Να κάψουμε το τελευταίο τους χαρτί

Η δημιουργία κλίματος κοινωνικού εμφυλίου πολέμου, με την υποδαύλιση αντιθέσεων, πραγματικών ή τεχνητών, ανάμεσα στους εργαζόμενους, ώστε όλοι να είναι εναντίον όλων, και η ίδια, κατά το δυνατόν, στο απυρόβλητο, είναι το τελευταίο χαρτί που παίζει η κυβέρνηση. Όλες οι κοινωνικές αντιδράσεις κατά του Μνημονίου βαφτίζονται συντεχνιακές. Επιχειρείται η μετακύλιση της ευθύνης για την κρίση, διαδοχικά, στις κοινωνικές ομάδες. Ποτέ στο υπόλογο πολιτικό σύστημα, στον δικομματισμό και την κυβέρνηση.

Αυτό το σχέδιο εξυπηρετεί η ανακίνηση θέματος πανεπιστημιακού ασύλου από την υπουργό Παιδείας, η επιλογή αντιπαράθεσης, κατακαλόκαιρο, με τους ιδιοκτήτες ταξί και προχθές η κατασυκοφάντηση των δημοσίων υπαλλήλων ως υπευθύνων για το πελατειακό κράτος και την κρίση που ζούμε.

Και άλλοτε οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ είχαν επενδύσει στα συντηρητικά αντανακλαστικά και τον λεγόμενο κοινωνικό αυτοματισμό. Τότε, όμως, είχαν να μοιράσουν κάτι. Και οικοδομούσαν, ψηφοθηρικά, συμμαχίες. Τώρα η κυβέρνηση βουλιάζει στις επιλογές του Μνημονίου, κάθε μέρα παράγει μόνον αρνητικές ειδήσεις και σπέρνει την απόγνωση στην κοινωνία αυξάνοντας το απόθεμα λαϊκής οργής.

Είναι επικίνδυνο το τελευταίο χαρτί που επέλεξε να παίξει η κυβέρνηση. Συνδυάζεται με όξυνση της κρατικής καταστολής, όπως φάνηκε τον Ιούνιο με τα χημικά του Μεσοπρόθεσμου και έχει σχεδιαστεί αύριο, ακόμη και με ελεύθερους σκοπευτές της ΕΛ.ΑΣ., στη Θεσσαλονίκη.

Η δημιουργία συνθηκών κοινωνικού εμφυλίου πολέμου συνδυάζεται με την αναδρομική επίθεση κατά της αριστεράς, ώστε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για μια νέα συντηρητική ηγεμονία, που θα προσδώσει ιδεολογικό επίχρισμα στη βίαιη συναίνεση.

Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει! Είναι επικίνδυνη για την οικονομία, τη δημοκρατική πορεία του τόπου, τη στοιχειώδη κοινωνική συνοχή. Το αίτημα για άμεσες εκλογές απαντά στη λαϊκή αγωνία και οργή. Συνδυαζόμενο μάλιστα με λαϊκές κινητοποιήσεις, προσλαμβάνει χαρακτήρα λαϊκής αξίωσης για δημοκρατική, ριζοσπαστική διέξοδο από την κρίση.

Είναι χρέος της ποικιλόχρωμης αριστεράς να αρθεί πάνω από τις διαιρέσεις και την ιδιοκτησιακή αντίληψη για το κίνημα. Είναι χρέος όσων διαφωνούν από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ να κάνουν το αποφασιστικό βήμα. Είναι αναγκαία η συμπαράταξη σε μέτωπο κατά του Μνημονίου και του νεοφιλελευθερισμού, ώστε να δημιουργηθεί ισχυρή ελπίδα και να ανατραπεί ο φαύλος κύκλος της δικομματικής εναλλαγής, δηλαδή η αναπαλαίωση της εξουσίας των ενόχων για το σημερινό κατάντημα.

(Από το κύριο άρθρο της ΑΥΓΗΣ της 9-9-11)