Φεμινισμός και διεμφυλικές σχέσεις στο σοβιετικό κράτος

Ομιλία της βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αχαΐας Σίας Αναγνωστοπούλου

 Στα πρώτα χρόνια της Σοβιετικής Επανάστασης ήσαν τέτοιες οι κατακτήσεις της Γυναίκας, που στην Ελλάδα την ίδια εποχή, ούτε που τις διανοούνταν κανείς. Μετά όμως από το θάνατο του Λένιν  και την ανάληψη του Στάλιν, παρατηρείται μία οπισθοχώρηση στο ζήτημα των κατακτήσεων της Γυναίκας, η οποία οπισθοχώρηση ως ένα βαθμό επηρέασε και τα κομμουνιστικά κόμματα της Δύσης. Και η γυναίκα από κυρίαρχο υποκείμενο στην κοινωνία ετέθη στο περιθώριο, διότι αυτό συνέφερε την κυρίαρχη άρχουσα τάξη.

Τα παραπάνω υποστήριξε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Σία Αναγνωστοπούλου κατά την ομιλία της, το Σάββατο, στην αίθουσα του Εμπορικού και Εισαγωγικού Συλλόγου Πάτρας, απευθυνόμενη προς τους παρευρεθέντες, στην εκδήλωση που διαχειρίστηκε η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Αχαΐας .

Εντυπωσιακά ήσαν τα όσα ανέφερε για τα πρώτα βήματα του σοβιετικού κράτους, αναφερόμενη στην «Γυναικεία χειραφέτηση και Οκτωβριανή Επανάσταση».

Όπως για παράδειγμα ο μέγιστος βαθμός φεμινισμού των γυναικών με ταυτόχρονη αποδοχή του από το σύνολο των επαναστατημένων  ανδρών, που μάχονταν μαζί με τις γυναίκες, ενάντια στο Τσαρικό καθεστώς.

Μάλιστα το νέο σοβιετικό κράτος έριχνε μεγάλο βάρος στο παιδί και στην ανατροφή, στην διαπαιδαγώγησή και στην μόρφωσή του, ανεξαρτήτως πατρός και καταγωγής, αρκεί που ήταν υπό την στέγη της ίδιας μάνας. Έτσι μία μητέρα μπορούσε να έχει διαφορετικού πατρός παιδιά, χωρίς ναν προκύπτει ζήτημα  ανάληψης ευθύνης, αφού το κράτος μεριμνούσε για την κάλυψη των οικονομικών εξόδων και την αγωγή και διαβίωσή του στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς. Έτσι ώστε η μητέρα και η οικογένεια να απαλλαχθεί  από το πρόσθετο οικονομικό βάρος και το σχετικό άγχος ανατροφής του. Και η μητέρα ελεύθερη να ασχοληθεί με τα ζητήματα της κοινωνίας.

Και επιστρέφοντας στα καθ΄ ημάς η Σία Αναγνωστοπούλου επισήμανε το πόσο αναχρονιστική και αντικοινωνική είναι η θέση της σημερινής αντιπολίτευσης, ιδίως της Δεξιάς, που θεωρεί  ελεημοσύνη την παροχή  δωρεάν συσσιτίων στα παιδιά των σχολείων.

Τουναντίον την χαρακτήρισε επαναστατική  πράξη, που ουδεμία σχέση έχει με την ελεημοσύνη των αστών, καθώς το κράτος αναλαμβάνει τις ευθύνες του έναντι των παιδιών!

Εκείνο δε που εντυπωσίασε περισσότερο ήταν οι διεμφυλικές σχέσεις της σοβιετικής κοινωνίας, που είχε φθάσει σε σημείο να είναι αποδεκτές καθώς αφορούσαν την προσωπική διαχείριση του σώματος του κάθε πολίτη.  Μάλιστα προς επίρρωση των όσων ακούστηκαν παρουσιάστηκε ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του 1927,  όπου φαίνονται γυναίκες με σχετικά μοντέρνες φορεσιές, ενώ μία από αυτές σβήνει σε τασάκι το τσιγάρο της που μόλις είχε τελειώσει.

Γενικά, επρόκειτο για μία εκδήλωση, που ξέφευγε από τα στενά κομματικά πλαίσια, ενώ η συζήτηση που ακολούθησε  με τους παρισταμένους υπήρξε καρποφόρους. 

Την εκδήλωση άνοιξε η κα Έλενα Ψυλλάκου, διδάκτορας κοινωνικής θεωρίας και κοινωνιολογίας.

Η διοργάνωση ήταν του ΣΠΟΥΤΝΙΚ - Sputnik Magazine.