού οι ιδιωτικές επιχειρήσεις, σε αντίθεση με τις δημόσιες, στοχεύουν αποκλειστικά και μόνο στα κέρδη και την αύξησή τους. Η αύξηση της πυκνότητας και της οξύτητας των ατυχημάτων στους ιδιωτικοποιημένους σιδηροδρόμους στην Αγγλία  είναι απολύτως ενδεικτική της υποβάθμισης ποιότητας που επιφέρει η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων επιχειρήσεων.