Ο ναζισμός δεν είναι ιδεολογία, είναι ιδεοληψία

Στιγμιότυπο από τις ναζιστικές θηριωδίες.

Μια εκδήλωση αφύπνισης στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών

 

Του Νίκου Κουρμουλή

(Από την ΑΥΓΗ)

 «ΉΤΑΝ ΜΑΡΤΙΟΣ ΤΟΥ 1943, Θεσσαλονίκη. Μας κρέμασαν ένα κίτρινο αστέρι στο στήθος. Νέους, γέρους και παιδιά. Ήμουν εννιάμισι χρονώ. Το σπίτι μας επιτάχθηκε, με σκοπό να εγκατασταθεί μια Γερμανική οικογένεια. Η διαταγή έλεγε να μαζέψουμε όσα υπάρχοντα μπορούμε και να μετακομίσουμε με δικά μας έξοδα στον συνοικισμό Βαρώνου Χιρς. Το μεγαλύτερο γκέτο της Θεσσαλονίκης. Εμείς τότε δεν ξέραμε τι σημαίνει γκέτο. Φορτώσαμε τον αραμπά και πήγαμε. Ό,τι αφήσαμε πίσω το άρπαξε η γερμανική οικογένεια, γελώντας...».

Ο ιστορικός Χ. Φλάισερ.

 Η εισαγωγή στο μαρτυροδρόμιο του βίου της, από την Σεφαραδίτισα Ελληνοεβραία Ροζίνα Άσερ Πάρδο, ήταν αρκετή για να σκορπίσει πηγαία συγκίνηση στο κατάμεστο αμφιθέατρο 313 της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Στην προχθεσινή εκδήλωση αφύπνισης που οργάνωσε ο καθηγητής νεότερης Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Χάγκεν Φλάισερ, παραβρέθηκε πλήθος φοιτητών όλων των βαθμίδων και μέλη της Ακαδημαϊκής κοινότητας. Προσκεκλημένοι ήταν τρεις επιζώντες των στρατοπέδων συγκέντρωσης, ο Ισαάκ Μιζάν, ο Αλέξανδρος Σιμχά και η Ροζίνα Άσερ Πάρδο. Αφορμή της εκδήλωσης ήταν η εκτόξευση των ποσοστών της Χρυσής Αυγής, καθώς και η εξασθένιση της ιστορικής μνήμης για την έγκαιρη αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων. Στην εισαγωγή του ο καθηγητής Χάγκεν Φλάισερ τόνισε τη "ζοφερή συγκυρία κατά την οποία ο νεοναζισμός εμφανίζεται δυναμικά στον δημόσιο χώρο. Ένα αδιανόητο φαινόμενο στην Ελλάδα, την κοιτίδα του πολιτισμού και της Δημοκρατίας". Παράλληλα, επισήμανε ότι "η άνοδος του νεοναζισμού και ακροδεξιών κομμάτων δεν αποτελεί γεγονός τοπικού ενδιαφέροντος, αλλά αφορά ολόκληρη την Ευρώπη. Στη δίνη της οικονομικής κρίσης, είναι απαραίτητο να αναγεννηθούν οι πνευματικές αξίες που κατέστησαν την Ευρώπη κληρονόμο του Διαφωτισμού και όχι του σκότους".

Στα πρόσωπα των ηλικιωμένων επιζώντων διακρίνονταν η δίψα για ζωή και η βαθιά ανησυχία για την συντελεσμένη επώαση του αυγού του φιδιού. Ο κόσμος που μαζεύτηκε στο αμφιθέατρο άκουσε με προσοχή τις αφηγήσεις, που ξετυλίγονταν πίσω στη Σαλονίκη του πολέμου. Στη συνοικία Χιρς, στην Κάμπελ, στη Ρεζί-Βαρδάρ, γνωστή και ως «Ραμόνα». Εν αρχή το 1940, με τους Ιταλούς. Έλληνες και Ελληνοεβραίοι δίπλα-δίπλα στο μέτωπο. Στη συνέχεια το μάζεμα του 1942 στην Πλατεία Ελευθερίας. Κάποιοι πήγαν, άλλοι κρύφτηκαν. Τον χειμώνα του 1943, ξεκίνησαν οι φυλετικοί νόμοι. Απαγόρευση κυκλοφορίας, κομμένο το τηλέφωνο, απαγόρευση επιβίβασης στο τραμ, οριστικό τέλος στην παρακολούθηση σχολικών μαθημάτων. Η καθημερινή ζωή στα γκέτο, με τους περιστασιακούς γάμους και τις μυστικές συζητήσεις των μεγαλυτέρων. Ξαφνικά η λέξη "Εβραίος", συνώνυμο της απαξίωσης και της ντροπής. Γυρισμένες πλάτες από τους γείτονες. Ευτυχώς όχι από όλους. Είναι οι μέρες που μετριέται η ανθρωπιά στην πράξη. Ο φόβος πότιζε δηλητήριο, η υποτέλεια την προθυμία για συνεργασία. Θα πάτε στην Πολωνία, τους έλεγαν οι Γερμανοί, στη Γη της Επαγγελίας. Τα βαγόνια ξεκινούσαν με προορισμό το Άουσβιτς, το Μπίρκεναου, την Τρεμπλίνκα. Εκεί περίμεναν η εξαθλίωση, η πείνα, οι αναγκαστικές στειρώσεις, τα πειραματικά βασανιστήρια, οι ανηλεείς ξυλοδαρμοί, οι θάλαμοι. Η Γη της στάχτης. Η απαγγελία στίχων του Ιάκωβου Καμπανέλλη από το «Μαουτχάουζεν» ακούγεται σαν μελαγχολική οιμωγή μέσα στην αίθουσα, για εκείνους που άφησαν την ψυχή τους στις ξέρες του ρατσισμού.

"Ο ναζισμός δεν είναι ιδεολογία, είναι ιδεοληψία", λέει η Ροζίνα Άσερ Πάρδο και συνεχίζει: «Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες αφάνισαν τις εβραϊκές κοινότητες ανά την Ελλάδα. Οι ναζί προσπάθησαν να συγκαλύψουν τα ιδεολογικά ίχνη και να απολέσουν τα πολιτικά κριτήρια των εγκλημάτων τους". Ευθύνη όμως, όπως τόνισε ο κ. Φλάισερ, έχουν και άλλα καθεστώτα εκτός Γερμανίας, που είτε υπέθαλψαν φανερά φασιστικές νοοτροπίες είτε παραδέχθηκαν με κόπο τους διωγμούς των Εβραίων. "Πολλές φασιστικές κυβερνήσεις κατά τη διάρκεια του πολέμου ενεπλάκησαν σε εκκαθαρίσεις", είπε ο γνωστός ιστορικός, ενώ η Ροζίνα Άσερ Πάρδο πρόσθεσε ότι "η Γηραιά Ήπειρος σιώπησε για πολύ μεγάλο διάστημα για το Ολοκαύτωμα. Ίσως από άγνοια, ίσως όμως ικανοποιήθηκε από τον αφανισμό μεγάλου όγκου του εβραϊκού πληθυσμού". Με την κάθοδο των Γερμανικών στρατευμάτων στον ελλαδικό χώρο, ο εβραϊκός πληθυσμός ήταν διχασμένος. "Πολλοί δεν αισθάνονταν κίνδυνο, αφού δεν πειράξαμε κανέναν, έλεγαν, τι θα μας κάνουν. Άλλοι πάλι έχασαν τον ύπνο τους, γνώριζαν τα επακόλουθα μιας γενικευμένης τελικής λύσης", τόνισε ο Ισαάκ Μιζάν προσθέτοντας ότι "οι γονείς έδιναν εξ ανάγκης σε ανάδοχες ελληνικές οικογένειες τα παιδιά τους. Τα δώριζαν στο άγνωστο, έστω και επί πληρωμή, για να μην σφαγιαστούν. Τα Εβραιόπουλα δεν καταλάβαιναν γιατί τους απέρριπταν οι γονείς τους. Στόματα σφραγισμένα. Οι καινούργιες οικογένειες που τα παραλάμβαναν το πρώτο που έκαναν ήταν οι επιβεβλημένες, προς χάρη της κάλυψης, αλλαγές ονομάτων. Νέες ταυτότητες και προχρονολογημένα πιστοποιητικά δίδονταν. Εβραιόπουλα υποχρεώνονταν να παρακολουθήσουν τα χριστιανικά τελετουργικά, μάθαιναν την Ορθόδοξη παράδοση και απορούσαν, ποια στην ευχή είναι. Επιπρόσθετο πρόβλημα έως και απροσπέλαστο, ο ρατσισμός. Μετά τη λήξη του πολέμου, πλείστες όσες προσπάθειες ενσωμάτωσης έπεφταν στο κενό. Οι σχέσεις με τα Ελληνόπουλα σκόνταφταν επειδή ήταν και Εβραίοι".

Παράλληλα, τόσο η Ροζίνα Άσερ Πάρδο όσο και ο Αλέξανδρος Σιμχά επισημαίνουν τον καίριο ρόλο της ναζιστικής προπαγάνδας, που είχε εισβάλει και ποτίσει μεγάλα τμήματα των πολιτών. Κάνοντας αναγωγή στο σήμερα, βλέπουν κάτι ανάλογο με τη Χρυσή Αυγή και την υπονομευτική προώθηση της από διάφορα ΜΜΕ.

"Ο Ελληνοεβραίος μετά τον πόλεμο βίωνε στο πετσί του την εδραιωμένη άποψη πως ήταν αποκλειστικά υπεύθυνος για τα κρίματα της ανθρωπότητας. Τον συνόδευε η ρετσινιά μιας υπερβατικής σχεδόν κατάρας. Συμπλέγματα ενοχών κατέκλυζαν πολλούς. Από διωκόμενοι, μαξιλάρι στις ορέξεις της αποσιώπησης. Η ελληνικότητα, από την άλλη μεριά, σε συνεχή αμφισβήτηση", επισήμανε ο Ισαακ Μιζάν ενώ η Ροζίνα Άσερ Πάρδο προσέθεσε ότι "οι μέρες που ακολούθησαν την απελευθέρωση, ημέρες χαράς για τον περισσότερο κόσμο, σήμαναν για τους ελληνοεβραϊκούς πληθυσμούς, μια απέραντη ερήμωση. Στη Θεσσαλονίκη, οικογένειες μαζί με τους αντάρτες αριθμούσαν μόλις εβδομήντα ψυχές. Αργούσαν ακόμη οι επιστροφές από τα στρατόπεδα. Οι ντόπιοι δεν είχαν ιδέα πώς λειτουργεί ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Όταν άρχισαν να έρχονται οι πρώτοι επιζώντες, οι ιστορίες φρίκης δεν γίνονταν πιστευτές στους εδώ. Ήταν αδιανόητο εκείνη την εποχή να περιγραφεί ο αποτεφρωτήρας. Δεν το χώραγε ο νους".

Χαρακτηριστική ήταν η παρέμβαση ενός φοιτητή, ο οποίος έχοντας ακούσει τις μαρτυρίες από τους επιζήσαντες, επισήμανε ότι "η ρατσιστική βαρβαρότητα και ο ναζισμός υπάρχει δίπλα μας, κρύβεται στη διπλανή πόρτα". Η εκδήλωση που οργάνωσε ο ιστορικός Χάγκε Φλάισερ επιχείρησε να αφυπνίσει διά μέσου της ιστορικής γνώσης για τα φαινόμενα νεοναζιστικής έξαρσης, που πλήττουν την Ευρώπη και προσφάτως την Ελλάδα, και να επισημάνει την ανάγκη διαρκούς επαγρύπνησης. Όπως άλλωστε επισημάνθηκε, "χρόνος δεν υπάρχει για περιττούς σκεπτικισμούς. Οφείλεται συνολικά μια άμεση πολιτική απάντηση στους νοσταλγούς του Χίτλερ. Η Ιστορία δεν αυταπατάται, η μνήμη δεν θα μπει στον γύψο".

Ανοίγουμε δρόμο στην ελπίδα

ΣΕΑΜ: Στηρίζουμε τον ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο

Φωτογραφία Αρχείου.

Η Αριστερά μπορεί και πρέπει να διαχειριστεί τη νίκη του λαού

Από την απονομιμοποίηση της κατοχής στις 6 Μάη

στη πλήρη ανατροπή στις 17 Ιούνη.

Οι εκλογές στις 6 Μάη του 2012 διεξήχθηκαν στις πιο αντίξοες συνθήκες για την εργατική τάξη το λαό και τη χώρα από όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 1946 και μετά!

Σε ακόμη πιο δυσμενείς συνθήκες θα γίνουν οι εκλογές στις 17 Ιούνη, με την ολιγαρχία και τον παρασιτισμό να αναπαράγουν και να μεγιστοποιούν ένα χυδαίο εμφυλιοπολεμικό και μετεμφυλιακό κλίμα.

Σε πολιορκία από την διεθνική οικονομικοπολιτική τρομοκρατία που στηρίζει το μαύρο κοινωνικοπολιτικό μέτωπο της οικονομικοπολιτικής κατοχής, η εργατική τάξη και ο λαός, ένιωσε και νιώθει να απειλείται άμεσα η επιβίωση του, η αξιοπρέπεια του, η ταυτότητα του αλλά και η ίδια η ύπαρξη της χώρας στον παγκόσμιο γεωγραφικό και πολιτικό χάρτη, αν δεν δηλώσει υποταγή στα υπερεθνικά διευθυντήρια του νεοφιλελευθερισμού!

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Ο λαός απάντησε και με την ψήφο του. Ξεπέρασε ακόμη και τα όρια που του έβαζε το πολιτικό επίπεδο της ταξικής πάλης που καθόριζε συνολικά το φάσμα των πολιτικών δυνάμεων ενσωματώνοντας στο εκλογικό αποτέλεσμα και όλες τις αντιφατικότητες της.

α) Αποδοκίμασε και καταδίκασε το καθεστώς της οικονομικοπολιτικής κατοχής.

β) Αποκάλυψε τον συμμοριακό χαρακτήρα της ιθύνουσας τάξης και την πλήρη ξενοδουλεία της.

γ) Απείλησε με συνολική αποδιάρθρωση το κοινωνικοπολιτικό σύστημα.

δ) Οδήγησε στα όρια της πλήρους κατάρρευσης το διπολικό εξουσιαστικό πολιτικό σύστημα και τις εφεδρείες του.

ε) Αποκάλυψε τον πολιτικό χαρακτήρα των παρασιτικών μεσοστρωμάτων που υποκλίθηκαν κατά κύριο λόγο στον φασισμό και το ναζισμό για να εκβιάσουν την κοινωνική τους ηγεμονία στην ελληνική κοινωνία.

στ) Ανάδειξε την επείγουσα ανάγκη μιας ταξικής οριοθέτησης στις πλατφόρμες της αριστεράς, που δεν θα βασίζονται σε ένα εφήμερο και αναλώσιμο πολιτικό εμπειρισμό με διαταξικό περιεχόμενο αλλά στη βαθιά γνώση των εσωτερικών και διεθνών αιτιών της κρίσης και την προοπτική της χώρας στον επανακαθοριζόμενο παγκόσμιο και ευρωπαϊκό καταμερισμό εργασίας!

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο

Ο διεμβολισμός του δικομματισμού από τον ΣΥΡΙΖΑ- Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο με την θέση για ένα νέο συνασπισμό εξουσίας και την ελπίδα που εξέπεμψε για αποτελεσματική σύγκρουση με τα σημερινά ευρωπαϊκά στάτους, ανάδειξε την Ελλάδα στο επίκεντρο του παγκόσμιου πολιτικού ενδιαφέροντος αποκαλύπτοντας έτσι : 

1) Την εξαιρετική σημασία του γεωπολιτικού της χώρου στις παγκόσμιες εξελίξεις.

2) Τις καταλυτικές επιδράσεις που θα χει στον ευρωπαϊκό χώρο και όχι μόνο, μια προοδευτική, ριζοσπαστική, δημοκρατική ανατροπή στην Ελλάδα.
Η δυνατότητα βέβαια του ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο να διαχειριστεί μια τέτοια ανατροπή είναι ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ και ΟΧΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ.

Όσο και αν η κοινοβουλευτική νομιμοποίηση μιας εξουσίας έχει τεράστια σημασία καθώς έχει αναδειχθεί και σε όρο του διεθνούς δικαίου της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης για ευνόητους λόγους, αυτή μόνη της δεν αρκεί. Αντίθετα μπορεί να μεταλλαχτεί σε λαιμητόμο των προοδευτικών δυνάμεων αν δεν μπορεί να υποστηριχθεί από ένα μαχητικό μέτωπο κοινωνικών δυνάμεων και συμφερόντων με πυρήνα την βασική δύναμη της κοινωνίας της εργασίας.

Από κάθε άποψη λοιπόν, η δυνατότητα μιας ριζοσπαστικής ανατροπής δεν είναι μόνο υπόθεση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κύρια του επαναστατικού εργατικού κινήματος μέσω και του «φαινομένου Τσίπρα», που για πρώτη φορά στην ιστορία του αναπτυγμένου καπιταλισμού, αναδεικνύει τη δυνατότητα ενός ρεύματος συνολικού κοινωνικού μετασχηματισμού στο κεντρικό μάλιστα πεδίο των ανταγωνισμών για την νεοφιλελεύθερη παγκόσμια ηγεμονία!

Ο ΣΥΡΙΖΑ- Ενωτικό Κοινωνικό μέτωπο και το «φαινόμενο Τσίπρα», είναι γέννημα θρέμμα των αντιθέσεων και αντιφατικοτήτων του νεοελληνικού κοινωνικού σχηματισμού στην πιο οξυμένη μορφή τους και αποτελεί σαν πολιτικό υποκείμενο υπό διαμόρφωση, κορυφαίο επίδικο ανάμεσα στην αστική τάξη και τα μεσοστρώματα της από τη μια μεριά και την εργατική τάξη από την άλλη.

ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΥΤΟΠΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ

Το ΚΚΕ εξ οφίτσιο κληρονόμος του τριτοδιεθνιστικού κομμουνιστικού ρεύματος είχε την ιστορική υποχρέωση και ταυτόχρονα την ευκαιρία και κάθε δυνατότητα να προωθήσει την κοινωνική ηγεμονία της εργατικής τάξης στο κοινωνικοπολιτικό μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ και να αναδείξει την επαναστατική δημοκρατική ανατροπή σαν αναγκαία και εφικτή δυνατότητα απέναντι στα διαλυτικά αδιέξοδα της οικονομικοπολιτικής κατοχής.

Αντί για αυτό που θα διασφάλιζε εγγυήσεις για την εργατική τάξη και το λαό, αλλά και στο ίδιο πρωταγωνιστικό ρόλο στην ριζοσπαστική δημοκρατική ανατροπή, οδηγείται από την ηγεσία του σε κοινωνική και πολιτική περιθωριοποίηση. Σε ρόλο εμπροσθοφυλακής των επιχειρήσεων της αστικής τάξης και των δυνάμεων της οικονομικοπολιτικής κατοχής να αλώσουν και να αποδιαρθρώσουν το ΣΥΡΙΖΑ, η ηγεσία του ΚΚΕ αναλώνει την όποια ιστορική δυναμική του κομμουνιστικού ρεύματος.

Αποτελεί προσβολή για κάθε κομμουνιστή και κομμουνίστρια που δεν την αξίζουν, η θέση της ηγεσίας του Κ.Κ.Ε. «Ότι μόνο το ΚΚΕ είναι αυτό που μπορεί να αντιμετωπίσει το ΣΥΡΙΖΑ»!! Σε ποιους απευθύνεται άραγε; Η ακόμη σε ποιους απευθύνεται η θέση της κ.Παπαρήγα «ότι δεν θα στεναχωρηθεί αν οι δυνάμεις της οικονομικής και πολιτικής κατοχής αποδιαρθρώσουν και διαλύσουν το ΣΥΡΙΖΑ»!!

Το γεγονός δεν είναι ούτε συγκυριακό, ούτε τυχαίο έχει αιτίες βαθύτερες θεωρητικές, ιδεολογικές, ταξικές που όμως δεν είναι της ώρας.

 

ΚΑΜΙΑ ΜΑΧΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΑΜΕΝΗ, ΠΑΡΑ  ΜΟΝΟ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΝΕΤΑΙ

Όσο πλησιάζουμε στις 17 Ιούνη οι ομοβροντίες απειλών και εκβιασμών, η πολιτική τρομοκρατία του λαού εντείνονται σε μια καλά σχεδιασμένη επιχείρηση πολιτικής του λοβοτομής.

Δεν πρέπει βέβαια να’ χει κανείς καμία αμφιβολία για τις προθέσεις των κλεφτών και των κλεπταποδόχων, των μαυραγοριτών και των πολιτικών τους ανδρεικέλων.

Έχουν ήδη ξεπεράσει το επίπεδο της πολιτικής τρομοκρατίας και αποκαλύπτουν τον ακραίο αντιλαϊκό και προδοτικό τους ρόλο.

Ούτε λίγο, ούτε πολύ  οι αρχιτέκτονες και οι υπότροφοι της οικονομικοπολιτικής διαφθοράς,  οι ομοτράπεζοι και ομογάλακτοι «της κοινωνίας των Τζοχατζόπουλου-Εφραίμ» απειλούν πως αν αμφισβητηθεί η εξουσία τους, χέρι-χέρι με την Μέρκελ, τον Κάμερον, τη Λαγκάρντ, τον Ομπάμα και τις συμμορίες τους, θα διαλύσουν τη χώρα και θα βυθίσουν το λαό στην πείνα, τη εξαθλίωση και το αίμα.

Το κοινωνικοπολιτικό μπλοκ της διαφθοράς και της υποτέλειας έχει μεταλλαχτεί ήδη σε μπλοκ υπονομευτών και σαμποταριστών, ίδιο με το μπλοκ που χέρι-χέρι με τη CIA δολοφόνησε τον Αλιέντε για να θριαμβεύσει η Πινοσετική δημοκρατία της Wall street.

Η εργατική τάξη, ο λαός, η νεολαία καλείται να δώσει μια τέτοια κορυφαία μάχη ενάντια στις εσωτερικές και εξωτερικές αιτίες της κρίσης και στις δυνάμεις που έχουν ήδη οδηγήσει τη χώρα στη διάλυση και την χρεοκοπία. Μπορεί να το κάνουν με νικηφόρα προοπτική.

Η ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΤΑΞΗ

Αναμφίβολα η πρώτη φάση της προοδευτικής, δημοκρατικής, διεξόδου θα είναι η πιο κρίσιμη, η πιο επίπονη, η πιο απαιτητική.

Σε αυτή τη φάση οι μάχες θα δοθούν σε τρία κύρια μέτωπα:

1. Στην απόκρουση κάθε προσπάθειας υπονόμευσης επέμβασης και σαμποτάζ που θα επιχειρηθεί ενάντια στην προοδευτική δημοκρατική πλειοψηφία.

2. Στη μετωπική σύγκρουση με το παρασιτικό κράτος και τη «κοινωνία των Τζοχατζόπουλου-Εφραίμ» που αποθησαύρισαν πάνω από το 60% του σημερινού δημόσιου χρέους, απογυμνώνοντας την παραγωγική βάση της χώρας

3. Στην διασφάλιση των βασικών  εγγυήσεων για την ζωή, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού.

Κανείς Έλληνας πολίτης δεν θα πεινάσει, δεν θα χάσει το σπίτι του και τις αποταμιεύσεις του μόχθου του.

Κανείς εργαζόμενος, άνεργος, νέος και νέα δεν θα  περιθωριοποιηθεί, δεν θα στερηθεί τα φυσικά και κοινωνικά αγαθά της υγείας και της παιδείας.

Καμία παραγωγική επιχείρηση δεν θα κλείσει και κανείς εργαζόμενος δεν θα χάσει τη δουλειά του.

Νομοθετική απαγόρευση αμοιβών κατώτερων των 800 ευρώ στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Ανώτερη αμοιβή αιρετών, ανακλητών, μετακλητών, δημόσιων λειτουργών και δημόσιων υπαλλήλων τα 2.500 ευρώ.

Παραγωγική επανακεφαλαιοποίηση του αποθησαυρισμένου πλούτου κάθε μορφής, από την πλουτοκρατία και τον παρασιτισμό, με έκτακτα μέτρα.

Δημόσια διεύθυνση και έλεγχος του τραπεζικού συστήματος.

Η ΑΝΑΤΑΞΗ του νεοελληνικού κοινωνικού σχηματισμού είναι απολύτως αδύνατη μέσα στη διαπλοκή του τριγώνου ΧΡΕΟΣ-ΕΥΡΩ-ΜΝΗΜΟΝΙΟ. Τα αποτελέσματα του θα ναι ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ και ΔΙΑΛΥΣΗ.

1.   Το ευρώ αποψίλωσε παραγωγικά τη χώρα, έγινε το όχημα για το χρέος και αποκεφαλαιοποίησε πλήρως την ελληνική οικονομία, διαδικασία που συνεχίζεται από τον μαυραγορίτικο παρασιτισμό και τις συμμοριακές ομάδες της ιθύνουσας τάξης.

2.   ΧΡΕΟΣ και ΕΥΡΩ μαζί, κάνουν αδύνατη την οποιαδήποτε παραγωγική σώρευση κεφαλαίου.

3.   Το ΜΝΗΜΟΝΙΟ ολοκληρώνοντας την λειτουργία των δύο προηγούμενων, κάνει αδύνατη ακόμη και την στοιχειώδη λειτουργία του νεοελληνικού σχηματισμού ως κοινωνία και έθνος-κράτος.

 Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ

Το τρίγωνο ΕΥΡΩ-ΧΡΕΟΣ-ΜΝΗΜΟΝΙΟ μετατρέπει ραγδαία τη χώρα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και καταναγκαστικών έργων της οικονομικοπολιτικής κατοχής.

Η σύγκρουση της πλειοψηφίας της προοδευτικής δημοκρατικής διεξόδου με το τρίγωνο αυτό πρέπει να ναι αποφασιστική όχι στα πλαίσια μιας περιφερειακής διαπραγμάτευσης του μνημονίου, αλλά για τον επανακαθορισμό της θέσης της χώρας στην ευρωπαϊκή αλυσίδα με μια νέα ειδική σχέση που θα καθορίζει νέα πλαίσια λειτουργίας του ΕΥΡΩ για την Ελλάδα και έξω από την αγχόνη του χρέους.

Η απαλλαγή από το καθεστώς της οικονομικοπολιτικής κατοχής θα ναι φυσικά μόνο το πρώτο βήμα για να αρχίσει να αναδύεται η νέα προοδευτική, δημοκρατική, Ελλάδα των αξιών της εργασίας, της δημοκρατίας, της γνώσης, της ελευθερίας.

· Η ριζική αναδιάρθρωση του παραγωγικού ιστού της χώρας με αξιοποίηση της συσσωρευμένης γνώσης για μια ολοκληρωμένη και σύμμετρη εσωτερική αγορά.

· Ο εκδημοκρατισμός  των κοινωνικών λειτουργιών σε όλα τα επίπεδα.

· Ο εκδημοκρατισμός και η παραγωγική ανασυγκρότηση του σάπιου και διεφθαρμένου παρασιτικού κράτους.

· Η διαμόρφωση ενός πολιτικού συστήματος που θα αποκαθιστά τις αρχές της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, θα τις θωρακίζει και θα τις εξελίσσει με αμεσοδημοκρατικές μορφές παρέμβασης του λαού σε όλα τα επίπεδα των εξουσιών.

·  Η δημόσια διεύθυνση και έλεγχος του τραπεζικού συστήματος.

· Ο εκδημοκρατισμός και η διαφάνεια στο σύστημα απονομής δικαίου μέσα και από τη συνολική επαναδιατύπωση του αστικού και ποινικού κώδικα.

Είναι ζητήματα άμεσα αναγκαία και για την μαζική πολιτική κινητοποίηση της εργατικής τάξης και των λαϊκών μαζών στην υπεράσπιση και προώθηση της προοδευτικής δημοκρατικής διεξόδου.

Στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων που δημιουργούνται στα πλαίσια του γενικότερου επανακαθορισμού του παγκόσμιου καταμερισμού εργασίας, πρέπει η νέα προοδευτική δημοκρατική πλειοψηφία να θέσει για συζήτηση και προώθηση δύο ώριμα ζητήματα:

α. Τη προώθηση ενός πανευρωπαϊκού συμφώνου ασφάλειας που θα ξεπερνά το ψυχροπολεμικά μονοπολικό ΝΑΤΟ που σφετερίζεται τα αποτελέσματα του Β’ παγκόσμιου πολέμου.

β. Τη διεύρυνση της ομάδας των μονίμων μελών του συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ με την είσοδο της Ινδίας, της Ιαπωνίας, της Γερμανίας, εκπροσώπου χώρας της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής.

Στις 17 ΙΟΥΝΗ με την ψήφο μας αρνούμαστε ότι η μοίρα της Ελλάδας είναι στρατόπεδο καταναγκαστικών έργων της οικονομικοπολιτικής κατοχής.

Αποτυπώνουμε την θέληση μας σαν πλειοψηφικό ρεύμα για την αριστερή προοδευτική δημοκρατική διέξοδο.

Στηρίζουμε τον ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο μέσα στις συνθήκες της ταξικής πάλης σαν μέσο και μοχλό αυτής τη διεξόδου.

Να ολοκληρώσουμε στο επίπεδο της εκλογικής κοινοβουλευτικής αναμέτρησης στις 17 ΙΟΥΝΗ αυτό που θεμελιώθηκε στις 6 ΜΑΗ.   

   

  Εργατικό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο    

eamgr.wordpress.com                                             29/5/12