Οι «Ναβουχοδονόσορες» της δημοτικής πολιτικής παρόντες και στα σκουπίδια!

Τελικά την μπόχα δεν την γλύτωσαν κάποιες ακραίες περιοχές του Δήμου Πατρέων. Ανήμερα Πάσχα και απόγευμα Μ. Σαββάτου οι κάδοι των σκουπιδιών ήταν ξεχειλισμένοι από σκουπίδια. Περίπου το 40%, από τα σκουπίδια (δυο χιλ. τόνοι από τους πέντε και κάτι) έμειναν να κάνουν Πάσχα μαζί μας!

 

 Έτσι παρά τα ελπιδοφόρα μηνύματα που έφθαναν στους δημότες περί καθαρής πόλης τις άγιες ημέρες, η πραγματικότητα απείχε παρασάγγας όταν αυτές ήλθαν, μετά από το τέλος της επταήμερης αποχής (συγγνώμη, καλά την αναφέρω, ή μήπως ήταν απεργία ή κάτι άλλο, που τέλος πάντων αδυνατώ να κατανοήσω, αφού τέλος πάντων η μορφή της κινητοποίησης δεν είχε προσδιορισθεί σαφώς).

 

Μάλιστα, πως μπορώ να μην ανακαλέσω στην μνήμη μου τον Γραμματέα του σωματείου των υπηρεσιών καθαριότητας του Δήμου μας, ο οποίος εφιστούσε την προσοχή μας μέσω του «Ρ» στην πεζή σάρωση, που την προσδιόριζε ως το αδύνατο σημείο, για να έχουμε μια πόλη καθαρή πασχαλιάτικα!

 

Εδώ όμως, εκ του αποτελέσματος, φαίνεται πως η συλλογή των απορριμμάτων έπασχε γενικότερα. Και τούτο το γράφω, χωρίς να προχωρώ σε προεκτάσεις που αφορούν την στάση μερίδας των εργαζομένων έναντι της κοινωνικής δυσφορίας που προκλήθηκε στους δημότες για το γεγονός ότι ενώ ανελλιπώς καλούνται κάθε δίμηνο να πληρώνουν το κόστος της συλλογής  των απορριμμάτων, εντούτοις στο πρώτο σύννεφο στις σχέσεις των υπαλλήλων Καθαριότητας με την δημοτική Αρχή αυτοί είναι που γίνονται το μπαλάκι.

 

Κι αυτό είναι ένα παιχνίδι επαναλαμβανόμενο κάθε φορά που κάποιοι στις τάξεις της Καθαριότητας κρίνουν ότι υπόκειται σε μεταβολή το στάτους που εξασφάλιζαν επί σειρά ετών, με την ανοχή της εκάστοτε δημοτικής Αρχής, εν ολίγοις των δημοτικών αρχών του δικομματισμού, οι οποίες αντί να υπερασπιστούν το δικαίωμα του δημότη έναντι αυτής της μειοψηφίας και φοβούμενες το πολιτικό κόστος, υπέκυπταν στις απαιτήσεις. 

 

Και επειδή το δημοτικό τέλος που πληρώνει ο κάθε κάτοικος του Δήμου για το κόστος των απορριμμάτων είναι ανταποδοτικό, τούτο σημαίνει πως η μη επαρκής ανταπόκριση εκ μέρους των ασχολουμένων με τα απορρίμματα συνεπάγεται αυτομάτως οικονομική επιβάρυνση των χρηστών. Δηλαδή με άλλα λόγια καλούνται οι δημότες να βάλουν ξανά το χέρι στη τσέπη για να πληρωθούν όσοι επιπλέον απασχοληθούν. Δηλαδή να πληρώνει «τον τζίτζικα ως αηδόνι» για ένα έργο που επιβάλλεται να ολοκληρώνεται σε συγκεκριμένο χρόνο και με τον δέοντα σεβασμό στον δημότη.

 

Αλλά δυστυχώς, όπως συμβαίνει γενικότερα στον δημόσιο τομέα, έτσι και στον δημοτικό όσοι διαχειρίστηκαν το χρήμα του φορολογούμενου πολίτη απέκτησαν την ψευδαίσθηση ότι αυτό ήταν δικό τους και με αυτή την στρεβλή αντίληψη πορεύτηκαν. Μόνον που το μάρμαρο κάθε φορά καλούνταν να το πληρώσουν τα φορολογικά υποζύγια. Τουτέστιν εμείς, που μοιραίοι και άβουλοι δεν σηκώσαμε ανάστημα για να τους υπενθυμίσουμε ευθαρσώς ότι είναι αιρετοί και υπόκεινται στην κρίση μας. Ότι δεν νομιμοποιούνται να αποδέχονται αποκομιδή σκουπιδιών της πόλης με το σύστημα της κατ’ αποκοπήν εργασίας. Ότι άλλα ορίζει η συλλογική σύμβαση εργασίας που έχει συνομολογηθεί. Ότι το ωράριο των 6.20΄ καθημερινώς που υπογράφηκε ως ΣΣΕ ισχύει.

 

Με αυτό το γενικότερο πλαίσιο που διαμορφώθηκε εν αγνοία του δημότη-εργοδότη κάτω από το τραπέζι, η πόλη έπασχε από το σκουπιδομάνι κι όταν κάποιοι αποφάσισαν ότι πρέπει να τηρηθούν οι κανόνες ξέσπασε διαμαρτυρία, κυρίως από κάποιους στις νυκτερινές βάρδιες. Όταν η δημοτική Αρχή άγγιξε το ζήτημα βρήκε μπροστά της την αντίδραση. Αντίδραση που εκτός από συνδικαλιστικά, πήρε και πολιτικά χαρακτηριστικά, που ήθελαν το Δήμο ως σκληρό εργοδότη μόνον και μόνον διότι απαίτησε την τήρηση της νομιμότητας.

Ακόμη και πρόσφατα την Μ. Παρασκευή, ακολούθησε διαμαρτυρία των σωματείων Καθαριότητας και Χειριστών-Οδηγών ότι η δημοτική Αρχή επιδεικνύει αυταρχισμό και τσαμπουκά(!) γιατί έστειλε προσκλήσεις για απολογία σε όσους δεν παρουσιάστηκαν να πιάσουν εργασία στον τόπο που τους είχε ορίσει. Και τούτο λένε έγινε «την ίδια ώρα που οι υπάλληλοι συνεχίζουν να εργάζονται με εντατικούς ρυθμούς για να σηκωθούν όλα τα απορρίμματα από την πόλη».

Τώρα να επαναλάβω ξανά από πού γράφω παραπάνω; Ότι τέλος πάντων, εκ του αποτελέσματος κρίνονται τα δηλούμενα; Μάλλον είναι περιττό!

 

Αλλά ποιος θα περίμενε κάτι άλλο όταν μόλις την Μ. Τετάρτη σε έκτακτο Δημοτικό Συμβούλιο που ζητήθηκε από την παράταξη Πελετίδη, απαίτησαν από την δημοτική Αρχή να χρεώσει στους δημότες το κόστος της επιλογής των σωματείων. Και τούτη τη γραμμή την ακολούθησαν και οι άλλες παρατάξεις. Πιστεύουν μήπως ότι «χαϊδεύοντας» την ακοή τους θα εξασφαλίσουν την ψήφο τους μελλοντικά; Άϊντε και να την εξασφαλίσουν, που τίποτα δεν είναι σίγουρο, δεν καταλαβαίνουν ότι η εποχή για τέτοια μικροπολιτική έχει περάσει; Ότι υπάρχει διαμαρτυρία των δημοτών όταν πληρώνουν και έργο δεν βλέπουν;

Δεν έχουν καταλάβει ακόμη ότι στο τιμόνι του Δήμου δεν είναι μια κομματική παράταξη που ενδεχομένως εάν ήταν θα λάμβανε υπόψιν το πολιτικό κόστος;

Παράταξη όμως που δεν είναι και ο «αχταρμάς» που την αξιολόγησε ως τέτοιον ο κ. Κατσικόπουλος. Είναι μια παράταξη έξω από κομματικές σκοπιμότητες, που έφεραν στο τιμόνι του Δήμου οι δημότες με ένα και μόνον σκοπό, να τα αλλάξει όλα τα κακώς κείμενα. Και τούτο πρέπει να γίνει για τι αυτή είναι η εντολή του δημότη και πρέπει να γίνει σεβαστή.

 

Διότι με την αντίθετη λογική, της αποδοχής από τον δημότη των κακώς πεπραγμένων, οι διοικούντες τον Δήμο επί μια τριανταετία έπρατταν ως Ναβουχοδονόσορες που πίστευαν ότι μετά το θάνατό τους θα κατάρρεε η αυτοκρατορία των Χαλδαίων. Μόνον που εμείς οι… Χαλδαίοι ζούμε επί έτη πολλά και αναπαραγόμαστε, πληρώνοντας τα σπασμένα που προέκυψαν από τις γαλαντομίες των προσωρινών αυτοκρατόρων. Ρίχτε μια ματιά στα οικονομικά του Δήμου, κοιτάξτε τι χρέος καλούμαστε να ξεπληρώσουμε.  Και ξανασκεφτείτε.

 

Πασχαλιάτικη όψη της Πάτρας στις παρυφές της λόγω του μποϋκοτάζ που κάνουν κάποιοι από τους σκουπιδιάρηδες που επιμένουν στην αντίληψη του εργαζόμενου πολυτελείας και φέρουν βαρέως ότι υποχρεώνονται να εργάζονται όσο αναφέρει η ΣΣΕ και όχι κατ' αποκοπή.