Τριάντα οκτώ χρόνια τουρκικής κατοχής, από την εισβολή στην Κύπρο

Μάνες αγνοουμένων Κυπρίων αγωνιστών.

Απαράγραπτες και οι ευθύνες της ελληνικής χούντας με την υποστήριξη του πραξικοπήματος

Σήμερα, 20 Ιουλίου, κλείνουν 38 χρόνια από την αιματηρή Τουρκική εισβολή στη βόρεια Κύπρο που γράφτηκε με μελανά γράμματα στις σελίδες της ευρωπαϊκής ιστορίας.

Στις 20 Ιουλίου του 1974, ώρα 5 το πρωί, περίπου 40.000 Τούρκοι στρατιώτες, υποστηριζόμενοι από την αεροπορία και το ναυτικό, εισέβαλαν κατά παράβαση του καταστατικού χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, στη βόρεια Κύπρο, σύμφωνα με το σχέδιο Αττίλας Ι καταλαμβάνοντας το 4% του νησιού.

Πέντε μέρες πριν την εισβολή, στις 15 Ιουλίου του 1974, είχε εκδηλωθεί στη Κύπρο το προδοτικό πραξικόπημα του Σαμψών, με υποστήριξη της χουντικής κυβέρνησης της Ελλάδας,  εκ μέρους της Εθνοφρουράς εναντίον του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και Αρχιεπισκόπου Κύπρου Μακαρίου Γ΄, ο οποίος τελικά διασώθηκε και μεταφέρθηκε, μέσω Μάλτας και Λονδίνου στη Νέα Υόρκη και έλαβε μέρος στη σύσκεψη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ στις 19 Ιουλίου, στην οποία  κατήγγειλε την Ελληνική χούντα για «εισβολή στην Κύπρο».

Ωστόσο στις δηλώσεις του, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, απέφυγε να αναφερθεί στο σίγουρο ενδεχόμενο Τουρκικής εισβολής που πράγματι άρχισε λίγες ώρες μετά την ομιλία του.

Λιγότερο από ένα μήνα μετά ξεκίνησε η δεύτερη εισβολή, ο Αττίλας ΙΙ. Στις 3.30 τα χαράματα της 14ης του Αυγούστου 1974 τελειώνουν με πλήρη αποτυχία στη Γενεύη οι τριμερείς διαπραγματεύσεις (Ελλάδας, Τουρκίας, Βρετανίας) για την κατάσταση στην Κύπρο και το κυπριακό πρόβλημα και μία ώρα αργότερα, τα τουρκικά αεροσκάφη βομβαρδίζουν Λευκωσία, Αμμόχωστο και άλλα σημεία της Κύπρου. Οι Τούρκοι πλέον κατακτούν το 37% της Κύπρου.

Ο απολογισμός της τραγωδίας αριθμεί σχεδόν 4.000 νεκρούς και 1.619 αγνοούμενους, ενώ περίπου 200.000 άνθρωποι εκδιώχθηκαν βίαια από τα σπίτια τους και έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα.

Η Τουρκία μέχρι σήμερα υποστηρίζει ότι δεν επρόκειτο για εισβολή αλλά για «ειρηνική επέμβαση» με σκοπό την επαναφορά του συνταγματικού σκηνικού στην προ του πραξικοπήματος κατάσταση.

Επίσης η Τουρκία είχε ανακοινώσει ότι το δικαίωμα για την επέμβασή της αυτή, ήταν κατοχυρωμένο στη Συνθήκη Εγγυήσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία δημιουργήθηκε με σκοπό να διαφυλάσσει την ανεξαρτησία, την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Στην πραγματικότητα όμως, δεν εγκρίθηκε ποτέ τέτοιο αίτημα από το Συμβούλιο Ασφαλείας, ενώ η Κυπριακή Δημοκρατία ουδέποτε ζήτησε από την Τουρκία να παρέμβει στρατιωτικά.

Η Κυπριακή Δημοκρατία κάλεσε την Τουρκία, να προσφύγουν και οι δυο χώρες στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για να γνωματεύσει κατά πόσο νόμιμα εισέβαλε ο τουρκικός στρατός στην Κύπρο, η Τουρκία όμως αρνείται κατηγορηματικά.

Μπροστά στην Αρχιεπισκοπή Κύπρου.

Με τον αρχ. Χρυσόστομο, δρομείς από την Πάτρα κ.ά.

Στο μνήμα του Ισαάκ Ισαάκ στο Παραλίμνι Κύπρου.

Πατρινοί δρομείς στο δωμάτιο απαγχονισμών στα Φυλακισμένα Μνήματα.

Ο Πατρινός δρομέας Ν. Γεωργίου στα φυλακισμένα Μνήματα.

Σημείωση: Οι παραπάνω τέσσερις φωτογραφίες είναι ανέκδοτες και προέρχονται από τον υπερμαραθώνιο μνήμης και Τιμής Καλάβρυτα-Λευκωσία, υπέρ του αγώνα των Κυπρίων, που έγινε τον Μάρτιο του 1998 και στον οποίο συμμετείχε εικοσάδα μελών του ΣΔΥ Πάτρας. (Αρχείο Γ. Μόσχου)