Δύο ακόμη μέλη της Κ.Ε. της ΔΗΜΑΡ αποχώρησαν από το κόμμα

Νέους πονοκεφάλους βάζει ο Φ. Κουβέλης με τις καθημερινές αποχωρήσεις στελεχών από την ΔΗΜΑΡ.

"Ηθική και πολιτική παίρνουν διαζύγιο" δηλώνει ο Θαν. Αθανασίου ενώ διαφώνησαν με την συμμετοχή βουλευτών του ΠΑΣΟΚ,  στελέχη από το Ηράκλειο Κρήτης, τη Σύρο, την Πιερία και τη Θράκη

Αποχώρησαν από τη ΔΗΜ.ΑΡ. ο Θανάσης Αθανασίου και ο Νικηφόρος Σταματάκης, εκλεγμένα μέλη της Κ.Ε. του κόμματος, στελέχη με αγωνιστική διαδρομή στον χώρο της ανανεωτικής Αριστεράς. Διαφώνησαν με τη συμμετοχή διαγραμμένων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στα ψηφοδέλτια της ΔΗΜ.ΑΡ. Στη συνεδρίαση της Κ.Ε., όπου υπερψηφίστηκε η σχετική πρόταση του Φ. Κουβέλη, διαφώνησαν στελέχη από το Ηράκλειο Κρήτης, τη Σύρο, την Πιερία και τη Θράκη.

Το κείμενο παραίτησης του Νικηφόρου Σταματάκη έχει ως εξής:

«Η εικόνα της ΔΗΜ.ΑΡ. ολοκληρώθηκε.

Δεν είναι πλέον το κόμμα στο οποίο θα μπορούσαν οι νέοι, ο εργαζόμενος λαός, οι άνθρωποι του μόχθου, οι απόμαχοι της εργασίας να επενδύσουν τις ελπίδες τους για μια πορεία ρήξης με τις δυνάμεις της διαπλοκής και της διαφθοράς, με το μπλοκ εξουσίας που λυμαίνεται τον τόπο από τη μεταπολίτευση.

Και ενώ η Δημοκρατική Αριστερά αναδύθηκε από το Α' Συνέδριό της ως μια αξιόπιστη πολιτική δύναμη υπέρβασης του παλιού πολιτικού συστήματος, η ηγετική ομάδα του κόμματος κατάφερε, με συνεχείς διολισθήσεις, να τη μετατρέψει, κόντρα στο πνεύμα και το γράμμα των αποφάσεων του Συνεδρίου, σε ένα ακόμη κόμμα της “κεντροαριστεράς,, και του “κυβερνητισμού,, δηλαδή σε κόμμα που φιλοδοξεί να τοποθετηθεί στην καρδιά του παλιού πολιτικού συστήματος.

Σε ένα τέτοιο κόμμα εννοείται δεν μπορώ να έχω θέση. Παραιτούμαι, λοιπόν, και από μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και από μέλος του κόμματος».

Ο Θανάσης Αθανασίου, σε επιστολή του προς την Κεντρική Επιτροπή της ΔΗΜ.ΑΡ., αναφέρει μεταξύ άλλων ότι το κόμμα "σιγά-σιγά και με την κατάλληλη και πρόθυμη συνδρομή των ΜΜΕ καθιερώθηκε ως μια εκλογικευμένη δυνητικά κυβερνητική δύναμη με προοπτική συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ, αφού, βέβαια, αυτό θα έπρεπε να “ρετουσαριστεί,, κατάλληλα για να έχει προγραμματικές προτάσεις που θα συνέκλιναν με εκείνες της ΔΗΜ.ΑΡ. Έτσι λυνόταν και το θέμα των συμμαχιών και η ΔΗΜ.ΑΡ. θα ήταν κόμμα της “ευθύνης,,. Ηθική και πολιτική παίρνουν διαζύγιο". Ο Θανάσης Αθανασίου, αναφερόμενος στη στάση της ΔΗΜ.ΑΡ. μετά το Μνημόνιο 2, εκτιμά:

«Αφού καταψηφίστηκε η δανειακή σύμβαση από βουλευτές της ΔΗΜ.ΑΡ. (τι παρέμβαση κι αυτή!), προβάλλεται διαρκώς και αδιαλείπτως -για να το εμπεδώσουμε- ο δεσμευτικός χαρακτήρας της σύμβασης, για να επενδυθεί με τη ριζοσπαστική πρόταση των 'ισοδυνάμων' μέτρων στο πλαίσιο του Μνημονίου 2, οδηγώντας τον πολίτη να σκεφτεί ότι η καταψήφιση ήταν περισσότερο ένα 'φύλλο συκής', παρά μια στερεά πολιτική απόφαση. Από πότε, άραγε, δεν τροποποιούνται οι διεθνείς συμβάσεις, όταν μάλιστα τίθεται σε κίνδυνο η επιβίωση ενός ολόκληρου λαού; Από πότε η ζωή στην Ελλάδα οφείλει να 'παγώσει' στη χρονολογία της δανειακής σύμβασης και των μέτρων που τη συνοδεύουν; Ποια Αριστερά μπορεί να συνεργεί στην κατάργηση της πολιτικής, στην απεμπόληση της εθνικής κυριαρχίας, στην εξόντωση ενός λαού και ιδιαίτερα της νεολαίας;

Μια τέτοια στάση δεν παίρνει υπόψη της ούτε καν τις δυνατότητες που και το ίδιο το ευρωπαϊκό περιβάλλον μπορεί να δημιουργεί με αλλαγές και πιθανές ανακατατάξεις. Είναι μια θέση ακατανόητη, συντηρητική, φοβική, καθόλου ευρωπαϊστική και καθόλου αριστερή. Οι καιροσκοπικές διγλωσσίες δεν φτιάχουν σύγχρονη Αριστερά».