Το κυβερνητικό πρόγραμμα Τσίπρα, απάντηση στον αγοραίο εθνικισμό

Κατευθυνόμενος στο Ζάππειο.

Αλλά και στον ταγματασφαλίτικο αντικομουνισμό της ΝΔ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΗΜ. ΜΟΣΧΟΥ

«Πρώτη πράξη της κυβέρνησης της Αριστεράς, θα είναι η ακύρωση του Μνημονίου και των εφαρμοστικών νόμων του και η αντικατάστασή του με το Εθνικό Σχέδιο Ανόρθωσης για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, την παραγωγική ανασυγκρότηση και τη δίκαιη δημοσιονομική εξυγίανση».

Τα παραπάνω είπε ο Αλ. Τσίπρας κατά την έναρξη παρουσίασης του κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ την π. Παρασκευή και η διαπίστωση ότι η χώρα μας μπορεί να περπατήσει στο δρόμο της ανόρθωσης μέσα από ένα πρόγραμμα της Αριστεράς έγινε συνείδηση για ένα εκατομμύριο πολίτες, που στις 6 Μάη άνοιξαν το δρόμο με την ψήφο τους, κλείνοντας τα αυτιά στις σειρήνες του δικομματισμού και άλλους τόσους, που ακολουθούν!

Για τη βιώσιμη αντιμετώπιση της κρίσης δημόσιου χρέους της χώρας σημείωσε ότι θα αναζητηθεί ευρωπαϊκή λύση και στο πλαίσιο αυτό, επανέλαβε θα διεκδικηθεί νέα αναδιαπραγμάτευση του χρέους, με στόχο τη δραστική μείωσή του, ή ένα μορατόριουμ για το χρέος και αναστολή πληρωμών των τόκων, έως ότου διαμορφωθούν συνθήκες σταθεροποίησης και ανάκαμψης της οικονομίας.

Επίσης είπε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα καταγγείλει τους επαχθείς όρους της δανειακής σύμβασης και θα ζητήσει την επαναδιαπραγμάτευση. Κι αυτό γεμίζει εθνική υπερηφάνεια τον πολίτη, αλλά και απορία τους υποτακτικούς της ΝΔ, με την δουλική στάση του προέδρου της έναντι της Μέρκελ, όπως και του εναπομείναντος ΠΑΣΟΚ, υπό τον Ευ. Βενιζέλο.

Το δε ύψος εξυπηρέτησης του χρέους θα πρέπει να συνδεθεί με το ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής Οικονομίας, δηλαδή με το ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ. Ή όπως αλλιώς έγινε με την Γερμανία το 1953, με ρήτρα ανάπτυξης.

Τα σπουδαιότερα όμως είναι τούτα, που προσδιορίζουν και τον φιλολαϊκό χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ:

Ο Αλ. Τσίπρας μίλησε για ολική ή μερική διαγραφή των δανειακών υποχρεώσεων των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων, ανάλογα με τη μείωση του εισοδήματος ή του τζίρου που έχουν υποστεί από τη σύναψη του δανείου μέχρι σήμερα. Επίσης: «Θα καταργηθεί άμεσα η Πράξη 6-28/2/2012, με την οποία μειώθηκαν ο κατώτερος μισθός κατά 22% (32% για τους νέους μέχρι 25 ετών), καθώς και τα επιδόματα ανεργίας, ασθένειας και μητρότητας και καταργήθηκαν οι συλλογικές συμβάσεις. Και θα ισχύσει επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ και το επίδομα ανεργίας στα 461,5 ευρώ. Το δε επίδομα ανεργίας θα χορηγείται για δύο χρόνια. Θα γίνει άρση της κατάργησης της μετενέργειας και θα επιβληθεί επαναφορά της υποχρεωτικής επεκτασιμότητας των κλαδικών συμβάσεων. Θα καταργηθούν όλα τα χαράτσια για τα μικρομεσαία εισοδήματα τους άνεργους, τους χαμηλόμισθους, τους χαμηλοσυνταξιούχους και όσους ζουν στα όρια της φτώχειας» είπε.

Κι αυτές τις επιβαρύνσεις δεν μας τις επέβαλε κανένα Μνημόνιο. Ήταν επιθυμία του ΣΕΒ, που αποδέχθηκε η ΝΔ, μιας και αυτά εκφράζουν την οικονομική της πολιτική και έσπευσε να ικανοποιήσει, μέσω Βρυξελλών ο Ευ. Βενιζέλος! Γι αυτό και μπορούν να καταργηθούν μονομερώς!

Ο Αλ. Τσίπρας μίλησε για ριζική μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, μέσου της εφαρμογής Καθολικού Περιουσιολογίου ώστε να εντοπίζεται το εισόδημα και η περιουσία κάθε πολίτη, να γίνεται γνωστό πόσα και τι έχει και να κατανέμεται δίκαια το φορολογικό βάρος, που σήμερα σηκώνουν οι πολλοί, ενώ οι λίγοι διαφεύγουν.

Για την αύξηση των δημόσιων εσόδων πρότεινε:

Την  αλλαγή των φορολογικών συντελεστών και της κλίμακας των εισοδημάτων φυσικών και νομικών προσώπων και την προσαρμογή τους στο μέσο ευρωπαϊκό επίπεδο, ώστε να επιτευχθεί αύξηση των εσόδων με ελάφρυνση των φτωχότερων και επιβάρυνση των πλουσιότερων.

Την επανεξέταση όλων των ειδικών φορολογικών καθεστώτων και την αποτελεσματική αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, όπως και την επιβολή φόρου εξόδου κεφαλαίων από τη χώρα.

Την σταδιακή μείωση συντελεστών ΦΠΑ και την ελαχιστοποίησή τους στα διατιμημένα τρόφιμα (ψωμί, γάλα, κλπ).

Τον εκσυγχρονισμό και τη στελέχωση των Εφοριών με ειδικευμένο προσωπικό και την ενίσχυση του πληροφοριακού συστήματος για έλεγχο, διασταύρωση και διαχρονική παρακολούθηση της φορολογικής βάσης,

Την Εθνική Προγραμματική Συμφωνία, με τον κλάδο της Ναυτιλίας για την αύξηση των φορολογικών εσόδων από τον εφοπλιστικό κόσμο, που χαίρει 58 προκλητικών διαφορετικών φοροαπαλλαγών.

 Την υπογραφή διμερούς συμφωνίας με την Ελβετία για τη φορολόγηση των εκεί καταθέσεων Ελλήνων πολιτών, που ακόμα εκκρεμεί.

Την αναστολή αποπληρωμής τόκων των κρατικών δανείων για χρονικό διάστημα που θα προκύψει από διαπραγμάτευση.

Την εθνικοποίηση των τραπεζών που ανακεφαλαιοποιούνται από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, οι οποίες θα τεθούν υπό δημόσιο κοινωνικό και διαφανή έλεγχο.

Την δημιουργία Ταμείου Πλούτου και Κοινωνικής Ασφάλισης, ένα αποκλειστικά δημόσιο ταμείο, όπου θα μεταφέρονται όλα τα δικαιώματα επί του φυσικού και του ορυκτού πλούτου της χώρας, περιλαμβανομένων και των πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, εφόσον αποδειχθούν οικονομικά εκμεταλλεύσιμα, καθώς και όλη η εμπορεύσιμη κινητή και ακίνητη περιουσία του κράτους, που σήμερα υποθηκεύεται στους δανειστές.

Το πάγωμα όλων των ιδιωτικοποιήσεων των στρατηγικής σημασίας δημόσιων Οργανισμών που έχουν ενταχθεί στο Ειδικό Ταμείο Αξιοποίησης και την επαναφορά υπό δημόσιο έλεγχο στρατηγικών επιχειρήσεων που είτε βρίσκονται σε πορεία ιδιωτικοποίησης, είτε έχουν ιδιωτικοποιηθεί, όπως ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΣΕ, ΕΛΤΑ, ΕΥΔΑΠ, Μέσα Μεταφοράς κλπ.

Και για να προλάβει αυτούς που σήμερα τον επικρίνουν, ο Αλέξης Τσίπρας είπε: «Δεν ισχυριζόμαστε πως λεφτά υπάρχουν. Δεν θα καταφεύγαμε ποτέ σ’ αυτήν τη χυδαιότητα». «Ο ελληνικός λαός δεν ζητάει χρήματα ως επαίτης, αλλά εργασία για να αποκτήσει τα προς το ζην», παρατήρησε, διαβεβαιώνοντας όμως ότι πόροι μπορούν να εξοικονομηθούν, χωρίς τις «στυγνές περικοπές» του Μνημονίου.

Μετά από τα παραπάνω, ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν έχει πρόταση εξουσίας ο ΣΥΡΙΖΑ; Με μία πλειάδα οικονομολόγων, κοινωνιολόγων και εργατολόγων δίπλα του (Μητρόπουλος, Σακοράφα, Δραγασάκης κ.α.) ο Αλ. Τσίπρας παρουσίασε ένα πρόγραμμα αριστερής κατεύθυνσης για να βγει η κοινωνία μας από την πολύπλευρη κρίση.

Και προς τούτο προκαλεί απορίες η πολεμική της Αλ. Παπαρήγας και η στενόκαρδη κριτική του Φ. Κουβέλη, που δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι στην Αριστερά η ευκαιρία να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας, τελευταία φορά που εδόθη, ήταν πριν μισό αιώνα! Τώρα γιατί την κλωτσούν;

Στο όνομα ποιας σκοπιμότητας εξομοιώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ με την ΝΔ, η οποία μάλιστα σήμερα φιλοξενεί στις τάξεις της όλη την ακροδεξιά, γυρίζει τον πολιτικό άξονα στα χρόνια του αγοραίου εθνικισμού και του ταγματασφαλίτικου αντικομουνισμού, κλείνοντας παράλληλα το μάτι στους νεοναζί; Γιατί δεν ανταποκρίνονται στο λαϊκό αίτημα για συμμαχική κυβέρνηση της Αριστεράς, ενάντια στην Δεξιά που απειλεί να επανέρθει με συνέπεια να παγώσει το πισογύρισμα της χώρας;

(Δημοσιεύτηκε στην πατραϊκή εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΠΟΡΤΕΡ)