Από το "κίνημα της πατάτας" στο πέταγμα της ντομάτας

Άρθρο του Χ. Γ., από την "Εποχή"

  Μερικοί αφόρητα πιεσμένοι πολίτες, ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής και πολλοί απελπισμένοι παραγωγοί ήταν αρκετοί για να αποκαλυφθεί το μέγεθος του προβλήματος: οι μονοπωλιακές τιμές στα προϊόντα λαϊκής κατανάλωσης συνυπάρχουν με την αδιάκοπη συμπίεση των μισθών, πιστοποιώντας τη διαχρονική προκατάληψη των κυβερνήσεων του δικομματισμού υπέρ των μεσαζόντων, που εντείνουν την καταλήστευση του λαϊκού εισοδήματος. Με μια απλή κίνηση αποδείχθηκε ότι οι τιμές πολλών προϊόντων μπορούν να πέσουν κάτω από το μισό και, ταυτόχρονα, οι τιμές παραγωγού να υπερδιπλασιαστούν. Το «κίνημα της πατάτας», όπως ίσως αύριο της ντομάτας, του ελαιόλαδου ή του πασχαλινού αρνιού, δεν είναι προφανώς το φάρμακο για πάσα νόσο - οικονομική ή κοινωνική. Αν και υποδεικνύει έναν απλό -όχι όμως και εύκολο- τρόπο παράκαμψης των κερδοσκόπων, που αποσκοπούν στη δευτερογενή καταλήστευση του ήδη συμπιεσμένου από κυβέρνηση και εργοδότες διαθέσιμου εισοδήματος των εργαζομένων.

Δεν είναι πασπαρτού

 Δεν θα λύσει όλα τα προβλήματα μιας χώρας που έχει διαλύσει τον παραγωγικό ιστό της, ιδίως την πρωτογενή παραγωγή, και έχει παραδοθεί στις διαθέσεις των αφεντικών της ΚΑΠ και του ΠΟΕ. Αφήνει, όμως, από τη χαραμάδα που άνοιξε, να διαφανεί ότι υπάρχουν λύσεις, οι οποίες δεν προκρίνονται, γιατί αντιτίθενται σε παγιωμένα συμφέροντα, που λειτουργούν και σαν στηρίγματα του καθεστώτος. Σ' αυτή την αποκάλυψη μπροστά νιώθει γυμνός κάθε «βασιλιάς», και η σημερινή συγκυβέρνηση, που τόσο δάκρυ διαφημίζει ότι χύνει κάθε φορά που είναι να φορτώσει με βάρη τα λαϊκά στρώματα. Γιατί δεν διαμορφώνει το αναγκαίο θεσμικό και πολιτικό πλαίσιο που θα πολλαπλασίαζε αυτές τις πρωτοβουλίες και θα τις έκανε πιο αποτελεσματικές; Αυτό το ερώτημα παραμένει αναπάντητο και απειλητικό για τους «τεχνοκράτες» κυβερνώντες, που υποτίθεται ότι είναι άνθρωποι πρακτικοί και ουδέτεροι απέναντι σε παρασιτικά συμφέροντα. Και είναι απειλητικό, γιατί όσο παραμένει -και θα παραμένει- αναπάντητο, θα ωθεί σε ένα διαφορετικό κίνημα, της... ώριμης ντομάτας αυτή τη φορά, που θα έχει στόχο, όσους σκόπιμα αφήνουν να γιγαντώνονται δομές και συνθήκες κατάλληλες για καταλήστευση του λαϊκού εισοδήματος.

Αντίθετο το ΚΚΕ

 Κατά περίεργο τρόπο, οι κινήσεις αυτές δεν αντιμετώπισαν μόνο την ένοχη σιωπή των κυβερνώντων, αλλά και την εχθρότητα της ηγεσίας του ΚΚΕ! Με ανακοίνωση του γραφείου τύπου του ΚΚΕ σπεύδει να καταγγείλει το «κίνημα της πατάτας» ως «κόλπο, σαν κι αυτά που χρησιμοποιούν τα σούπερ μάρκετ στο παιχνίδι των προσφορών», ή σαν τα «παρατηρητήρια τιμών και τις επιτροπές ανταγωνισμού», χωρίς, ωστόσο, να διακινδυνεύει να υποδείξει το... υποκείμενο που μετέρχεται αυτά τα κόλπα. Ακόμα πιο περίεργη είναι η εκτίμηση της ανακοίνωσης ότι «τα μονοπώλια όσο θα υπάρχουν θα επιβάλλουν ληστρικές τιμές (...) Ακόμα και εκεί που βγάζουν τις επιχειρήσεις που λειτουργούν ως μεσάζοντες, το όφελος είναι για αυτούς κι όχι για τον λαό», η οποία φαίνεται να καλύπτει τους μεσάζοντες καλώντας μας μάλιστα να «αγωνιστούμε ενάντια στους πραγματικούς υπεύθυνους» και να στοχεύσουμε στην τελική λύση που είναι «ο κεντρικός πανεθνικός σχεδιασμός» και η μετατροπή του «μεγαλεμπορίου και των εισαγωγών σε αποκλειστική υπόθεση του κράτους»... Ώς τότε, είναι μοιραίο να τα πληρώνουμε όλα ακριβά... Χαρακτηριστικό της αδικαιολόγητης εχθρότητας που αποπνέει η στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ είναι ότι στην ανακοίνωση δεν παραλείπει να περιλάβει και την ακόλουθη αποκαλυπτική φράση: «Ο στόχος προβολής του 'κινήματος της φθηνής πατάτας' είναι ίδιος με εκείνον της προβολής του λεγόμενου κινήματος των πλατειών». Με άλλα λόγια, ό,τι δεν ελέγχουμε, δεν μπορεί παρά να είναι σχέδιο του ταξικού εχθρού...