Φόρος τιμής στους έξι Πατρινούς, θύματα της έκρηξης στην οδό Βότση

Φωτογραφία Αρχείου.

Πέντε ημέρες νωρίτερα γνώριζε η ΕΥΠ για την επικείμενη ενέργεια! – Στόχος της αμερικανικής ΚΥΠ ήταν οι καλές ελληνο-παλαιστινιακές σχέσεις

Με αφορμή τη συμπλήρωση 21  χρόνων από  την φονική έκρηξη της βόμβας στην οδό  Βότση,  την Πέμπτη 19 Απριλίου 2012, στις 11 το πρωί, θα πραγματοποιηθεί το ετήσιο μνημόσυνο στη μνήμη των θυμάτων.

Το μνημόσυνο θα τελεστεί στη  διασταύρωση των οδών Βότση και  Όθωνος Αμαλίας, απέναντι από  το κτίριο του Βρετανικού υποπροξενείου, στο σημείο όπου ο Δήμος Πατρέων ανήγειρε μνημείο για τα θύματα της βομβιστικής ενέργειας.

Κατά την έκρηξη της βόμβας, στην είσοδο της πολυκατοικίας, την 19η Απριλίου του 1991, που γειτνίαζε με ιδιωτική επιχείρηση, έξι αθώοι Πατρινοί βρήκαν τραγικό θάνατο. Ο Γιώργος Παπασωτηρόπουλος, 58 χρόνων, ο Βασίλης Κυριακόπουλος, 53 χρόνων, ο Γιάννης Καυκάς, 25 χρόνων, η Όλγα Στραγγαλινού, 25 χρόνων, ο Δημήτρης Σεϊτανίδης, 23 χρόνων και η Γεωργία Βέρρα, 24 χρόνων, ήταν τα θύματα της τρομοκρατίας.

Συγκεκριμένα από την έκρηξη, εκτός του ότι είχαν σκοτωθεί έξι άτομα, ανάμεσά τους και ο Παλαιστίνιος φοιτητής που μετέφερε τη βόμβα, είχαν επίσης τραυματιστεί 19 πολίτες, ενώ είχαν προκληθεί σοβαρές υλικές ζημιές σε 13 παρκαρισμένα αυτοκίνητα και σε 24 οικοδομές. 

Η ΕΥΠ γνώριζε για την έκρηξη στην Πάτρα 5 μέρες νωρίτερα

Όπως είχε γράψει στις 13-12-1995 η εφημερίδα «Μακεδονία», πολλά ερωτηματικά για την υπόθεση της έκρηξης στην οδό Βότση της Πάτρας προκάλεσε το περιεχόμενο δύο εγγράφων που διαβιβάστηκαν στις 12 Δεκεμβρίου 1995, στο δευτεροβάθμιο κακουργιοδικείο Αθηνών όπου δικάζονταν οι τρεις Παλαιστίνιοι για την πολύνεκρη έκρηξη στην Πάτρα, τον Απρίλιο του 1991.

Πρόκειται για έγγραφα που διαβίβασε ο 23ος τακτικός ανακριτής Παντ. Παντελίδης, ο οποίος διενεργεί κύρια ανάκριση με κατηγορούμενο για εμπορία όπλων τον επιχειρηματία κατά δήλωσή του Γεώργιο Αλεξάκη, που φέρεται ότι προμήθευε όπλα στην ομάδα των Παλαιστινίων κατηγορουμένων, με σκοπό να τα μεταφέρουν στην Παλαιστίνη και να τα χρησιμοποιήσουν στον απελευθερωτικό αγώνα τους.

Το ένα έγγραφο που διαβιβάσθηκε στο δικαστήριο είναι εκείνο της ΕΥΠ, για το οποίο έγινε πολύς λόγος τις προηγούμενες μέρες, πριν την έναρξη της δίκης.

Υπογράφεται από τον διοικητή της ΕΥΠ, όπως είπαν οι συνήγοροι αναφέρει πρώτον ότι οι διωκτικές αρχές γνώριζαν από τις 14 Απριλίου 1991 (πέντε μέρες πριν δηλαδή από την έκρηξη που έγινε στις 19 Απριλίου 1991, ότι επρόκειτο να γίνει η τρομοκρατική ενέργεια στην Πάτρα και δεύτερον ότι οι ίδιες διωκτικές αρχές γνώριζαν πως οι δύο από τους τρεις σήμερα Παλαιστινίους κατηγορουμένους κατείχαν εκρηκτικές ύλες.

Οι υπερασπιστές - συνήγοροι εξάλλου επανέλαβαν και τον ισχυρισμό, ότι ο Παλαιστίνιος φοιτητής που διαμελίσθηκε από την μοιραία έκρηξη μετέφερε τη βόμβα με κατεύθυνση τα κατεχόμενα εδάφη της πατρίδας του και όχι να την ενεργοποιήσει σε στόχο που βρίσκονταν στην Πάτρα.

Μεταξύ των μαρτύρων που κλήθηκαν και εξετάσθηκαν χθες στο δικαστήριο ήταν και ο αστυνομικός Νικόλαος Πολίτης διοικητής τότε στην Ασφάλεια της Πάτρας, ο οποίος είπε, ότι ούτε η υπηρεσία του, ούτε η ΕΥΠ της Πάτρας γνώριζαν το επίμαχο έγγραφο για επικείμενη βομβιστική ενέργεια στην περιοχή.

«Πώς εξηγείτε λοιπόν τη μη ενημέρωσή σας επί ενός τέτοιου εγγράφου», ρώτησε τον μάρτυρα ο πρόεδρος του δικαστηρίου.

«Τι να σας πω, ίσως οι συντάκτες ενός τέτοιου εγγράφου να συνέλεξαν πολύ αργότερα τις πληροφορίες τους», αποκρίθηκε ο μάρτυρας.

Συνεχίζοντας την κατάθεσή του ο Ν. Πολίτης εξιστόρησε τα όσα διαδραματίσθηκαν κατά την έκρηξη της βόμβας στο κέντρο της πόλης και πρόσθεσε, ότι κατασκευαστές της βόμβας ήταν οι κατηγορούμενοι Ασάντ  Νουμπάνι και Ιμπραήμ Μπκαϊράτ καθώς και ο διαμελισθείς συμπατριώτης τους.

Απαντώντας εξ άλλου σε σχετική ερώτηση είπε, ότι όποιος μεταφέρει μια βόμβα, δεν την μεταφέρει ποτέ μαζί με τον πυροδοτικό μηχανισμό, γιατί η πιθανότητα να εκραγεί και συνεπώς να σκοτωθεί και ο ίδιος είναι υπερβολικά μεγάλες.

Πάντως, όπως φημολογήθηκε έντονα τότε, την έκρηξη της βόμβας που μετέφερε ο Παλαιστίνιος, την προκάλεσε η ισραηλίτικη υπηρεσία πληροφοριών Μοσάντ, η οποία είχε ειδοποιηθεί ενωρίτερα από την αμερικανική ΚΥΠ και η έκρηξη έγινε λίγο πριν την έξοδο του Παλαιστινίου από το κτίριο, που γειτνίαζε με την επιχείρηση κούριερ, του Παν. Παπαδάκου, στην οποία εργάζονταν ή βρίσκονταν στην εμβέλεια της βόμβας και δεν είχαν στόχο οι δράστες τον βρετανικό υποπροξενείο.  Στο στόχαστρο των Αμερικανών είχαν μπει οι ομαλές ελληνο-παλαιστινιακές σχέσεις.

Το δεύτερο έγγραφο ήταν μία γραφολογική έκθεση της γραφολόγου Χριστίνας Τούση, η οποία αναφέρεται στην κατάθεση που στην προανάκριση φέρεται ότι έδωσε ο εκ των κατηγορουμένων Αουάντ Γκαλίλ στις 13 Μαΐου 1991, ενοχοποιώντας για την έκρηξη στην Πάτρα τους δύο άλλους συγκατηγορουμένους του Νουμπάνι και Μπκαϊράτ.

Η υπογραφή του Α. Γκαλίλ στην κατάθεση αυτή, σύμφωνα με την γραφολογική έκθεση της Χρ. Τούση, δεν ήταν γνήσια. Οι συνήγοροι των κατηγορουμένων διευκρίνισαν ότι οι δράστες της πλαστογραφίας έχουν εντοπισθεί. Πρόκειται για δύο αστυνομικούς της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας τους Βασ. Σταγόνα και Αντ. Δημητρόπουλο.

Ο υπερασπιστής Μιχάλης Μιχόπουλος, συνήγορος του Γκαλίκ, επισήμανε, ότι το θέμα της πλαστογραφημένης υπογραφής του πελάτη του είχε ανακύψει και στο πρωτόδικο δικαστήριο, όταν δηλαδή απολογούμενος τότε αυτός αρνείτο ότι έδωσε επιβαρυντική για τους συγκατηγορουμένους του κατάθεση στις διωκτικές αρχές.

Τελικά το δευτεροβάθμιο ωστόσο δικαστήριο το οποίο συνεδρίασε στην αίθουσα των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού, ύστερα από πολυήμερη διαδικασία (συνεδρίαζε από τις 6 έως τις 22 Δεκεμβρίου 1995) με ψήφους 5 κατά 2 κήρυξε μεν ενόχους και τους τρεις αλλοδαπούς κατηγορούμενους χωρίς όμως τις επιβαρυντικές περιστάσεις του αντιτρομοκρατικού νόμου, ο οποίος είχε καταργηθεί.

Έτσι, επέβαλε ανά 25 ετών κάθειρξη στους Νουμπάνι και Μπκαϊράτ και τριών ετών φυλάκιση στον Αουάντ Καλίλ. Τους δύο κήρυξε ένοχους για κατοχή, προμήθεια, κατασκευή και μεταφορά εκρηκτικών υλών καθώς επίσης για απλή συνέργεια σε ανθρωποκτονίες και σωματικές βλάβες κατά συρροή και για σύσταση και συμμορία και για διακεκριμένες φθορές.

Τον τρίτο τέλος, τον κήρυξε ένοχο μόνο για κατοχή και μεταφορά εκρηκτικών υλών. Διέταξε δε το δικαστήριο την άμεση απέλασή τους μετά την έκτιση των ποινών τους.