ΣΕΑΜ: Στηρίζουμε τον ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο

Φωτογραφία Αρχείου.

Η Αριστερά μπορεί και πρέπει να διαχειριστεί τη νίκη του λαού

Από την απονομιμοποίηση της κατοχής στις 6 Μάη

στη πλήρη ανατροπή στις 17 Ιούνη.

Οι εκλογές στις 6 Μάη του 2012 διεξήχθηκαν στις πιο αντίξοες συνθήκες για την εργατική τάξη το λαό και τη χώρα από όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 1946 και μετά!

Σε ακόμη πιο δυσμενείς συνθήκες θα γίνουν οι εκλογές στις 17 Ιούνη, με την ολιγαρχία και τον παρασιτισμό να αναπαράγουν και να μεγιστοποιούν ένα χυδαίο εμφυλιοπολεμικό και μετεμφυλιακό κλίμα.

Σε πολιορκία από την διεθνική οικονομικοπολιτική τρομοκρατία που στηρίζει το μαύρο κοινωνικοπολιτικό μέτωπο της οικονομικοπολιτικής κατοχής, η εργατική τάξη και ο λαός, ένιωσε και νιώθει να απειλείται άμεσα η επιβίωση του, η αξιοπρέπεια του, η ταυτότητα του αλλά και η ίδια η ύπαρξη της χώρας στον παγκόσμιο γεωγραφικό και πολιτικό χάρτη, αν δεν δηλώσει υποταγή στα υπερεθνικά διευθυντήρια του νεοφιλελευθερισμού!

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Ο λαός απάντησε και με την ψήφο του. Ξεπέρασε ακόμη και τα όρια που του έβαζε το πολιτικό επίπεδο της ταξικής πάλης που καθόριζε συνολικά το φάσμα των πολιτικών δυνάμεων ενσωματώνοντας στο εκλογικό αποτέλεσμα και όλες τις αντιφατικότητες της.

α) Αποδοκίμασε και καταδίκασε το καθεστώς της οικονομικοπολιτικής κατοχής.

β) Αποκάλυψε τον συμμοριακό χαρακτήρα της ιθύνουσας τάξης και την πλήρη ξενοδουλεία της.

γ) Απείλησε με συνολική αποδιάρθρωση το κοινωνικοπολιτικό σύστημα.

δ) Οδήγησε στα όρια της πλήρους κατάρρευσης το διπολικό εξουσιαστικό πολιτικό σύστημα και τις εφεδρείες του.

ε) Αποκάλυψε τον πολιτικό χαρακτήρα των παρασιτικών μεσοστρωμάτων που υποκλίθηκαν κατά κύριο λόγο στον φασισμό και το ναζισμό για να εκβιάσουν την κοινωνική τους ηγεμονία στην ελληνική κοινωνία.

στ) Ανάδειξε την επείγουσα ανάγκη μιας ταξικής οριοθέτησης στις πλατφόρμες της αριστεράς, που δεν θα βασίζονται σε ένα εφήμερο και αναλώσιμο πολιτικό εμπειρισμό με διαταξικό περιεχόμενο αλλά στη βαθιά γνώση των εσωτερικών και διεθνών αιτιών της κρίσης και την προοπτική της χώρας στον επανακαθοριζόμενο παγκόσμιο και ευρωπαϊκό καταμερισμό εργασίας!

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο

Ο διεμβολισμός του δικομματισμού από τον ΣΥΡΙΖΑ- Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο με την θέση για ένα νέο συνασπισμό εξουσίας και την ελπίδα που εξέπεμψε για αποτελεσματική σύγκρουση με τα σημερινά ευρωπαϊκά στάτους, ανάδειξε την Ελλάδα στο επίκεντρο του παγκόσμιου πολιτικού ενδιαφέροντος αποκαλύπτοντας έτσι : 

1) Την εξαιρετική σημασία του γεωπολιτικού της χώρου στις παγκόσμιες εξελίξεις.

2) Τις καταλυτικές επιδράσεις που θα χει στον ευρωπαϊκό χώρο και όχι μόνο, μια προοδευτική, ριζοσπαστική, δημοκρατική ανατροπή στην Ελλάδα.
Η δυνατότητα βέβαια του ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο να διαχειριστεί μια τέτοια ανατροπή είναι ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ και ΟΧΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ.

Όσο και αν η κοινοβουλευτική νομιμοποίηση μιας εξουσίας έχει τεράστια σημασία καθώς έχει αναδειχθεί και σε όρο του διεθνούς δικαίου της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης για ευνόητους λόγους, αυτή μόνη της δεν αρκεί. Αντίθετα μπορεί να μεταλλαχτεί σε λαιμητόμο των προοδευτικών δυνάμεων αν δεν μπορεί να υποστηριχθεί από ένα μαχητικό μέτωπο κοινωνικών δυνάμεων και συμφερόντων με πυρήνα την βασική δύναμη της κοινωνίας της εργασίας.

Από κάθε άποψη λοιπόν, η δυνατότητα μιας ριζοσπαστικής ανατροπής δεν είναι μόνο υπόθεση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κύρια του επαναστατικού εργατικού κινήματος μέσω και του «φαινομένου Τσίπρα», που για πρώτη φορά στην ιστορία του αναπτυγμένου καπιταλισμού, αναδεικνύει τη δυνατότητα ενός ρεύματος συνολικού κοινωνικού μετασχηματισμού στο κεντρικό μάλιστα πεδίο των ανταγωνισμών για την νεοφιλελεύθερη παγκόσμια ηγεμονία!

Ο ΣΥΡΙΖΑ- Ενωτικό Κοινωνικό μέτωπο και το «φαινόμενο Τσίπρα», είναι γέννημα θρέμμα των αντιθέσεων και αντιφατικοτήτων του νεοελληνικού κοινωνικού σχηματισμού στην πιο οξυμένη μορφή τους και αποτελεί σαν πολιτικό υποκείμενο υπό διαμόρφωση, κορυφαίο επίδικο ανάμεσα στην αστική τάξη και τα μεσοστρώματα της από τη μια μεριά και την εργατική τάξη από την άλλη.

ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΥΤΟΠΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ

Το ΚΚΕ εξ οφίτσιο κληρονόμος του τριτοδιεθνιστικού κομμουνιστικού ρεύματος είχε την ιστορική υποχρέωση και ταυτόχρονα την ευκαιρία και κάθε δυνατότητα να προωθήσει την κοινωνική ηγεμονία της εργατικής τάξης στο κοινωνικοπολιτικό μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ και να αναδείξει την επαναστατική δημοκρατική ανατροπή σαν αναγκαία και εφικτή δυνατότητα απέναντι στα διαλυτικά αδιέξοδα της οικονομικοπολιτικής κατοχής.

Αντί για αυτό που θα διασφάλιζε εγγυήσεις για την εργατική τάξη και το λαό, αλλά και στο ίδιο πρωταγωνιστικό ρόλο στην ριζοσπαστική δημοκρατική ανατροπή, οδηγείται από την ηγεσία του σε κοινωνική και πολιτική περιθωριοποίηση. Σε ρόλο εμπροσθοφυλακής των επιχειρήσεων της αστικής τάξης και των δυνάμεων της οικονομικοπολιτικής κατοχής να αλώσουν και να αποδιαρθρώσουν το ΣΥΡΙΖΑ, η ηγεσία του ΚΚΕ αναλώνει την όποια ιστορική δυναμική του κομμουνιστικού ρεύματος.

Αποτελεί προσβολή για κάθε κομμουνιστή και κομμουνίστρια που δεν την αξίζουν, η θέση της ηγεσίας του Κ.Κ.Ε. «Ότι μόνο το ΚΚΕ είναι αυτό που μπορεί να αντιμετωπίσει το ΣΥΡΙΖΑ»!! Σε ποιους απευθύνεται άραγε; Η ακόμη σε ποιους απευθύνεται η θέση της κ.Παπαρήγα «ότι δεν θα στεναχωρηθεί αν οι δυνάμεις της οικονομικής και πολιτικής κατοχής αποδιαρθρώσουν και διαλύσουν το ΣΥΡΙΖΑ»!!

Το γεγονός δεν είναι ούτε συγκυριακό, ούτε τυχαίο έχει αιτίες βαθύτερες θεωρητικές, ιδεολογικές, ταξικές που όμως δεν είναι της ώρας.

 

ΚΑΜΙΑ ΜΑΧΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΑΜΕΝΗ, ΠΑΡΑ  ΜΟΝΟ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΝΕΤΑΙ

Όσο πλησιάζουμε στις 17 Ιούνη οι ομοβροντίες απειλών και εκβιασμών, η πολιτική τρομοκρατία του λαού εντείνονται σε μια καλά σχεδιασμένη επιχείρηση πολιτικής του λοβοτομής.

Δεν πρέπει βέβαια να’ χει κανείς καμία αμφιβολία για τις προθέσεις των κλεφτών και των κλεπταποδόχων, των μαυραγοριτών και των πολιτικών τους ανδρεικέλων.

Έχουν ήδη ξεπεράσει το επίπεδο της πολιτικής τρομοκρατίας και αποκαλύπτουν τον ακραίο αντιλαϊκό και προδοτικό τους ρόλο.

Ούτε λίγο, ούτε πολύ  οι αρχιτέκτονες και οι υπότροφοι της οικονομικοπολιτικής διαφθοράς,  οι ομοτράπεζοι και ομογάλακτοι «της κοινωνίας των Τζοχατζόπουλου-Εφραίμ» απειλούν πως αν αμφισβητηθεί η εξουσία τους, χέρι-χέρι με την Μέρκελ, τον Κάμερον, τη Λαγκάρντ, τον Ομπάμα και τις συμμορίες τους, θα διαλύσουν τη χώρα και θα βυθίσουν το λαό στην πείνα, τη εξαθλίωση και το αίμα.

Το κοινωνικοπολιτικό μπλοκ της διαφθοράς και της υποτέλειας έχει μεταλλαχτεί ήδη σε μπλοκ υπονομευτών και σαμποταριστών, ίδιο με το μπλοκ που χέρι-χέρι με τη CIA δολοφόνησε τον Αλιέντε για να θριαμβεύσει η Πινοσετική δημοκρατία της Wall street.

Η εργατική τάξη, ο λαός, η νεολαία καλείται να δώσει μια τέτοια κορυφαία μάχη ενάντια στις εσωτερικές και εξωτερικές αιτίες της κρίσης και στις δυνάμεις που έχουν ήδη οδηγήσει τη χώρα στη διάλυση και την χρεοκοπία. Μπορεί να το κάνουν με νικηφόρα προοπτική.

Η ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΤΑΞΗ

Αναμφίβολα η πρώτη φάση της προοδευτικής, δημοκρατικής, διεξόδου θα είναι η πιο κρίσιμη, η πιο επίπονη, η πιο απαιτητική.

Σε αυτή τη φάση οι μάχες θα δοθούν σε τρία κύρια μέτωπα:

1. Στην απόκρουση κάθε προσπάθειας υπονόμευσης επέμβασης και σαμποτάζ που θα επιχειρηθεί ενάντια στην προοδευτική δημοκρατική πλειοψηφία.

2. Στη μετωπική σύγκρουση με το παρασιτικό κράτος και τη «κοινωνία των Τζοχατζόπουλου-Εφραίμ» που αποθησαύρισαν πάνω από το 60% του σημερινού δημόσιου χρέους, απογυμνώνοντας την παραγωγική βάση της χώρας

3. Στην διασφάλιση των βασικών  εγγυήσεων για την ζωή, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού.

Κανείς Έλληνας πολίτης δεν θα πεινάσει, δεν θα χάσει το σπίτι του και τις αποταμιεύσεις του μόχθου του.

Κανείς εργαζόμενος, άνεργος, νέος και νέα δεν θα  περιθωριοποιηθεί, δεν θα στερηθεί τα φυσικά και κοινωνικά αγαθά της υγείας και της παιδείας.

Καμία παραγωγική επιχείρηση δεν θα κλείσει και κανείς εργαζόμενος δεν θα χάσει τη δουλειά του.

Νομοθετική απαγόρευση αμοιβών κατώτερων των 800 ευρώ στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Ανώτερη αμοιβή αιρετών, ανακλητών, μετακλητών, δημόσιων λειτουργών και δημόσιων υπαλλήλων τα 2.500 ευρώ.

Παραγωγική επανακεφαλαιοποίηση του αποθησαυρισμένου πλούτου κάθε μορφής, από την πλουτοκρατία και τον παρασιτισμό, με έκτακτα μέτρα.

Δημόσια διεύθυνση και έλεγχος του τραπεζικού συστήματος.

Η ΑΝΑΤΑΞΗ του νεοελληνικού κοινωνικού σχηματισμού είναι απολύτως αδύνατη μέσα στη διαπλοκή του τριγώνου ΧΡΕΟΣ-ΕΥΡΩ-ΜΝΗΜΟΝΙΟ. Τα αποτελέσματα του θα ναι ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ και ΔΙΑΛΥΣΗ.

1.   Το ευρώ αποψίλωσε παραγωγικά τη χώρα, έγινε το όχημα για το χρέος και αποκεφαλαιοποίησε πλήρως την ελληνική οικονομία, διαδικασία που συνεχίζεται από τον μαυραγορίτικο παρασιτισμό και τις συμμοριακές ομάδες της ιθύνουσας τάξης.

2.   ΧΡΕΟΣ και ΕΥΡΩ μαζί, κάνουν αδύνατη την οποιαδήποτε παραγωγική σώρευση κεφαλαίου.

3.   Το ΜΝΗΜΟΝΙΟ ολοκληρώνοντας την λειτουργία των δύο προηγούμενων, κάνει αδύνατη ακόμη και την στοιχειώδη λειτουργία του νεοελληνικού σχηματισμού ως κοινωνία και έθνος-κράτος.

 Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ

Το τρίγωνο ΕΥΡΩ-ΧΡΕΟΣ-ΜΝΗΜΟΝΙΟ μετατρέπει ραγδαία τη χώρα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και καταναγκαστικών έργων της οικονομικοπολιτικής κατοχής.

Η σύγκρουση της πλειοψηφίας της προοδευτικής δημοκρατικής διεξόδου με το τρίγωνο αυτό πρέπει να ναι αποφασιστική όχι στα πλαίσια μιας περιφερειακής διαπραγμάτευσης του μνημονίου, αλλά για τον επανακαθορισμό της θέσης της χώρας στην ευρωπαϊκή αλυσίδα με μια νέα ειδική σχέση που θα καθορίζει νέα πλαίσια λειτουργίας του ΕΥΡΩ για την Ελλάδα και έξω από την αγχόνη του χρέους.

Η απαλλαγή από το καθεστώς της οικονομικοπολιτικής κατοχής θα ναι φυσικά μόνο το πρώτο βήμα για να αρχίσει να αναδύεται η νέα προοδευτική, δημοκρατική, Ελλάδα των αξιών της εργασίας, της δημοκρατίας, της γνώσης, της ελευθερίας.

· Η ριζική αναδιάρθρωση του παραγωγικού ιστού της χώρας με αξιοποίηση της συσσωρευμένης γνώσης για μια ολοκληρωμένη και σύμμετρη εσωτερική αγορά.

· Ο εκδημοκρατισμός  των κοινωνικών λειτουργιών σε όλα τα επίπεδα.

· Ο εκδημοκρατισμός και η παραγωγική ανασυγκρότηση του σάπιου και διεφθαρμένου παρασιτικού κράτους.

· Η διαμόρφωση ενός πολιτικού συστήματος που θα αποκαθιστά τις αρχές της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, θα τις θωρακίζει και θα τις εξελίσσει με αμεσοδημοκρατικές μορφές παρέμβασης του λαού σε όλα τα επίπεδα των εξουσιών.

·  Η δημόσια διεύθυνση και έλεγχος του τραπεζικού συστήματος.

· Ο εκδημοκρατισμός και η διαφάνεια στο σύστημα απονομής δικαίου μέσα και από τη συνολική επαναδιατύπωση του αστικού και ποινικού κώδικα.

Είναι ζητήματα άμεσα αναγκαία και για την μαζική πολιτική κινητοποίηση της εργατικής τάξης και των λαϊκών μαζών στην υπεράσπιση και προώθηση της προοδευτικής δημοκρατικής διεξόδου.

Στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων που δημιουργούνται στα πλαίσια του γενικότερου επανακαθορισμού του παγκόσμιου καταμερισμού εργασίας, πρέπει η νέα προοδευτική δημοκρατική πλειοψηφία να θέσει για συζήτηση και προώθηση δύο ώριμα ζητήματα:

α. Τη προώθηση ενός πανευρωπαϊκού συμφώνου ασφάλειας που θα ξεπερνά το ψυχροπολεμικά μονοπολικό ΝΑΤΟ που σφετερίζεται τα αποτελέσματα του Β’ παγκόσμιου πολέμου.

β. Τη διεύρυνση της ομάδας των μονίμων μελών του συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ με την είσοδο της Ινδίας, της Ιαπωνίας, της Γερμανίας, εκπροσώπου χώρας της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής.

Στις 17 ΙΟΥΝΗ με την ψήφο μας αρνούμαστε ότι η μοίρα της Ελλάδας είναι στρατόπεδο καταναγκαστικών έργων της οικονομικοπολιτικής κατοχής.

Αποτυπώνουμε την θέληση μας σαν πλειοψηφικό ρεύμα για την αριστερή προοδευτική δημοκρατική διέξοδο.

Στηρίζουμε τον ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο μέσα στις συνθήκες της ταξικής πάλης σαν μέσο και μοχλό αυτής τη διεξόδου.

Να ολοκληρώσουμε στο επίπεδο της εκλογικής κοινοβουλευτικής αναμέτρησης στις 17 ΙΟΥΝΗ αυτό που θεμελιώθηκε στις 6 ΜΑΗ.   

   

  Εργατικό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο    

eamgr.wordpress.com                                             29/5/12