"Εφυγε" ο Μιχάλης Κακογιάννης

 Ετάφη, στην οδό Πειραιώς, σύμφωνα με την επιθυμία του

Έφυγε  από τη ζωή, σε ηλικία 89 ετών, ο σκηνοθέτης Μιχάλης Κακογιάννης, ο δημιουργός της "Στέλλας" και του "Ζορμπά", των δημοφιλέστερων και προσανατολισμένων στο εξωτερικό "αρχετύπων" της νεοελληνικής κουλτούρας. Με το έργο του διαμόρφωσε όσο ελάχιστοι τον μεταπολεμικό ελληνικό κινηματογράφο και τον έκανε παγκοσμίως γνωστό. Η κηδεία του έγινε την Πέμπτη 28-7-2011, δημοσία δαπάνη, και σύμφωνα με επιθυμία του ετάφη στον περίβολο του Ιδρύματος που δημιούργησε, στην οδό Πειραιώς.

«Ο δράκος του Ντίσελντορφ» 

(M.) Σκηνοθεσία: Φριτς Λανγκ - Ερμηνεία: Πέτερ Λόρε, Οτε Βερνίκε

Στον "Δράκο", που ο μεγάλος Φριτς Λανγκ γύρισε την εποχή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, καταγράφεται το αδιέξοδο μιας κοινωνίας σε κρίση, μιας κοινωνίας που εξέθρεψε τον ναζισμό, ο οποίος ήταν ήδη στην τελική φάση ανόδου του στην εξουσία. Μέσα από το παράλληλο μοντάζ και τις συνδέσεις του χωροχρόνου, ο σκηνοθέτης δημιουργεί αναλογίες ανάμεσα στη δράση σε διαφορετικούς χώρους των κακοποιών και της αστυνομίας, που αναζητούν τον δολοφόνο παιδιών, "σύμβολο" του κακού που κρύβει η κοινωνία στα σπλάγχνα της. Ο αρχικός τίτλος ήταν «Οι δολοφόνοι είναι ανάμεσά μας», αλλά οι παραγωγοί υποχρεώθηκαν να τον αλλάξουν έπειτα από πιέσεις των Ναζί.

Ο «δράκος» της ταινίας καταφέρνει και ξεφεύγει συνέχεια. Η αστυνομία στην εξαντλητική της προσπάθεια να εντοπίσει τον δολοφόνο φρουρεί κάθε δρόμο, και παράλληλα ο υπόκοσμος της περιοχής έχει αναλάβει και αυτός δράση για να τον εντοπίσει, καθώς η συνεχής παρουσία της αστυνομίας δυσχεραίνει τη δική τους δραστηριότητα! Για τον Λανγκ όλοι, εργάτες, εγκληματίες, αστυνομικοί, μικροαστοί, μανάδες και παιδιά, συναπαρτίζουν έναν λαβύρινθο όπου μέσα του κινείται "σαν το σπίτι του", μέχρι που παγιδεύεται, ο δολοφόνος. Η αυστηρή σκηνοθεσία και η χρονομετρημένη αφηγηματική δομή οργανώνουν έναν κινηματογραφικό ιστό της αράχνης, όπου παγιδεύονται τα πρόσωπα, ακριβώς όπως ο ναζισμός συνέθλιψε τους πάντες μέσα στα επόμενα χρόνια. Ο Πέτερ Λόρε, που νωρίτερα είχε συνεργαστεί με τον Μπρεχτ, δίνει εδώ μια συγκλονιστική ερμηνεία.

«Πάγος» (Ice)

Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Κράμερ 

Ταινία- "μνημείο" του αντεργκράουντ αμερικανικού κινηματογράφου, που βγήκε από τα ταραγμένα αλλά και γόνιμα χρόνια 1968-1969. Ο γεννημένος το 1930 Κράμερ (που μετά το 1979 θα εγκατασταθεί μόνιμα στη Γαλλία) περιγράφει εδώ την "πραγματικότητα" της επανάστασης, που σε ένα πολύ κοντινό μέλλον έχει ξεσπάσει στο Μεξικό και στη Νέα Υόρκη. Η Εθνική Επιτροπή των Ανεξάρτητων Επαναστατικών Οργανώσεων καθοδηγεί την ένοπλη σύγκρουση. Ανταρτοπόλεμος στις πόλεις, με σκοπό την ανατροπή του καταπιεστικού καθεστώτος. Καταλήψεις σπιτιών, έφοδοι σε φυλακές, όπου κρατούνται στελέχη και σύντροφοι των επαναστατών, σαμποτάρεται ένα εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας... Η επαναστατική ομάδα γυρίζει αγωνιστικές ταινίες και στήνει παράνομο ραδιοφωνικό σταθμό. Παρά τις απώλειές της, είναι αποφασισμένη να συνεχίσει τον ένοπλο αγώνα, ώσπου και «ο τελευταίος γραφειοκράτης να πνιγεί στο αίμα του τελευταίου καπιταλιστή» και να λιώσει ο πάγος...