Έχει ήδη ψηφιστεί και η μείωση του κατώτατου μισθού...!

Αλ. Μητρόπουλος.

Επισημάνσεις του Εργατολόγου Αλέξη Μητρόπουλου σε συνέντευξή του στην ΑΥΓΗ της Κυριακής(*)

ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧΙΚΟ ΝΟΜΟ του Μνημονίου (3845/210) έχει ψηφιστεί και η μείωση του κατώτατου μισθού υποστηρίζει σε συνέντευξή του στην "Αυγή" της Κυριακής, της 9-10-11, ο πανεπιστημιακός και πρόεδρος της Ένωσης για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους Αλέξης Μητρόπουλος και προσθέτει ότι με άλλο σχετικό άρθρο του ίδιου νόμου έχει προβλεφθεί ακόμα και η έκδοση σχετικής υπουργικής απόφασης.

* Η διατύπωση που υπάρχει στον ν. 3845/2010, ότι οι ομοιοεπαγγελματικές και επιχειρησιακές συμβάσεις "μπορούν να αποκλίνουν" έναντι της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης, υπογραμμίζει την ασυνέχεια μεταξύ των συμβάσεων;

Το δεύτερο άρθρο του ν. 3845/2010 (ΦΕΚ Α 65/6-5-2010), στο οποίο είναι ενταγμένη η παρ. 7, έχει τίτλο «Καθορισμός γενικού πλαισίου και εξουσιοδοτήσεις για λήψη μέτρων εφαρμογής του προγράμματος». Η διατύπωση της παρ. 7 προσλαμβάνεται ως ενιαίον όλον, αφού -κατ’ αυτήν- οι όροι των ομοιοεπαγγελματικών και επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας μπορούν να αποκλίνουν έναντι των αντιστοίχων όρων των κλαδικών συμβάσεων εργασίας, καθώς και των Εθνικών Γενικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, όπως και οι όροι των κλαδικών συμβάσεων εργασίας μπορούν να αποκλίνουν έναντι των αντίστοιχων όρων των ΕΓΣΣΕ.

Η Βουλή του Μνημονίου ψήφισε όχι μόνο την υποχρέωση κατάργησης της ευνοϊκότερης ρύθμισης για τους εργαζομένους, που εμπεριέχεται σε μία από τις συλλογικές συμβάσεις της ως άνω ιεραρχίας, αλλά και τη δυνατότητα απόκλισης προς τα κάτω των κατώτατων μισθών και ημερομισθίων εν σχέσει με τα οριζόμενα στην Εθνική Γενική.

Επειδή, όμως, αυτή η πρωτοφανής δέσμευση θα γκρέμιζε και την ύστατη γραμμή άμυνας της εργατικής τάξης, εγχείρημα στο οποίο είναι αδιανόητο να συμφωνήσουν οι εκπρόσωποί της, οι πονηροί συντάκτες του Μνημονίου πρόσθεσαν και εδάφιο β' στην ίδια παράγραφο, σύμφωνα με το οποίο μπορεί να ρυθμίζεται κάθε αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή των διατάξεων της παραγράφου αυτής με απόφαση του υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης. Η πρωτοφανής αυτή δέσμευση συνιστά κατάφωρη παραβίαση της συλλογικής αυτονομίας, που προστατεύεται από το άρθρο 22 παρ. 2 του Συντάγματος και τις Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας (ΔΣΕ) 98/1949 «Περί εφαρμογής των αρχών οργάνωσης της συλλογικής διαπραγμάτευσης» (που κυρώθηκε με το ν. 4205/1961, ΦΕΚ Α 174/19-6-1961») και 154/1981 «Για την προώθηση της συλλογικής διαπραγμάτευσης» (που κυρώθηκε με το ν.δ. 2403/1996, ΦΕΚ Α 99/4-6-1996).

Αυτή η εξωφρενικής σύλληψης δυνατότητα, που ψηφίστηκε μέσα στον πυρετό του «μεταρρυθμιστικού» οίστρου των μνημονιακών βουλευτών, έγινε για να παρακαμφθεί η νομοθετική ρύθμιση, σε περίπτωση που οι λεγόμενοι «κοινωνικοί εταίροι» δεν συμφωνούσαν, μεταξύ των άλλων, και στη μείωση του κατώτατου μισθού και ημερομισθίου.

Τώρα, φαίνεται ότι η Τριαρχία ζήτησε, περισσότερο επίμονα από κάθε άλλη φορά, την τήρηση αυτής της νομικής δέσμευσης, οπότε όλοι ανακάλυψαν ετεροχρονισμένα ότι είναι αδύνατον να καταστραφεί όλο το οικοδόμημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων, αλλά και η υπερσυνταγματική (με Διεθνείς Συμβάσεις) προστασία του, με μια απλή υπουργική απόφαση. Έτσι άρχισε η ιλαροτραγωδία μπρος στα μάτια των αμήχανων φορέων, που δεν πιστεύουν στο μέγεθος της δέσμευσης που αναλήφθηκε και στο βάθος της αξιούμενης προδημοκρατικής ανατροπής.

* Προκειμένου να αποκλίνουν (προς τα κάτω) από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση, απαιτείται συμφωνία των κοινωνικών ανταγωνιστών. Αν δεν υπάρξει συμφωνία, ο αρμόδιος υπουργός μπορεί να νομοθετήσει. Τι θα σήμαινε πρακτικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο για τους κατώτατους μισθούς;

Στη σελίδα 1338 του ν. 3845/2010 (ΦΕΚ Α 65/6-5-2010) υπάρχει και η εξής διατύπωση ως υποχρέωση της κυβέρνησης: «...Για την επίτευξη πνεύματος συναίνεσης στις πολιτικές για την αντιμετώπιση της κρίσης, η κυβέρνηση θα καλέσει εκπροσώπους επιχειρήσεων και εργαζομένων να υπογράψουν ένα κοινωνικό συμβόλαιο για όλη τη διάρκεια του προγράμματος...».

Επειδή όμως, ακόμη και το πιο ευεπίφορο σε επίδειξη συστημικής υπευθυνότητας συνδικάτο δεν μπορεί να υπογράψει σύμβαση κατάργησης ακόμη και των κατώτατων αμοιβών, η Τριαρχία αξιώνει να συμβεί αυτό με νόμο, ώστε να ξανα-αναληφθεί η ευθύνη από τη Βουλή, που, όπως προαναφέρθηκε, εξουσιοδότησε με το άρθρο 2 παρ. 7 εδ. β' τον υπουργό Εργασίας να εκδώσει υπουργική απόφαση. Εάν γινόταν κάτι τέτοιο, τότε δεν θα υπήρχε όριο στον κατήφορο του ορισμού κατώτατων μισθών και ημερομισθίων στο ελληνικό εργασιακό σύστημα. Σήμερα όλοι προσποιούνται άγνοια της δέσμευσης και... ανακαλύπτουν το βάραθρο μέσα στο οποίο έπεσαν, ψηφίζοντας τα παραπάνω τερατουργήματα.

* Ο Αλέξης Π. Μητρόπουλος είναι πανεπιστημιακός και πρόεδρος της Ένωσης 

για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους (ΕΝΥΠΕΚΚ, www.enypekk.gr).