«Καλό βόλι» μας εύχεται γιαυτή την Κυριακή ο Παναγ. Χιονίδης

Ένας άνθρωπος του Κινηματογράφου μας καλεί

Να δείτε την Δαμανάκη, τον Ανδρουλάκη του «Πολυτεχνείου» καλοταϊσμένους στα σαλόνια της εξουσίας, πριν πάτε στην κάλπη!

 

Από τον Παναγιώτη Χιονίδη, του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ, έλαβα το παρακάτω σημείωμα, που παρουσιάζω αμέσως με την υποσημείωση ότι  είναι παρήγορο πως στις μέρες μας οι άνθρωποι της Τέχνης ενεργοποιούνται και υψώνουν φωνή ενάντια στην κατρακύλα που μας έχει οδηγήσει το μνημονιακό μπλοκ των Βενιζέλου, Σαμαρά και των υπηρετών τους! Σε κάθε δύσκολη εποχή στην χώρα μας, πρώτοι οι άνθρωποι του Πνεύματος, της Τέχνης και των Γραμμάτων όρθωσαν κορμί και ύψωσαν φωνή αντίστασης.

Η ανοικτή επιστολή του Παναγιώτη Χιονίδη είναι η παρακάτω:    

«Το όνομα μου είναι… Παναγιώτης, Κώστας, Πέτρος, Γιάννης ή αλλιώς το ανθρωπάκι της διπλανής πόρτας, ένας δημοσιοϋπαλληλάκος που για να έχει ένα μεροκάματο «μίκρυνε» τα όνειρα του. Δεν γεννήθηκα ήρωας, δεν ήθελα να γίνω ήρωας ούτε ποτέ έκανα τίποτα ηρωικό στην ανιαρή ζωή μου. Νομίζοντας πως δήθεν αδιαφορώ για την εξουσία, ουσιαστικά (δεν το κρύβω) έσκυβα το κεφάλι μου σ’ αυτήν, ψήφιζα (φυσικά) αυτούς που μας τάζαν ψευδαισθήσεις. Έτσι δεν κάναμε τουλάχιστον οι πιο πολλοί;

 Γράφω αυτές τις γραμμές, λίγες μέρες πριν τις εκλογές, σαν εξομολόγηση για μια ζωή που πέρασε αφήνοντας τους «μεγάλους» να κάνουν κουμάντο στην ζωή μου, όπως όλοι εσείς (εμείς), μην βιαστείς να το αρνηθείς απαξιώνοντας με. Κοίτα πίσω στα χρόνια και θα δεις ότι τίποτε, μα τίποτε καλό δεν θα κληρονομήσουν οι νέοι από εμάς.

Και μη βιαστείς να πεις για τις δάφνες του παρελθόντος, για το ότι κάποιοι αγωνίστηκαν κ.λ.π. γιατί θα δεις την Δαμανάκη, τον Ανδρουλάκη του «Πολυτεχνείου» καλοταϊσμένους στα σαλόνια της εξουσίας.

Ευτυχώς που υπάρχει ο Γλέζος και συνεχίζει.

 Κάποιος είχε πει πως με μια σφαίρα σκοτώνεις έναν άνθρωπο, όμως με μια ψήφο σκοτώνεις τα παιδιά σου και τα παιδιά των παιδιών σου.

 Δεν πρόκειται να προτείνω σε κανέναν τι να κάνει, δεν το έχω τούτο το δικαίωμα αλλά θα σου θυμίσω πως στις 4 του Απρίλη ένας πολίτης ο Δημήτρης Χριστούλας  “οικειοθελώς δολοφονήθηκε” στη πλατεία Συντάγματος αφήνοντας ένα μήνυμα:

  

«Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κυριολεκτικά την δυνατότητα επιβίωσής μου, που στηριζόταν σε μία αξιοπρεπή σύνταξη που επί 35 χρόνια εγώ μόνον (χωρίς ενίσχυση κράτους) πλήρωνα γι’ αυτή.

   Επειδή έχω μία ηλικία που δεν μου δίνει την ατομική δυνατότητα δυναμικής αντίδρασης (χωρίς βέβαια να αποκλείω αν ένας Έλληνας έπαιρνε το καλάσνικωφ ο δεύτερος θα ήμουν εγώ) δεν βρίσκω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για την διατροφή μου.

   Πιστεύω πώς οι νέοι χωρίς μέλλον, κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα του εθνικούς προδότες όπως έκαναν το 1945 οι Ιταλοί στον Μουσολίνι. (Πιάτσα Πορέτο του Μιλάνου)».

Σε παρακαλώ την Κυριακή στις 6 του Μάη θυμήσου το μέλλον των παιδιών σου και πάνω από την κάλπη, πιάσε αριστερά εκεί που χτυπά ακόμα η καρδιά σου και πες: «ΔΕΝ ΣΑΣ ΧΑΡΙΖΩ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ»

 Γιατί η καρδιά είναι στα αριστερά και ακόμα τρέχει μέσα της κατακόκκινο το αίμα.

 Καλό βόλι στις 6 Μάη».