Τι θα ψηφίσουμε;

Ι.Κ. Πρετεντέρης

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη 

(από τα ΝΕΑ)

Η πρώτη μετεκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ καταγράφεται ήδη από χθες: κατάφερε να ενώσει την Κεντροδεξιά. Θα δούμε τώρα μήπως μπορέσει να αναστήσει και το ΠΑΣΟΚ για να κάνει το «δυο στα δυο» - δύσκολο αλλά όχι απίθανο...

Το πρώτο κύμα δημοσκοπήσεων μετά την προκήρυξη των νέων εκλογών συγκεντρώνει, πάντως, μερικά κοινά ευρήματα:

Πρώτον, ότι υπάρχει ρευστότητα για την πρώτη θέση όπου ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν (προς το παρόν) να συναγωνίζονται στήθος με στήθος. Λογικά οδεύουν και οι δυο για πάνω από 20%.

Δεύτερον, ότι ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ δεν φαίνεται να συνθλίβονται από αυτόν τον ανταγωνισμό αφού είτε διατηρούν είτε βελτιώνουν κάπως τα ποσοστά τους. Ειδικότερα η ΔΗΜΑΡ μάλλον πιστώνεται την υπεύθυνη και σοβαρή στάση του Φ. Κουβέλη στη διαδικασία των διερευνητικών εντολών.

Τρίτον, ότι πιο ευάλωτοι στην πόλωση εμφανίζονται (έως τώρα) το ΚΚΕ, ο Καμμένος, η Χρυσή Αυγή και τα εκτός Βουλής κόμματα.

Τι σημαίνουν πολιτικά αυτά τα ευρήματα;

Κατ' αρχήν, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί τη δυναμική που ανέπτυξε τις τελευταίες εβδομάδες προ των εκλογών, παρ' όλο που (όπως φαίνεται) η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων τού χρεώνει την αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης. Κοινώς: η φορτωτική εστάλη στον Τσίπρα... Αλλά προς το παρόν μάλλον δεν του κοστίζει.

Με άλλα λόγια, το πολιτικό σκηνικό διαμορφώνεται ακόμη με όρους 6ης Μαΐου και όχι 17ης Ιουνίου.

Λογικό. Δεν έχουν ολοκληρωθεί οι συνδυασμοί που θα κατέβουν στις κάλπες ενώ ούτε τα νέα εκλογικά διλήμματα έχουν αναπτυχθεί πλήρως. Η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων έχει μείνει ακόμη στην προηγούμενη προεκλογική περίοδο.

Αλλά αυτό από μόνο του αποτελεί ένα ζητούμενο.

Διότι αν οι εκλογές γίνουν με τους ίδιους όρους, την ίδια ατζέντα και τα ίδια επιχειρήματα είναι προφανές ότι το εκλογικό αποτέλεσμα αποκλείεται να διαφοροποιηθεί ριζικά.

Αντιθέτως, αν η ατζέντα αλλάξει, αν πάμε σε νέες ουσιαστικά εκλογές, τότε η κάλπη της 17ης Ιουνίου μπορεί να κρύβει μεγαλύτερες εκπλήξεις και από αυτήν της 6ης Μαΐου.

Εκεί θα παιχτεί όλο το παιχνίδι. Κι αυτό θα κρίνει το αποτέλεσμα. Διότι το ζήτημα τελικά είναι απλό: για τι ακριβώς θα ψηφίσουμε;

Θα καταδικάσουμε πάλι το Μνημόνιο; Ή θα επιλέξουμε τώρα το ευρώ;

Θα διατηρήσουμε τη γενική ευρωπαϊκή και δημοκρατική πορεία του τόπου; Ή θα δρομολογήσουμε την ανατροπή της;

Το βέβαιο είναι ότι σε αυτές τις εκλογές δεν χωράει καμία παρεξήγηση: ο κάθε ψηφοφόρος ατομικά κουβαλάει στην πλάτη του την πατρίδα. Και θα πρέπει να ψηφίσει σαν να ήταν ο μοναδικός ψηφοφόρος στην ελληνική επικράτεια.

ΤΡΙΤΗ 22-5-2012