ΑΛΛΑΓΗ EMAIL

Οι φίλοι αναγνώστες μπορεί να στέλνουν τα μηνύματά τους στο εμέηλ gmosxos1@hotmail.com στο οποίο θα προτιμούσε ο διαχειριστής να τα λαμβάνει. Παράλληλα άνοιξε και ισχύει πάλι το εμέηλ gmosxos23.6.1946@gmail.com το οποίο μπορείτε να χρησιμοποιείτε σε περίπτωση που αδυνατείτε να κάνετε χρήση του hotmail.com
ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ 6938.315.657 & 2610.273.901

Πέμπτη 8 Ιουνίου 2017

Έτσι άρχισε ο χορός των εκτελέσεων το 1947



Όρθια η προέδρος του «Αττικού Τύμβου» Ξανθή Πατμανίδου – Παπαναστασίου, αδελφή εκτελεσμένου στο εξωτερικό μέρος της μάντρας του νοσοκομείου Σωτηρία, όπου και εκεί κρατούνταν νοσηλευόμενοι μαχητές του ΔΣΕ!



«Ήθελα κι εγώ να στήσω νοικοκυριό, να γεννήσω παιδιά, να τα φροντίζω. Να μου αρρωστήσουν και  να ξαγρυπνώ πάνω από την κούνια τους»


Η Μελλοθάνατη Αλίκη στο τελευταίο της γράμμα γράφει:


Φωτογραφία αρχείου από τελετή μνήμης στου Γουδή.
«Απόψε αγαπημένοι μου πρέπει Να κοιμηθούν τα όνειρά μου. Πόσο βιάζεται ο χρόνος. Δίπλωσε χρόνε, δίπλωσε τ’ ακούραστα φτερά σου. Ώρες γλυκές μην τρέχετε. Σταθείτε μια στιγμή»

Η Αλίκη Γ. Τσουκαλά εκτελέστηκε 16 Απριλίου 1949

Η απόφαση του στρατοδικείου στη δίκη που διήρκεσε από 15/3 έως 5/4/1949  ήταν ότι « αποβαίνει επιβλαβής δια την πατρίδα και καταδικάζεται  «δις εις θάνατον» .

Μέχρι το ξημέρωμα της 16ης Απριλίου που εκτελείται μένει στην αναμονή. Είναι σήμερα η σειρά της ή μήπως αύριο ή μεθαύριο. Ποιος μπορεί να αναλογιστεί το μαρτύριο της προσμονής; 

Όταν ήρθε οριστικά η στιγμή της γράφει το τελευταίο της γράμμα.

Σας διαβάζω μερικά μικρά αποσπάσματα:

«Δεν φανταζόμουνα ποτέ πόσο πολύτιμη κι ωραία είναι η ζωή. Αν μπορούσε κανείς να μου το πει πρωτύτερα και να τον πιστέψω θα πρόσεχα πολύ στο πέρασμά της...

Θα έμενα ξάγρυπνη τις νύχτες για να είχα τώρα ζήσει διπλή τη μικρή μου ζωή (αλήθεια δεν έκλεισα ακόμη τα εικοσιένα μου χρόνια...).

----οοο----

Τούτες τις τελευταίες μέρες πρόσεξα όλους τους ήχους.

 Ένιωσα ως μέσα στην καρδιά μου τα μηνύματα της Άνοιξης που έρχεται και θα είναι η τελευταία της λιγόχρονης ζωής μου.

 ----οοο----

Ακούω από πάνω μου τα βήματα των μελλοθανάτων… το βήχα τους… κι αυτή τους την παράξενη για μένα ευθυμία. Γιατί πεθαίνουν; Ζήσαν τόσο πολύ για να είναι ευχαριστημένοι με το θάνατό τους;

Αλήθεια κι εμένα γιατί να με σκοτώσουν. Πως δεν μ’ αφήνουν  να εκπληρώσω τον μεγάλο μου προορισμό σαν γυναίκα στη ζωή;

Γιατί δεν μ’ αφήνουν να γνωρίσω το μεγάλο συναίσθημα της μητρότητας και την μεγάλη στιγμή της φύσεως; 

  ----οοο----



Ήθελα κι εγώ να στήσω νοικοκυριό, να γεννήσω παιδιά, να τα φροντίζω. Να μου αρρωστήσουν και  να ξαγρυπνώ πάνω από την κούνια τους.

Απόψε ίσως να’ ταν η τελευταία δύση που θαύμασα».


Ανήλικα παιδιά εκτελεσμένα σαν προδότες!

Η ενηλικίωση επίσημα γινόταν στα εικοσιένα χρόνια.

Έχουμε όμως ανήλικα παιδιά εκτελεσμένα σαν προδότες της πατρίδας επειδή μπήκαν στον αγώνα κατά των κατακτητών.

Βασανισμένα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γυάρο και την Μακρόνησο όπου δεν φορούν μπερέ με το στέμμα και το βάζουν στο κεφάλι ενός σκύλου του στρατοπέδου. Τιμωρούνται πολύ σκληρά γι’ αυτό με καψόνια.

Τα 15χρονα και 16χρονα που μπήκαν στην ΕΠΟΝ γίνονται αέρας που τρέχει σ’ όλες τις γωνιές της Ελλάδας, μεταφέρουν μηνύματα και οργανώνουν τα απληροφόρητα παιδιά τι σημαίνει η λέξη και η πράξη Αντίσταση.

Δεν έχουμε πολλές περιγραφές εκτέλεσης με φωτογραφικό υλικό έχουμε όμως στο αρχείο μας την πρώτη εκτέλεση στου Γουδή που έγινε παρουσία, όπως περιγράφει ο δημοσιογράφος, πολλών στρατιωτών, αστυνομικών και δημοσιογράφων εκτός από τον Κυβερνητικό Επίτροπο και τους υπόλοιπους που ορίζει ο Νόμος να επιβάλλουν την ποινή της  «Νεμέσεως» και  είναι αυτή των Κονδύλη, Διαμαντή, Πολυκράτη και Κοπανά. Οι ηλικίες τους 20, 22, 19, 19 ετών.

Στον Διαμαντή, διευκρινίζεται από τον δημοσιογράφο, χρειάστηκε να του δοθεί χαριστική βολή τρεις φορές για να μείνει άψυχος.

Έτσι άρχισε ο χορός των εκτελέσεων το 1947 και κράτησε μέχρι το 1952 στέλνοντας στο απόσπασμα όλο τον ανθό της νιότης του ελληνικού λαού.
____________

(Από το Εισαγωγικό σημείωμα προέδρου Αττικού Τύμβου Ξανθής Πατμανίδου – Παπαναστασίου για την τελετή μνήμης της 28ης Μάη 2017,  των εκτελεσμένων στου Γουδή).

Δεν υπάρχουν σχόλια: