Κι όμως, η θυσία της Κύπρου έφερε την πτώση της χούντας

         Του ΤΑΣΟΥ ΣΤΑΣΗ(*)

Προέδρου της ΑΧΑΙΩΝ ΑΚΤΗ

Το 1974  στη νεότερη Ελληνική ιστορία είναι σημαδεμένο με την τραγωδία της Κύπρου. Σαράντα τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από τότε και όσο μεγαλώνουμε στην ηλικία προστίθενται και αυτά στη μαύρη βίβλο του Ελληνισμού .

Έχω πει πολλές φορές ότι οι θλιβερές επέτειοι τις Κύπρου δεν τιμώνται όπως έπρεπε και δεν τους δίνουν την ανάλογη σημασία και αξία. Δεν έχει γίνει συνείδηση ότι η θυσία της Κύπρου έφερε την πτώση της χούντας και την δημοκρατία στην Ελλάδα . Απεναντίας δημιουργούνται νέες επέτειοι για άλλα γεγονότα της καθημερινότητας .

Τα αποτελέσματα της εισβολής και της κατοχής της Κύπρου είναι γνωστά , κυρίως στους πιο παλιούς , στους νεότερους πολύ λιγότερο , αφού δεν τα διδάσκονται . Άνθρωποι χάθηκαν στο πεδίο της μάχης , είτε άμαχοι . Αγνοούμενοι να υπάρχουν μέχρι σήμερα . Καταστράφηκε η χιλιόχρονη και ακόμα περισσότερο , πολιτιστική και  Χριστιανική Ορθόδοξη μας κληρονομιά  .Ο τόπος με τις συστηματικές ενέργειες της Τουρκίας άλλαξε δημογραφικό χαρακτήρα στο πληθυσμό του νησιού με την μεταφορά εποίκων από την ανατολή . Άλλαξε τα ονόματα στα χωριά και στις πόλεις .

Ο Σύνδεσμος Αχαΐας – Κύπρου ΑΧΑΙΩΝ ΑΚΤΗ , σύλλογος όχι Κυπριακός – ο τοπικός Κυπριακός σύλλογος με την δική του πορεία και ιστορία είναι άλλος στη Πάτρα , έχει καταστατικούς στόχους και σκοπούς όπου πρωταρχικός είναι η σύσφιξη των πανάρχαιων σχέσεων και η ανάπτυξη δεσμών συνεργασίας των δυο τμημάτων του Ελληνισμού Αχαΐας και Κύπρου .

Σχέσεις όπως το τοπωνύμιο ΑΧΑΙΩΝ ΑΚΤΗ , πανάρχαιο που μνημονεύετε από αρχαίες πηγές και φαίνεται  και  παλαιούς χάρτες ,  υπάρχει και σήμερα ,και ας έχουν περάσει 14 αιώνες από την κάθοδο των Αχαιών στην Κύπρο . Βρίσκεται σε παραλιακή περιοχή  στην κατεχόμενη χερσόνησο της Καρπασίας , στο Ακρωτήριο Πλακωτή της κωμόπολης Γιαλούσας ή Αιγιαλούσας . 

 Στις σχέσεις της Αχαΐας με την Κύπρο υπάρχει και η θρησκευτική Ορθόδοξη παρουσία . Ο Πολιούχος και Προστάτης της Πάτρας Απόστολος Ανδρέας , Σύμφωνα με την Παράδοση κατά την δεύτερη περιοδεία του το στο οποίο επέβαινε άραξε στο μικρό όρμο του Ακρωτηρίου Δεινάρετο ή Βοός Ουρά  , κοντά στα μικρά νησάκια Κλείδες . Έκτοτε το Ακρωτήριο αυτό στην χερσόνησο της Καρπασίας ονομάζετε ακρωτήριο του Αποστόλου Ανδρέα και εκεί θα κτιστεί το ομώνυμο Μοναστήρι προς τιμή του Αγίου

Την ανάπτυξη αυτών των δεσμών την είδαμε στα χρόνια που πέρασαν , με τις αδελφοποιήσεις πόλεων της Αχαΐας με πόλεις της Κύπρου – κυρίως με κατεχόμενες . Της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου – Ηπείρου – Νήσων  (ΕΣΗΕΠΗΝ ) με την Ένωση Συντακτών της Κύπρου .

Τις σχέσεις αυτές τις βλέπουμε στο βιβλίο που παρουσιάζουμε σήμερα και το οποίο προέκυψε μέσα από το πρόγραμμα των Υπουργείων Παιδείας Ελλάδας και Κύπρου με το όνομα «Χρυσοπράσινο φύλλο» , όπου το δημοτικό σχολείο της Ακράτας μαζί με το Δημοτικό σχολείο στο Δασάκι της Άχνας ανέπτυξαν συνεργασία και φιλία .

Το Δασάκι της Άχνας , θυμάμαι τον Αύγουστο του 1974 , ήταν ένας από τους χώρους που  κοσμοπλημμύρησε  από πρόσφυγες. Καθισμένοι και ξαπλωμένοι στις σκιές των δένδρων κατέφυγαν εκεί για να γλυτώσουν από την μπότα του Αττίλα εισβολέα , για να αποφύγουν τους εξευτελισμούς, τους βιασμούς, τις εκτελέσεις .Εκεί να ψάχνουν τους συγγενείς τους . Εκεί να έχει στηθεί αντίσκηνο του Ερυθρού Σταυρού για αναζήτηση προσφιλών προσώπων . Εκεί να έχουν στηθεί τα πρώτα συσσίτια για να κορεστεί η πείνα , έστω των μικρών παιδιών , γιατί για τους μεγάλους δεν υπήρχε αυτή η αίσθηση της πείνας. Οι μεγάλοι μαράζωναν με την όλη

καταστροφή . Πολλοί δεν άντεξαν , δεν συμβιβάστηκαν και έφυγαν νωρίς . Ενώ οι μικροί χάραξαν στις μνήμες τους τα γεγονότα και τα μεταφέρουν μια ζωή .

Εδώ θέλω  να αποτίσω φόρο τιμής στους οκτώ Αχαιούς πολεμιστές , έξη πεσόντες και δυο αγνοούμενους μέχρι σήμερα  οι οποίοι μαζί με τους άλλους Αχαιούς , οι οποίοι στο σύνολο τους ήταν περίπου 150 , υπερασπίστηκαν της ελευθερία , την ελληνικότητα και την ακεραιότητα της Κύπρου . Ειδικότερα αναφέρομαι σε αυτούς που γύρισαν και η Ελληνική πολιτεία τους γύρισε την πλάτη . Σ αυτούς με τα τόσα προβλήματα που βίωσαν στο πόλεμο δεν υπήρξε η ενδεδειγμένη τιμή και αξία .

Σήμερα η Κύπρος δεν είναι η Κύπρος του 1974 . ¨Έχει αλλάξει κατά πολύ . Η καταστροφή έμεινε . Ο χρόνος δεν θεράπευσε , δεν έφερε την πολυπόθητη λύση και την επιστροφή του κόσμου στο τόπο που γεννήθηκε .

Κάθε εβδομάδα, αν κοιτάξουμε , Παρασκευή ή Σάββατο στις Κυπριακές εφημερίδες ,  υπάρχει αναγγελία για κηδεία . Ο τάδε στρατιώτης ή πολίτης εκείνη την εποχή, κηδεύετε, ο οποίος έπεσε μαχόμενος στην περιοχή τάδε και τα οστά του ανευρέθηκαν σε ομαδικό τάφο και ταυτοποιήθηκαν με την μέθοδο D N A . Στους τεθλιμμένους συγγενείς συνήθως δεν βλέπεις γονείς,  αναγράφονται αδέλφια , παιδιά – πιθανό για λίγους  , ξαδέλφια . Αυτά μας θυμίζουν κάθε εβδομάδα την τραγωδία του 1974 .

Η ΑΧΑΙΩΝ ΑΚΤΗ θέλει να συγχαρεί την συγγραφέα και εκπαιδευτικό Αναστασία Ευσταθίου για το βιβλίο της ΄΄ Οι χρυσοπράσινοι φίλοι μου , Καμή ΄΄. Της ευχόμαστε να ξαναγράψει  για την Κύπρο .

Επίσης ευχαριστεί τον Δήμο Πατρέων για την παραχώρηση του Μουσείου Λαϊκής Τέχνης προκείμενου να γίνει η σημερινή εκδήλωση μας που συνδιοργανώνεται με την ΕΣΗΕΠΗΝ . Ευχαριστεί όλους , όσες βοήθησαν για πραγματοποιηθεί η εκδήλωση Ειδικά σήμερα που εορτάζεται η παγκόσμια  ημέρα των Μουσείων.

____________

(*) Από την παρουσίαση του βιβλίου της Αναστασίας Ευσταθίου «Οι χρυσοπράσινοι φίλοι μου, Καμή» στις 18-5-2018 στην αίθουσα του Δημοτικού Μουσείου Λαϊκής Τέχνης, στο παλαιό Δημοτικό Νοσοκομείο Πάτρας.