Στα 86 του χρόνια σήμερα, παρ' ό,τι υποβασταζόμενος από τους οικείους του και άμεσα εξαρτημένος από τη βοήθεια του μπαστουνιού του, αποστρέφεται τη βολή του καναπέ του, οργώνει την Ελλάδα. |
"Φοβάμαι για το μέλλον των παιδιών μας" λέει και μιλά για όλα
Συνέντευξη στην Πόλυ Κρημνιώτη
Κυριακάτικη ΑΥΓΗ, 9-10-11
Η συγκρότηση ενός ενιαίου Εθνικού Παλλαϊκού Μετώπου Αντίστασης και Σωτηρίας το οποίο θα "καθοδηγήσει την οργανωμένη δύναμη της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων" στην "αντιπαράθεση με το σημερινό, διεθνές και εγχώριο, Σύστημα Εξουσίας" είναι για τον Μίκη Θεοδωράκη "ο μοναδικός δρόμος" που θα μας οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση!
Ο Μίκης των αγώνων της αριστεράς στους χαλεπούς καιρούς του παρελθόντος, αναγνωρίζει σήμερα ότι "η δύναμη της αριστεράς μέσα στον λαό μπορεί να γίνει καταλυτική" υπό την προϋπόθεση ότι θα "αποφασίσει να εγκαταλείψει τα εξαπτέρυγα και να οδηγήσει τους οπαδούς της στην καρδιά της νέας παλλαϊκής αντίστασης όπως έχει αρχίσει να διαμορφώνεται" όπως λέει αφήνοντας σαφείς αιχμές για το δογματικό κομμάτι της και επισημαίνοντας τον ανασταλτικό παράγοντα της πολυδιάσπασής της.
Χαρακτηρίζει "τραγωδία" το τρίπτυχο "ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. και τρόικα" και ταυτόχρονα επισημαίνει ότι το παρόν πολιτικό σύστημα "πρέπει να χτυπηθεί μετωπικά και να εξουδετερωθεί".
Μερικές ημέρες πριν, άλλωστε, η ίδια η Γερμανίδα καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ, απ' όλο το πολιτικό σύστημα της χώρας, επέλεξε να αναφερθεί μόνο στον Μίκη. Για τον Θεοδωράκη, ωστόσο, σήμερα "η σημασία του καινούργιου αγώνα μπορεί να συγκριθεί μόνο με 'κείνον της γερμανικής κατοχής".
Χειμαρρώδης ο λόγος, εμφανής η αγωνία του για το μέλλον. "Φοβάμαι για το μέλλον των παιδιών μας" λέει και μιλά για όλα. Για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο τόπος, για την ανάγκη αντίστασης, για το πολιτικό σύστημα, για την κοινωνία, για τη νεολαία, για την αριστερά. "Λίγοι λαοί στον κόσμο εμπιστεύτηκαν την αριστερά όσο ο δικός μας. Θεωρώ λοιπόν και ελπίζω ότι και μόνο η συνειδητοποίηση αυτής της αλήθειας ίσως οδηγήσει τους σημερινούς υπεύθυνους να ξαναγίνουν αντάξιοι αυτής της εμπιστοσύνης". Παραδέχεται ότι για τον ίδιο "η δημιουργία της Κίνησης Αδέσμευτων Πολιτών" ήταν ένα χρέος και συγχρόνως μια προσωπική τραγωδία" και τονίζει ότι "η ΚΑΠ θα κατέβει στις επόμενες εκλογές "υπό έναν όρο: ότι θα νικήσουμε, ώστε να μπορούμε να επιβάλουμε την απελευθέρωσή μας από την ξένη εξάρτηση και να στερεώσουμε την παλλαϊκή εξουσία ξεκινώντας από τη συντακτική εθνοσυνέλευση".
Γνώρισε και γνωρίζει τη λατρεία πολιτών όλου του πλανήτη. Αυτονόητο! Το όνομά του έχει περάσει πλέον στη σφαίρα του μύθου. Όταν τον ρωτάς πώς αισθάνεται με τις θερμές εκδηλώσεις που τον υποδέχεται ο κόσμος, απαντά μονολεκτικά και κατηγορηματικά: "Ευθύνη". Αυτονόητο! Είναι ο Μίκης Θεοδωράκης.
Στα 86 του χρόνια σήμερα, παρ' ό,τι υποβασταζόμενος από τους οικείους του και άμεσα εξαρτημένος από τη βοήθεια του μπαστουνιού του, αποστρέφεται τη βολή του καναπέ του, οργώνει την Ελλάδα προκειμένου να σπείρει ζιζάνια αντίστασης. Όση ώρα μιλάμε, οι χειρονομίες του ως μπαγκέτα κατευθύνουν τις λέξεις. Πού και πού στρέφει το βλέμμα του στο πάνω ράφι της βιβλιοθήκης, απέναντι από την πολυθρόνα του. Δείχνει με το δάχτυλο. Φωτογραφίες και μικρές προτομές του Μαρξ, του Λένιν, του Τσε, του Μάο, ακόμα και του Στάλιν... "Το εικονοστάσι μου" λέει.
Η μικρή Σπίθα, η σκυλίτσα του, καθισμένη τόση ώρα στα πόδια του, σηκώνεται, κουνάει παιχνιδιάρικα την ουρά και εγκαταλείπει αυτάρεσκα το δωμάτιο. Αυτή η σπίθα όμως στο βλέμμα του Μίκη... αμετακίνητη!
(Στο επόμενο θέμα ολόκληρη η συνέντευξη του Μίκη Θεοδωράκη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πάσα άποψη εκφράζεται ελευθέρως από το ISTOLOGIO giorgou MOSXOU, αρκεί να μην περιέχει αήθεις χαρακτηρισμούς