Κατέρρευσε το "σπίτι" του Μ. Φρίντμαν, μαζί με την εσφαλμένη θεωρία του

Πανεπιστήμιο Σικάγου, όπου ευδοκίμησαν οι θεωρίες Φρίντμαν περί νεοφιλελευθερισμού.

Κανείς δεν θέλει πια να χρηματοδοτήσει το χρεοκοπημένο ιδεολογικό του οικοδόμημα

  

(...) Τις προάλλες, το Πανεπιστήμιο του Σικάγου ανακοίνωσε πως βάζει λουκέτο στο Ινστιτούτο Μίλτον Φρίντμαν, ύστερα από μόλις τρία χρόνια λειτουργίας. Είναι ένα ταπεινωτικό πλήγμα για το πανεπιστήμιο που αποτέλεσε τον ναό του αρχιερέα του νεοφιλελευθερισμού. Η ανακοίνωση αναφέρει πως το Ινστιτούτο συγχωνεύεται με ένα άλλο, μικρότερο πανεπιστημιακό ίδρυμα. Ήταν αυτή η συγχώνευση αναγκαία; Το ΙΜΦ είχε γίνει στόχος των καθηγητών του πανεπιστημίου. Καιρό τώρα υπέγραφαν εκκλήσεις με τις οποίες απαιτούσαν την κατάργησή του, δεδομένου του ρόλου που έπαιξαν οι οικονομικές θεωρίες του Μίλτον Φρίντμαν στη χρηματοπιστωτική κρίση και στην εξαθλίωση των λαών.

Μ. Φρίντμαν

(...) Κανείς δεν θέλει πια να χρηματοδοτήσει το χρεοκοπημένο ιδεολογικό του οικοδόμημα. Οι αφέντες του Οίκου του Ευρώ αρχίζουν να βλέπουν επικίνδυνες ρωγμές και στο δικό τους οικοδόμημα (αλλά επιμένουν στον νεοφιλελευθερισμό σαν να μην πληροφορήθηκαν ποτέ τον ιδεολογικό θάνατο του Φρίντμαν).

(...) Πολλοί οικονομολόγοι σήμερα συμφωνούν ότι τα χρέη των χωρών της Ευρωζώνης έχουν φέρει την ευρωπαϊκή ηγεσία μπροστά σε ένα αδιέξοδο. Με δύο πιθανότερα ενδεχόμενα: είτε θα αναγκαστεί να προχωρήσει σε μια ένωση χρέους είτε σε δύο ευρώ (όπως αφήνουν να εννοηθεί γερμανικοί κύκλοι), ένα για τις οικονομικά ισχυρότερες και ένα για τις οικονομικά ασθενέστερες χώρες της Ευρωζώνης. Στο πρώτο ενδεχόμενο είναι βέβαιο πως οι ασθενέστερες χώρες θα υποχρεωθούν να δεσμευτούν σε πολιτικές μηδενικών ελλειμμάτων, δηλαδή αιώνιας λιτότητας. Και στο δεύτερο να αποδεχτούν ένα «χαλαρότερο» ευρώ, που θα απαλλάξει τις ισχυρότερες χώρες από τα βάρη τους. Και στα δύο ενδεχόμενα, ο σκληρός πυρήνας του ευρώ, κυρίως η Γερμανία, θα διαιωνίσει το πλεονέκτημα που απέσπασε με την υιοθέτηση του ευρώ: το εμπορικό πλεόνασμα που απέκτησε με τη δορυφοροποίηση και την τριτοκοσμοποίηση των ασθενέστερων οικονομιών της Ευρωζώνης. Οι πολιτικές ηγεσίες των ασθενέστερων χωρών, όμως, ακόμη κι αν σταθεροποιηθεί έτσι η κατάσταση, πώς άραγε θα μπορέσουν να πείσουν τους λαούς τους ότι ένα οικοδόμημα που έπεσε μια φορά στο κεφάλι τους, δεν θα ξαναπέσει με την επόμενη καταιγίδα;

12/07/2011.  Από τη στήλη της Καθημερινής "Δρόμοι" του Ρούσσου Βρανά.